So bad เพื่อนสนิท

EPISODE 02 เพื่อนสนิท

ฉันเตรียมตัวลงจากรถเมล์เมื่อถึงปากซอยบ้าน บ้านของฉันต้องข้ามฝั่งไปอีกฝั่ง และต้องนั่งมอเตอร์ไซค์รับจ้างเข้าไปต่อ บางทีถ้าน้องสาวอยู่บ้าน ก็ให้น้องสาวมารับ น้องสาวของฉันเด็กกว่าฉัน 2 ปี

ฉันลงจากรถ เดินข้ามฝั่ง และเดินมาที่ตึกแถวตรงหน้าถนนเยื้องกับคิวรถมอเตอร์ไซค์รับจ้าง ฉันเดินเข้ามาในร้านขายยา ซึ่งเป็นบ้านของนาว

“เฮียโอหวัดดีค่ะ” ฉันยกมือขึ้นไหว้เฮียโอ พี่ชายของมะนาว ชื่อเล่นเต็ม ๆ ของเฮียโอก็คือ ‘ส้มโอ’ ที่ลูกบ้านนี้ชื่อแบบนี้ เพราะแม่ของมะนาวชอบกินของเปรี้ยวเป็นชีวิตจิตใจ และพูดถึงเรื่องนี้ ที่ฉันชื่อหัวหอม ก็เพราะตอนแม่ตั้งท้องฉัน แม่ของฉันชอบกินหัวหอม ทั้งที่ตอนไม่ท้องแม่ไม่ชอบหัวหอมทุกชนิด ฉันก็เลยได้ชื่อว่าหัวหอม ความหมายของแม่อาจจะอยากให้ชื่อหอมหัวใหญ่ แต่มันคงยาวไป ก็เลยกลายเป็นหัวหอม

“ว่าไงหอม” เฮียโอเอ่ยทักฉัน เฮียโอเรียนจบเภสัช เหมือนกับลุงดิน พ่อของมะนาว เฮียโอเรียนเพราะความชอบและต้องการสานต่อธุรกิจของที่บ้าน ส่วนมะนาวมันตีมึน ลุงดินป้าปลีจึงไม่คิดฝากฝังอะไรมัน

“อ้อ หอมเอาชีทงานมาให้นาวมันจ้ะเฮีย” ฉันยกชีทงานที่เรียนวันนี้ขึ้นมา คือชีทที่จะให้นาวอะมันอยู่ที่โม แต่เพราะโมมันบอกให้ฉันมาดูนาว ฉันจึงต้องหาข้ออ้าง “นาวอยู่มั้ยจ้ะ”

“อยู่บนห้องอะ ถ้าไม่เจอก็ดาดฟ้า” เฮียโอบอกก่อนจะเดินออกจากร้าน “ขากลับออกหลังบ้านนะหอม เฮียจะปิดบ้าน วันนี้มีนัดกับเพื่อน”

“จ้ะเฮีย” ความสนิทของฉันกับครอบครัวเพื่อนคือค่อนข้างเยอะ สาเหตุก็เพราะอยู่หมู่บ้านเดียวกัน เป็นเพื่อนกันมาหลายปี

ฉันเดินขึ้นมาที่ชั้น 3 ห้องนอนของมะนาว บ้านของมะนาวเป็นตึกสูง มี 4 ชั้น ชั้นบนสุดคือดาดฟ้า ลมเย็นมาก อยู่ติดถนนสายหลัก รถวิ่งผ่านโคตรน่ารำคาญ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก...

