Episode 15
พรึบ!
“เฮือก!!!” คนคนนั้นก็วิ่งตามเรามาได้ทัน และจับแขนของเราเอาไว้ ซึ่งพอหันไปมอง คนคนนั้นก็คือ “!!!”
“ฉันเอง…”
“พ…พี่ปราชญ์!” พอรู้ว่าเป็นเขาที่เดินตามมา เราก็รีบถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ด้วยความโล่งทันที “ฟู่ว~ ตกใจหมดเลยค่ะ”
“ฉันขอโทษ”
“ช่างมันเถอะค่ะ แล้ว…พี่จะเดินตามหนูมาทำไมคะ?”
“ก็มันเปลี่ยว ฉันไม่อยากให้เธอเดินกลับบ้านคนเดียว มันอันตราย”
“ทำไม? พี่เป็นห่วงหนูเหรอ?” ตีแขนเขาไปเบาๆ ด้วยความเขินอาย
“ถ้าเธอถูกฆ่าหั่นศพขึ้นมา ฉันไม่อยากมารู้สึกผิดทีหลังน่ะ ก็เลย…”
“แอบเดินตามเธอมาอย่างเงียบๆ”
“แหมะ! เป็นห่วงหนูก็บอกมาเถอะค่ะ ไม่ต้องเก๊กหรอก”
“ห่วงอะไร ไม่ได้ห่วง อย่ามามั่วนิ่ม”
“ค่ะๆๆ ไม่ห่วงก็ไม่ห่วง” เห็นไหมล่ะคะทุกคน~ ก็เขาน่ารักขนาดนี้ แล้วจะไม่ให้เราเลือกเขาไปเป็นพ่อของลูกได้ยังไงกัน ฮือ~ เมื่อไหร่จะยอมใจอ่อนและตอบตกลงที่จะบริจาคน้ำเชื้อให้เราสักทีนะ ชักช้าลีล
