บทที่ 5 ครูต้องรับผิดชอบ

2177 Words

บทที่ 5 ครูต้องรับผิดชอบ ในร้านกาแฟ ของสกุณา เหตุการณ์ของเมื่อวาน ยังคงฝังแน่นในใจของกังสดาล หมอหนุ่มบุกเข้ามาที่บ้านของเธอ พร้อมๆ กับเรียกร้องให้เธอรับผิดชอบที่ลากเขาเข้ารีสอร์ท คำประกาศิตของเขา ทำให้เธอถึงกับปาดน้ำตา เธอไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ ถึงมาบอกให้เธอต้องรับผิดชอบเขา ครูสาวหน้านิ่วคิ้วขมวด ยิ่งเธอคิดก็ยิ่งปวดหัว สาวๆ รอบกายของเขามีตั้งเยอะ แล้วทำไมต้องมาเรียกร้องให้เธอรับผิดชอบเขาด้วยนะ การที่เขามาโผล่ที่บ้านของเธอก็ว่าแปลกแล้ว แต่สิ่งที่เขาเอ่ย มันยิ่งทำให้เธอมึนงงและถึงกับไปไม่เป็นเลยทีเดียว แล้วเธอควรทำยังไงดี ควรตอบรับดีไหม ในเมื่อเขายื่นข้อเสนอมาแบบนั้นแล้ว ได้แฟนเป็นหมอเชียวนะนี่ เฮ้อ ครูคนสวยถอนหายใจอย่างคิดอะไรไม่ออก สกุณามองหน้าเพื่อนอย่างสงสัย มันเป็นไรของมัน แค่เสียตัวให้ผู้ชายคนเดียว มันต้องถึงกับจะเป็นจะตายเชียวเหรอ พยาบาลสาวมองเพื่อนอย่างปวดหัว “แกเป็นไรของแกยัยกวาง เห็นถอนหายใจทิ้งบ่อยไปล่ะ แกเครียดเรื่องที่เสียตัวเหรอวะ เรื่องมันผ่านมาหลายวันแล้วนะ ทำไมต้องคิดมากด้วย” เพื่อนสาวถามอย่างสงสัย ทำให้กังสดาลเงยหน้ามองเพื่อน จริงสิ เพื่อนเธอยังไม่รู้ ว่าคนที่เธอจัดการปลุกปล้ำนั้นเป็นหมอที่อยู่บ้านข้างๆ เธอ และที่สำคัญ เขาเป็นหมออยู่ที่โรงพยาบาลเดียวกับสกุณาด้วย “แก ฉันยังไม่ได้บอกแกใช่ปะ ว่าวันนั้นฉันนอนกับใคร” ถามเพื่อนด้วยแววตาละเหี่ยใจ “เออ ยังไม่ได้บอก” พยาบาลสาวบอก เธอเองก็ยังไม่มีแฟนเหมือนกับครูสาว อันที่จริงเธอเคยมีสามี แต่เพราะอดีตสามีตัวดีชอบมีเมียน้อย จึงทำให้เธอขอหย่า นี่ก็ผ่านมาจะครบ 10 ปีแล้วที่เธอหย่า และเป็นโสดมาจนถึงตอนนี้ แม้จะมีคนมาจีบ แต่เธอก็เบื่อชีวิตครอบครัวและอดีตสามีชอบมีเล็กมีน้อย เธอจึงไม่เอาผัว เอ๊ย ไม่เอาสามีอีกเลย “มีอะไรที่ฉันต้องรู้งั้นเหรอ” พยาบาลสาวถาม เมื่อเห็นหน้าแปลกๆ ของเพื่อน เธอก็งงๆ ปนอยากรู้ “มีดิ คืองี้นะ คนที่ฉันลากเข้ารีสอร์ทอะ เป็นหมอ” ยังพูดไม่ทันจบ สกุณาก็โพล่งขึ้น “แกว่าไงนะ” เสียงแบบตกใจมาก ครูสาวปรายตามองอย่างเซ็งๆ มันจะขัดทำไมเนี่ย “แกจะขัดฉันทำไม อยากรู้ปะนี่ ถ้าไม่อยากรู้ ฉันจะไม่เล่า” ถามเสียงขุ่นๆ เพื่อนสาวยิ้มอ่อนๆ ไปให้ “แฮ่ อยากรู้ดิ อ๊ะ ว่ามาๆ ฉันจะไม่ขัดแล้ว” พยาบาลสาวว่า กังสดาลส่ายหน้าอย่างระอา “คนที่ฉันลากไปปล้ำอะ เป็นคุณหมอ และที่สำคัญเป็นหมอที่โรงบาลที่แกทำงาน อ๊ะๆๆๆ ห้ามขัด” กังสดาลรีบพูด ก่อนที่เพื่อนจะขัดอีกรอบ สกุณาหุบปากฉับ ดวงตากลมโตมองเพื่อนรักด้วยความตกใจ นี่เพื่อนเธอก้าวหน้าถึงขนาดจับหมอที่โรงพยาบาลของเธอกินแล้วเหรอ พยาบาลสาวอึ้งๆ ปนช็อก “หมอคนที่ฉันปล้ำ คือหมอ คริสเตียโน่” ครูสาวพูดจบแล้ว ก็จ้องตาเพื่อน เห็นเพื่อนเงียบ เธอก็รู้ว่าเพื่อนคงตกใจและช็อกไปแล้ว น่าสงสารเพื่อนเธอจริงๆ “ยัยนก แกเป็นไรมากไหม” สะกิดเพื่อนเบาๆ เมื่อเพื่อนยังคงเงียบ มันจะช็อกนานเกินไปแล้ว เดี๋ยวหัวใจวายตายกันพอดี “แกช็อกนานไปแล้วนะ แกตายยัง” มือเรียวสะกิดยิกๆ สกุณาตาขุ่นใส่เพื่อน มาแช่งให้เธอตายทำไม ยัยครูบ้า “ฉันยังไม่ตายเว้ย” เมื่อเห็นเพื่อนยังไม่ตาย แถมส่งตาขุ่นๆ มาให้ กังสดาลก็ยิ้มร่า “ใครจะไปรู้ เห็นช็อกขนาดนั้น ใครๆ ก็ต้องคิดว่าแกตายทั้งนั้นแหละ” ดูมันพูด พยาบาลสาววัย 36 ปี ปวดหัว “ใครจะไม่ช็อก ก็แกบอกว่าแกจับคุณหมอกิน คุณหมอคริส นะโว้ยแก หมอเขาดังมาก รวยมาก และที่สำคัญดุมาก พวกพยาบาลสาวๆกรี๊ดเขาสุดๆ แกนี่มันยังไงนะ จู่ๆ ก็ได้กินหมอสุดหล่อสุดฮอต” พยาบาลสาวยังคงอึ้ง “ก็ฉันบอกแล้วไง ว่าถูกวางยา นี่ดีแค่ไหนที่ฉันเจอหมอ ถ้าหากคนที่วางยาฉันพาฉันไป ป่านนี้แกคงได้ลอยอังคารฉันไปแล้ว” ครูสาวพูด สกุณาพยักหน้ารับ “นั่นสิ ดีแค่ไหนแล้ว แล้วตกลงแกจะมานั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่ทำไม มีอะไรให้เครียดหา!” พยาบาลสาวถามครูวัยเดียวกันขึ้นมา “หรือว่าแกกลัวว่าแกจะท้อง” พอเพื่อนสาวพูดคำว่าท้อง กังสดาลก็อึ้ง “ท้องเหรอ” พูดเสียงแผ่วๆ ตายแล้ว เธอลืมไปเลย แย่แน่งานนี้ ครูสาวตกใจ หน้าสวยๆ นั้นซีดเผือด สกุณามองเพื่อนอย่างจับผิด หรือว่ามันไม่ได้ป้องกัน “อย่าบอกนะว่าแกไม่ได้ป้องกัน” ถามเพื่อนอย่างสงสัย ก่อนจะตาโต เมื่อเพื่อนครูพยักหน้า “อะไรนะ นี่แกไม่ได้ป้องกันจริงๆ อะ” ย้ำอีกครั้ง “อื้อ” กังสดาลตอบรับสั้นๆ แต่พยาบาลสาวตาเหลือกไปแล้ว “โอ๊ย ฉันอยากบ้าตาย นี่แกอายุเท่าไหร่แล้ววะ ทำไมต้องมาลืมกับเรื่องพวกนี้ด้วย” สกุณาปวดหัวขึ้นมา แย่แน่หากเพื่อนเธอท้องขึ้นมา หมอเขาจะคิดว่าเพื่อนเธอจับเขาไหมนะ กลัวจริงๆ เลย “ลืมไปเลย ฉันมัวแต่กลัวว่าหมอจะรู้ว่าคนที่ลากเขาเข้ารีสอร์ท มันเป็นฉันเอง ฉันเลยรีบหนีออกมาออกจากที่นั่น แถมฉันยังคิดนู่นนี่จนวุ่นวาย เลยไม่ได้ซื้อยาคุมฉุกเฉินมากิน และคืนนั้นที่ฉันถูกวางยา ฉันก็คิดไม่ทัน จึงไม่ทันได้ป้องกันอะ” ครูคนสวยพูด ในใจนึกหวั่นๆ ว่าจะท้องไหม ถ้าท้องขึ้นมา เธอจะทำยังไงดี เขาจะว่าเธอไหม จะว่าเธอสร้างเรื่องขึ้นเพื่อจะจับเขารึเปล่า คิดไปนู่นนี่ จนเครียดขึ้นมา “ตอนนั้นแกไม่มีสติ แกไม่ผิดนะ แต่หมออะมีสติ แต่ทำไมเขาไม่ป้องกัน ทำไมถึงยอมเอากับแก ทั้งๆ ที่หมอมีวิธีช่วยแกได้ง่ายมาก แต่ทำไมเขาไม่ทำ เขาเป็นหมอนะเว้ยแก เขาเป็นหมอ เขารู้ดีว่าจะช่วยคนที่ถูกวางยาเซ็กซ์แบบไหน แต่ทำไมหมอถึงปล่อยเลยตามเลย” ยิ่งพูดยิ่งงง หมอปล่อยให้เพื่อนของเธอลากไปที่รีสอร์ทยังไม่พอ ยังปล่อยให้เพื่อนเธอเอาง่ายๆ อีก ทั้งๆ ที่หมอก็ช่วยเพื่อนของเธอได้ แถมเอาแบบไม่ใส่ถุงอีกด้วย หมอคิดอะไรกันแน่นะ? “แล้วที่แกเครียดนี่ แกเครียดเรื่องอะไร ในเมื่อตอนแรกแกไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้” ถามเพื่อนจะได้รู้ซักที จะได้หาทางช่วยเพื่อนได้ “หมอให้ฉันรับผิดชอบ” กังสดาลพูดด้วยน้ำเสียงเครียดๆ “แกว่ายังไงนะ ขออีกที” สกุณาขอใหม่อีกรอบ ทำไมวันนี้มันถึงมีอะไรที่ทำให้เธอคิดตามไม่ทันตลอดเวลานะ “ฉันบอกว่า หมอ จะ ให้ ฉัน รับ ผิด ชอบ เขา” กังสดาลพูดช้าๆ ชัดๆ ให้เพื่อนเข้าใจ พยาบาลสาวตาโต “รับผิดชอบ” สกุณาพูดเสียงดัง ครูสาวตีมือเพื่อนดังเพียะ จะเสียงดังทำไม คนมองกันหมดแล้วนะ ไอ้เพื่อนบ้านี่ “แกจะตะโกนขึ้นมาทำไม เห็นปะว่ามีคนมอง” กังสดาลว่าเพื่อนเสียงขุ่น จนเพื่อนสาวต้องหันไปก้มหัวให้กับลูกค้าของเธอ ก่อนจะหันไปหาเพื่อนครูใหม่อีกรอบ “หมอให้แกรับผิดชอบ ใช่ปะ” สกุณาถามอีกขึ้นอีกครั้ง “เออดิ หมอมาหาฉันที่บ้านเมื่อวานตอนเย็น หมอเขาจำได้ ว่าคนที่เอากับเขาเป็นฉัน เขาเลยมาที่บ้าน และมาเพื่อบอกกับฉัน ให้ฉันรับผิดชอบเขาด้วย นี่ฉันงงไปหมดแล้วนะ ว่าเขาคิดอะไรอยู่” ครูสาวมึนกับเรื่องนี้ไม่หาย อย่าว่าแต่เพื่อนครูที่มึนเลย เธอเองก็มึนตึ้บไปเหมือนกัน สรุปหมอเขาคิดอะไรอยู่ พยาบาลสาวถึงกับพูดไม่ออก ยังไม่ทันที่เธอจะได้ถามอะไรกับเพื่อนสาว ก็มีลูกค้าเข้าร้านมาพอดี “เดี๋ยวฉันไปต้อนรับลูกค้าก่อน” สกุณาบอกกับครูสาว กังสดาลพยักหน้ารับ “อืม ไปเถอะ” กังสดาลบอกเพื่อนแล้วก็กินกาแฟต่อไป แต่สกุณาที่ลุกไปต้อนรับลูกค้าถึงกับชะงักค้าง หมอคริสเตียโน่มาทำไมกัน “คุณหมอ” เสียงแผ่วเบาเปล่งออกมาจากลำคอของพยาบาลสาว “สวัสดีครับคุณพยาบาล ผมมารับครูครับ” ใบหน้านิ่งๆ ของหมอหนุ่ม ทำให้สกุณาพูดไม่ออก ได้แต่ยืนอึ้งอยู่กับที่ คริสเตียโน่ปรายตามองพยาบาลสาวนิ่งๆ เย็นๆ ทำให้เธอสะดุ้งขึ้นมา “ว่าไงครับ ผมมาตามครูกวางกลับบ้าน” เอ่ยย้ำอีกรอบ เมื่อเห็นพยาบาลสาวยังนิ่งอยู่ “อ๊ะ ค่ะ ค่ะคุณหมอ ยัยกวางนั่งอยู่ที่มุมโน้นค่ะ ตรงโซฟาสีเขียว” สกุณาบอกกับหมอหนุ่ม เขาพยักหน้า แล้วสาวเท้าเดินไปตามที่พยาบาลสาวบอก พยาบาลสาววัย 36 ปี ถึงพูดอะไรไม่ออก สายตาของเธอมองตามหลังคุณหมอหนุ่มไปแบบมึนๆ สกุณานั้นอึ้งเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วของวันนี้ เธอเองก็จำไม่ได้ ครูสาวคนสวยนั่งจิบกาแฟไปเรื่อยๆ ที่นี่เป็นร้านกาแฟของเพื่อนเธอ และร้านก็อยู่ใกล้ๆ กับโรงพยาบาลด้วย จึงไม่แปลกใจที่ลูกค้าจะเป็นพยาบาลและเจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาลเยอะแยะ รวมทั้งพนักงานบริษัทด้วย ขณะที่จิบกาแฟไปเรื่อยๆ คนที่เธอคิดไม่ถึง ก็มาโผล่ให้เธอตกใจ “อะ! คุณหมอ” กังสดาลพูดเสียงแผ่วๆ เมื่อหมอหนุ่มยืนอยู่ข้างๆ โซฟาที่เธอนั่ง “ครับ หมอเอง จะกลับบ้านยังครับ” คริสเตียโน่พูด เขารู้สึกกระวนกระวาย คิดแต่เรื่องของเธอ เมื่อถึงเวลาออกเวร เขาก็ตรงดิ่งมาร้านกาแฟ หมอหนุ่มมั่นใจว่าจะเจอครูสาวที่นี่ แล้วเธอก็อยู่จริงๆ “หมอรู้เหรอคะ ว่าฉันอยู่ที่นี่” กังสดาลเอ่ยถาม ทำไมถึงรู้สึกแปลกๆ นะ แต่ก็นึกไม่ออกว่ามันแปลกยังไง “รู้ครับ กลับกันยังครับ หมอหิว” คริสเตียโน่บอกกับครูสาว แต่เดี๋ยวนะ หิวแล้วมาหาเธอเพื่ออะไร กังสดาลคิดในใจ “หมอหิว” เธอถาม หมอหนุ่มจึงพยักหน้า “หิวแล้วทำไมต้องมาหาฉันล่ะคะ ทำไมไม่เข้าร้านอาหารล่ะ” กังสดาลเอ่ยถามแบบงงๆ “ครูลืม?” หมอหนุ่มถามกลับ “หือ ลืมอะไร” กังสดาลคิดก่อนจะเอ่ยถาม “ฉันลืมอะไรคะ” เธองงนะนี่ “ลืมว่าครูเป็นแฟนหมอไง หมอหิว ก็ต้องหาอะไรให้หมอกินสิครับ” หมอหนุ่มพูดพร้อมกับทำตาวาว แต่เดี๋ยวนะ “ฉันไปเป็นแฟนกับหมอตั้งแต่เมื่อไหร่คะ” “ครูกินหมอแล้ว จะไม่รับผิดชอบหมอเหรอครับ” คริสเตียโน่นั่งลงมาที่โซฟาตัวเดียวกับเธอ ทำให้กังสดาลรีบขยับ ขืนไม่ขยับเขาได้นั่งตักเธอแน่ “หมอคะ!” ครูสาวหมดคำจะพูด “ถ้าครูท้อง ครูจะทำยังไง ในเมื่อไม่ยอมรับผิดชอบพ่อของลูกสักที” หมอหนุ่มพูดขึ้น เพราะเธออาจจะท้องก็ได้ ในเมื่อคืนนั้นเขาไม่ได้ใส่ถุง “นี่หมอเป็นผู้เสียหายเหรอคะ” ครูสาวงงๆ ตกลงใครควรต้องรับผิดชอบใคร นี่เธองงไปหมดแล้วนะ “ใช่ครับ หมอเป็นหมอชื่อดัง มีชื่อเสียง ครอบครัวก็มีแต่คนรู้จัก หากครูไม่รับผิดชอบหมอ แล้วเกิดครูท้องขึ้นมา ครูขายหน้าแย่เลยนะครับ นักข่าวต้องขุดคุ้ยขึ้นมาแน่ ทางที่ดีครูรีบๆ เป็นแฟนหมอและรับผิดชอบหมอเร็วๆ จะดีที่สุด” คริสเตียโน่มัดมือชกครูคนสวย เขาจะช้าไม่ได้ หากเธอท้องลูกเขาขึ้นมาล่ะ เขาต้องจึงต้องรีบรวบหัวรวบหางของเธอไวไว “…” กังสดาล “ครูไม่ตอบ แสดงว่าตกลง” หมอหนุ่มพูด เดี๋ยวสิ ทำไมต้องมัดมือชกกันด้วย กังสดาลคิดในใจ “หมอคะ นี่ฉันงงไปหมดแล้วนะคะนี่” ตกลงทำไมเรื่องมันกลับกลายเป็นแบบนี้นี่ “ไม่งงนะครับ เรากลับบ้านกันก่อนนะ หมอหิวมากเลย ง่วงด้วย” เอ่ยเสร็จก็จับมือของเธอแล้วลุกขึ้น พาเดินออกจากร้านกาแฟไป ท่ามกลางสายตาของหมอและพยาบาลคนอื่นๆ ที่มองกันตาค้าง หนึ่งในนั้นก็มีสกุณารวมอยู่ด้วย

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more