“อ้าว~ ว่าไงครับไอ้หล่อน้อย วันนี้ไม่ไปขลุกอยู่กับสุดที่รักของมึงเหรอครับ” ไอ้กราฟพี่ชายห้าวินาทีของผมเดินเข้ามาในบ้านพอเห็นผมนั่งอยู่ที่โซฟาก็ทักทายด้วยคำพูดน่ารำคาญตามประสาของมัน
“รำคาญ”
“หืม~ ไอ้ห่ากลับไปกินกันแค่แป๊บเดียวก็รำคาญกันแล้ว”
“รำคาญมึง” ผมโคตรรำคาญไอ้เหี้ยกราฟเลย ย้อนเวลากลับไปได้กูจะทะเลาะกับมึงเหมือนเดิมกูจะไม่มีทางญาติดีกับมึง ไม่รู้มันเป็นอะไรนักหนาพอดีกันก็เอาแต่กวนตีนไม่หยุด
“พี่ชายทักถึงเมียนิดหน่อยก็ไม่ได้ กลัวกูกลับไปกินอีกรึไงวะ”
“เหอะ! เมียเหี้ยไร” ไอ้เชี่ยกราฟกำลังกวนส้นตีนกวนประสาทผม มันแม่งเป็นเหี้ยอะไรนักหนาก็ไม่รู้ ชอบกระแนะกระแหนเรื่องของผมกับริต้า
“อ้าวไม่ได้เป็นเมียเหรอวะ กูเห็นริต้าแทบจะประกาศออกสื่ออยู่แล้วว่ามีผัวชื่อกันต์”
“แค่แฟนไม่ใช่เมีย”
“เหรอ~ วันไหนจะพามากินข้าวที่บ้านบอกกูล่วงหน้าด้วยนะมึง กูจะได้ไม่มากูอาย”
“มึงจะอายเหี้ยไร?”
“อายที่ก
