ตอนที่ 12
“ภัค...พอดีเลยพระท่านกำลังจะมาแล้ว” ปราณีพูดกับภัคพงศ์ที่กำลังเดินมายังทิศทางที่เธอและปรานไหมยืนอยู่เพื่อเตรียมตักบาตรตอนเช้า และการตักบาตรตอนเช้าเป็นกิจวัตรที่เขาเคยปฏิบัติเช่นกันเมื่อสมัยที่เขาอยู่ที่นี้
“สวัสดีตอนเช้าครับคุณแม่” ภัคพงศ์เข้าไปสวมกอด ปราณีพร้อมกับหอมแก้ม เป็นปกติถึงแม้เขาจะโตเป็นชายหนุ่มเต็มตัว แต่สิ่งที่เขาเคยปฏิบัติกับบุพการี ยังคงเหมือนเดิม และเขาตั้งใจไปยืนข้างๆ ปรานไหมชนิดแบบที่เบียดตัวชิดจนปรานไหม ต้องเงยหน้าขึ้นมามองสายตาสื่อออกไปว่า อยากจะถามว่าที่ตั้งเยอะตั้งแยะทำไมต้องมาเบียดเธอด้วย
“นิมนต์ค่ะ” สงครามสายตาระหว่างปรานไหมและภัคพงศ์หยุดชั่วคราวเมื่อเสียงของปราณีดังออกมาเป็นการแจ้งว่าพระท่านมาถึงแล้ว
“ภัค...โตจนจำไม่ได้เลย” หลังจากที่พระท่านให้พรเมื่อการตักบาตรจบลง ก็เอ่ยทักเด็กชายลูกครึ่งนามว่าภัคพงศ์ซึ่งตอนนี้โตจนพระท่านจำไม่ได้
“ครับ” ภัคพงศ์ตอบกลั
