“พ่อสันต์จะทำอะไรจ๊ะ… ”
หัวใจของระรินน์เต้นรัว สันต์ไม่ตอบด้วยคำพูด แต่จับมือหล่อนดึงมานั่งลงบนเก้าอี้แทนที่เขา
จากนั้นสั้นต์ก็ค่อยๆ คุกเข่าลงนั่งตรงง่ามขาของระรินน์ ตวัดลิ้นเลียริมฝีปากของตัวเองแล้วจ้องมองมาที่ง่ามขาของหล่อน บอกให้รู้ว่าอยากเลีย
“อุ๊ย… พ่อสันต์อยากเลียใช่ไหมจ๊ะ… ”
ระรินน์ที่ยังอารมณ์ค้าง…
รู้สึกตื่นเต้นไปกับท่าทางกระหายของเขา หล่อนค่อยๆ ยกขาสองข้างของตัวเองขึ้นมาพาดเอาไว้บนพนักเก้าอี้ด้วยท่าทางสุดเซ็กซี่ยั่วยวน
เผยให้เห็นกลีบสาวสีชมพูสดสวย เปิดเปลือยอ้าซ่าออกมาอวดสายตาของสันต์ที่จ้องมองอย่างโหยหา
สันต์กระหายจัด…
เขาทนมองต่อไปไม่ไหว ค่อยๆ ก้มลงมาชิดง่ามขาของหล่อน พริ้มตาสูดกลิ่นคาวหอยหอมรัญจวนแล้วปาดลิ้นเสยเข้าใส่กลีบสวาทปลิ้นอ้าเหมือนส้มโอสองกลีบประกบกันอยู่ท่ามกลางเส้นไหมสีดำโอบล้อมพูงามเอาไว้
แพล่บ… แพล่บ… แพล่บ… แพล่บ…
ลิ้นของสันต์ปาดเลียรัวเร็วเหมือนสายฟ้าแลบ ทะลวงเข้าใส่กลีบสวาทของระรินน์ไม่ยั้ง
ทำเอาสะใภ้คนงามร้องครวญคราง บิดตัวไปมา ขาอ้าออกกว้างเมื่อโดนปลายลิ้นพ่อผัวรุกเร้าอย่างหนัก หล่อนถ่างให้เขาลงลิ้น กินหอยอย่างดุดัน
“อ๊า… ซี้ดดดด… พ่อสันต์จ๋าเลียเก่งเหลือเกิน”
ระรินน์เพิ่งเคยโดนเลีย…
ยอมรับว่าเสียวซ่านมาก เอวของหล่อนบิดส่ายไปมาด้วยความกระสันเพราะว่าแทนไทลูกชายของสันต์ไม่ใช่สายเบิร์น จึงไม่เคยลงลิ้นให้หล่อนเหมือนอย่างที่สันต์กำลังทำให้อย่างดุดัน
“อ๊า… เสียวเหลือเกิน… ซี้ดดดด… ”
เสียงของระรินน์สั่นเครือ…
ดวงตาของหล่อนจ้องมองแก่นกายของสันต์ ตั้งลำตระหง่านขึ้นมาขนานกับท้องแน่นไปด้วยลอนกล้าม ยาวใหญ่พอๆ กับท่อนแขนของหล่อน
“โอ๊ว… ซี้ดดดด… ”
ระรินน์ตกใจ…
ไม่คิดว่าสันต์จะฟื้นตัวได้เร็วถึงเพียงนี้ เขาจับหัวเอ็นสีม่วงคล้ำถอกบานราวกับดอกเห็ดใหญ่ๆ เข้ามาจ่อใกล้กลีบสวาท เยิ้มฉ่ำไปด้วยน้ำหล่อลื่น
แต่ทว่าในขณะที่กำลังจะกระเด้าเข้ามา… ระรินน์กลับเอามือยันท้องของสันต์เอาไว้ ยังไม่ยอมตามใจเขาง่ายๆ
“ยังค่ะ… รินน์ยังไม่ให้ใส่ค่ะ… ไม่ใช่ตอนนี้นะคะ ถ้าอยากจะใส่พ่อสันต์ต้องแข็งแรงกว่านี้… ถ้าพ่อสันต์หายจากอาการป่วยแล้วรินน์จะยอมทุกอย่าง… ”
หล่อนต่อรอง…
รีบขยับลงจากเก้าอี้ หลังจากทำให้สันต์อยากจนเก็บอาการหื่นเอาไว้ไม่ไหว
“สัญญานะ… ว่าจะให้… ”
สันต์กล่าวออกมาทั้งน้ำเสียงกระเส่า แววตาของเขาบ่งบอกว่าอยากสุดๆ
“สัญญาค่ะ… ”
ระรินน์รับปาก…
พยายามข่มอารมณ์ที่ยังค้าง จากนั้นก็ช่วยล้างตัวให้สันต์จนสะอาดสะอ้าน คว้าผ้าขนหนูเช็ดตัวให้เขาแล้วพาออกมาจากห้องน้ำ
วันรุ่งขึ้น
ระรินน์แทบไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง เมื่อหล่อนตื่นขึ้นมาในตอนเช้าแล้วเห็นสันต์กำลังเดินออกกำลังกายอยู่ที่สนามหญ้าหน้าบ้านโดยไม่ต้องพึ่งพารถเข็นเหมือนเช่นทุกวัน
ภาพที่เห็น…
ช่วยสนับสนุนความเชื่อของระรินน์ว่าอาการป่วยของสันต์นั้นเกิดจากจิตใจ ไม่เกี่ยวกับสภาพทางร่างกายแต่อย่างใด
เพราะว่าเมื่อวานหล่อนได้ทดสอบด้วยตัวเองแล้ว… ว่าเขายังแข็งแรงมาก
ในเวลาต่อมา
ระรินน์เดินออกมาที่สนามหญ้าหน้าบ้าน หล่อนอยู่ในชุดกางเกงผ้ายืดขาสั้นสีเทารัดเน้นสะโพกและก้นกลมกลึงอวดทรวงทรงความเป็นผู้หญิง เสื้อกล้ามแขนกุดอวดหัวไหล่และต้นแขนขาวเนียนสุดเซ็กซี่
“สวัสดีค่ะพ่อสันต์… ”
เสียงใสร้องทักทาย…
รอยยิ้มผุดขึ้นที่ริมฝีปากของหญิงสาว หล่อนรู้สึกใจเต้นระทึกและเขินอาย ความหวิววาบเมื่อคืนนี้ยังตกค้างอยู่ในอารมณ์ไม่หาย เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในห้องน้ำ
“สวัสดี… ”
สันต์กล่าวตอบพร้อมด้วยรอยยิ้มที่หายไปจากใบหน้านี้นานแสนนาน
วันนี้รอยยิ้มทำให้สันต์ดูน่ารักมีเสน่ห์ไปอีกแบบ ระรินน์ดีใจที่ได้เห็นความเปลี่ยนแปลงในตัวเขา
“พ่อสันต์น่ารักจัง วันนี้เดินออกกำลังกายเองได้แล้ว… ”
ระรินน์ชม จ้องมองเรือนร่างสูงใหญ่กำยำสะดุดตาของพ่อสามี เขาดูสูงใหญ่และสมาร์ทมาก
“…..”
สันต์มองสบตาหญิงสาว แม้เขาไม่ได้กล่าวอะไร แต่ระรินน์ก็ดีใจที่ได้เห็นความเปลี่ยนแปลงอย่างที่หล่อนหวังว่าจะได้เห็น
หล่อนไม่คิดว่าเหตุการณ์ลับๆ ในห้องน้ำเมื่อคืนนี้ จะทำให้ผู้ชายคนหนึ่งมีกำลังใจอยากกลับมาใช้ชีวิตอีกครั้ง
“งั้นวันนี้เราเข้าไปออกกำลังกายในห้องยิมกันดีไหมคะพ่อสันต์… ”
ระรินน์ลองชวน
“…..”
สันต์ไม่ได้ตอบด้วยเสียง แต่พยักหน้า จากนั้นก็เดินตามหญิงสาวมายังห้องออกกำลังกายที่หลังบ้าน
ครู่ต่อมา…
เมื่อพากันเดินมาถึงห้องยิมเล็กๆ ระรินน์กวาดสายตาแลไปรอบๆ ห้อง
มองจากด้านนอกจะเห็นกระจกสีชาทึบและมิดชิด แต่ถ้าเข้ามาด้านในจะเป็นกระจกใสสามารถมองออกมาเห็นภายนอกได้ชัดเจน
ภายในมีอุปกรณ์ออกกำลังกายครบครันสมกับที่สันต์เคยทำกิจการฟิตเนสมาก่อนเมื่อตอนที่ยังทำงานเป็นตำรวจ
“เมื่อก่อนพ่อสันต์เคยเป็นเจ้าของยิมใช่ไหมคะ”
ระรินน์เคยรู้เรื่องนี้มาจากแทนไทลูกชายของเขา แต่วันนี้ที่ถามอีกครั้งก็เพราะอยากชวนคุย
วันนี้สันต์แข็งแรงขึ้นมาจนผิดหูผิดตาเหมือนเป็นอีกคนที่ระรินน์ไม่เคยรู้จักมาก่อน
หล่อนไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามันเป็นผลมาจาก ‘เซ็กส์บำบัด’ ที่หล่อนทำกับเขาเมื่อตอนอาบน้ำ