“พูดมาดิ จะให้ฟังอะไร” ฉันนั่งมองเพื่อนกับแฟนด้วยใบหน้าที่นิ่งเรียบ ไม่ได้ไร้ความรู้สึกนะคะ เพียงแต่ไม่รู้ว่าต้องรู้สึกแบบไหนในเวลานี้ จะให้ด่าทั้งสองคนก็คงด่าได้ไม่เต็มปาก เพราะฉันก็ไม่ใช่คนดีอะไร แต่ที่เพื่อนทำก็เหมือนเป็นการหลอกฉันนะคะ ถ้ารักกันชอบกันน่าจะมาบอกฉันให้จบ ๆ ไป
“คือ…” น้ำขิงร้องไห้
“ถ้าไม่พร้อมที่จะพูดก็ไม่ต้องพูดหรอก” ฉันบอกกับน้ำขิง
ไม่รู้สิ จะมาปั้นคำโกหกเหรอ โกหกยังไงดีล่ะ ในเมื่อฉันเห็นเต็มตา
“เอาเป็นว่าเรื่องของเราสองคนจบกันแค่นี้นะต่อ แล้วก็อย่าไปทำแบบนี้กับใครอีก ถ้าจะรักกันชอบกันก็ช่วยบอกเลิกกับคนที่เรียกว่าแฟนก่อน” ฉันหันมาพูดกับต่อ
ที่พูดออกไปแบบนี้บอกตามตรงว่าละอายปากเหมือนกัน
“หอม... ต่อขอโทษ” ต่อมีสีหน้าเครียดค่ะ ซึ่งฉันก็เครียดไม่ต่างจากต่อเลย ส่วนน้ำขิงเธอร้องไห้
“หอมต่างหากที่ต้องขอโทษ หอมเป็นแฟนไม่ดี” ฉันเอ่ย แต่จะไม่อธิบายเด็ดขาดว่าตัวฉันผิดพลาดตรง