“นาว นาวโว้ย มีชีวิตอยู่มั้ยอะ” ฉันเคาะประตูและร้องเรียก แต่มันเงียบ หรือมันจะอยู่ดาดฟ้าอย่างที่เฮียโอบอก ฉันเตรียมจะเดินขึ้นบันไดไปดาดฟ้า แต่ก็ยังไม่ทันได้ก้าวขา ประตูห้องของนาวก็เปิดออก

“กว่าจะเปิด นึกว่าฆ่าตัวตายอย่างที่ไอ้โมกลัว” ฉันเดินเข้ามาในห้อง นาวปิดประตูห้องและเดินไปนั่งที่เตียงนอน มองรอบ ๆ ห้องแล้วก็อดจะพูดไม่ได้ “นี่ห้องเหรอวะ โคตรเน่า”

ซากทิชชู่ ขวดเหล้า และก้นบุหรี่กระจายเต็มห้อง สมกับเป็นห้องของผู้ชายจริง ๆ

“มาทำไม” นาวนั่งที่ฟูกนอน คว้าบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ

“ไอ้โมมันให้มาดู มันมีซ้อมบอลเลยไม่ว่าง” ฉันวางกระเป๋าก่อนจะเดินไปนั่งหน้าโต๊ะคอม และพูดต่ออีกว่า “มันเป็นห่วง กลัวมึงฆ่าตัวตายก็เลยให้กูมาดู เห็นว่าอกหัก เป็นไงมั่งอะ” ฉันหมุนเก้าอี้ไปมาระหว่างรอคำตอบจากนาว

“เห็นว่าตายยัง” นาวพ่นควันบุหรี่ออกมา ตาก็ปรือ ๆ อาจจะเพราะความมึนเมา

ฉันไม่ค่อยชอบคุยกับนาวนัก เพราะคุยกันไม่ค่อยรู้เรื่อง ส่วนใหญ่จะฟังนาวคุยกับโมมากกว่า

“ยัง งั้นกลับนะ” เห็นมั้ยคะ นาวน่ะกวนประสาท คุยด้วยมากไม่ได้หรอก แล้วยิ่งอาการที่เป็นอยู่ตอนนี้ไม่สมควรคุยด้วยสักนิด

ฉันลุกจากเก้าอี้และเดินผ่านหน้านาว เพื่อเดินไปที่ประตู

“เดี๋ยว” นาวส่งเสียงและสูบบุหรี่เข้าปอด ก่อนจะพ่นควันออกมาอีกรอบ วางบุหรี่ลงกับพื้นกระเบื้อง หยิบแก้วเหล้าขึ้นมากระดก

คือนาวยังเด็ก แต่ใช้ชีวิตเกินตัวมาก

“มีไร” ฉันหยุดเดินตรงหน้านาว หันหน้าไปมองสภาพของคนเป็นเพื่อน นาวเงยหน้าขึ้นมามองหน้าฉันด้วยดวงตาที่ปรือมาก ๆ

“เมื่อวานกูเจอขวัญ” นาวจ้องหน้าฉัน

“ขวัญมาเยี่ยมบ้านเหรอ” ของขวัญไปอยู่ที่บ้านของอาจารย์ค่ะ นาน ๆ จะกลับมาที ตอนนี้ของขวัญคลอดลูกแล้ว ได้ผู้ชาย

“มั้ง” ดูนาวมันตอบสิ

“ถ้าจะตอบแค่นี้ กูกลับนะ จะไปหา... อ๊ะ!!!” ขาสองข้างของนาวยกขึ้นมาเกี่ยวคล้องดึงตัวฉันเข้าไปหา ฉันล้มไปทับตัวของนาวจัง ๆ

“เป็นบ้าอะไรมึงเนี่ย เมาแล้วก็นอน” ฉันโวยวาย และพยายามลุกขึ้น แต่นาวยกแขนขึ้นมากอดรัดฉันไว้

“หึ” ฉันได้ยินเสียงแค่นหัวเราะ ก่อนที่นาวจะพลิกตัวขึ้นมาคร่อมฉัน เขาจับฉันกดลงฟูก

“ไอ้นาว กูไม่เล่นอะไรแบบนี้” ฉันส่งเสียงและทำหน้าไม่ชอบใจ

“มึงรู้เห็นเป็นใจให้ขวัญนอกใจกู มึงมีส่วนทำให้รักกูพัง”

ไม่ นาวมันจะรู้เรื่องนี้ไม่ได้

ขวัญบอกนาวเหรอ?

ไม่นะ ไหนขวัญบอกจะไม่บอกใคร จะเก็บเป็นความลับไง

“อึ้งเหรอวะ เนี่ยเหรอคนที่บอกเพื่อนกัน ในเมื่อมึงมีส่วนทำรักกูพัง ทำให้กูโดนสวมเขา งั้นมึงก็จมอยู่กับความรู้สึกผิดเลยหอม”

นาวซุกหน้าลงมาไซ้ที่ซอกคอ มือก็รวบแขนของฉันทั้งสองข้างไว้เหนือหัว

“ปล่อยนาว!!! มึงกำลังขาดสติ ปล่อยกูเดี๋ยวนี้” ฉันแหกปากด่านาว

นาวจะมาขืนใจฉันแบบนี้ไม่ได้ ฉันไม่ยอม “กูเพื่อนมึงนะนาว”

“เฮอะ เพื่อนเหรอวะ เพื่อนทรยศแบบมึงอะนะ เลว!!!” นาวมันด่าฉันเสียงดังลั่น ก่อนที่มันจะเอี้ยวตัวไปคว้าบุหรี่ขึ้นมาสูบ แล้วพ่นควันใส่หน้าฉัน นาวมันทำฉันหายใจไม่ทัน กลิ่นบุหรี่และสิ่งแปลกปลอมที่ผสมอยู่นั้นทำเอาฉันมึนหัว สำลักควัน หมดเรี่ยวแรง ภาพพร่าเบลอไปหมด

“มาทำเรื่องเหี้ย ๆ กันเถอะหอม” นาวพูดก่อนจะถอดเสื้อนักศึกษาของฉันออก

ฉันถูกมัดมือทั้งสองข้างด้วยผ้าอะไรสักอย่าง เส้นผมของนาวกำลังทิ่มใบหน้าของฉัน หน้าอกของฉันกำลังโดนนาวดูด นาวกำลังจูบไปไล่ต่ำลงไปเรื่อย ๆ แล้วนาวก็หยุดไว้ที่สะดือของฉัน

นาวล้วงเข้ามาภายใต้กระโปรงของฉัน ดึงกระชากกางเกงซับในของฉันออก ยัดนิ้วเข้ามาในร่องของฉัน นาวชักนิ้วเข้าออกรัว ๆ ในขณะที่ฉันพยายามขัดขืน ทั้งที่ฉันคิดว่าฉันออกแรงไปมาก แต่เหมือนกับไม่ได้ทำอะไร ฉันกำลังมึนงงกับสิ่งที่นาวผสมไว้ในบุหรี่

“อย่า อย่าไอ้นาว” ฉันเปล่งเสียงร้องห้าม พยายามเปล่งเสียงอย่างมากเพราะคอของฉันแห้งผาก

“ไม่ฟังว่ะ มาเย็x กันเถอะ มึงจะได้รู้สึกผิดตลอดไปไง แล้วอย่าโทษกูนะ เพราะมึงทำตัวเอง อ้า... ฟิต ฉิบหายเลยว่ะ” นาวยัดสิ่งนั้นเข้ามาในตัวของฉันแล้ว นาวไม่ฟังอะไรฉันเลย

ฉันหมดทางหนี ปล่อยให้นาวทำตามที่เขาพอใจ เขากระแทกเข้ามาโดยไม่สนสักนิดว่าฉันจะร้องบอกว่าเจ็บปวดแค่ไหน

ยิ่งฉันร้องห้าม เขาก็ทำเป็นพูดว่า ‘ขอแรงกว่านี้เหรอ’ พอฉันย้ำว่าไม่ใช่ เขาก็ยิ่งทำแรงกว่าเดิม

ฉันโดนเพื่อนข่มขืน เพื่อนที่คิดว่าเป็นหนึ่งในเพื่อนสนิท

ฉันโดนเพื่อนสนิทที่เป็นแฟนเก่าของเพื่อนสนิทข่มขืน

ฉันมีอะไรกับผู้ชายที่เคยเป็นของเพื่อน

ของขวัญ เธอทำร้ายฉันทำไม ไหนว่าสัญญาแล้วไง