“กินข้าวมายังหอม ไปกินก๋วยเตี๋ยวกันมั้ย” เดินเข้ามาภายในร้านขายยาเฮียโอเอ่ยชวน คือตลอดทางที่นั่งรถเมล์มาฉันกับนาวเราไม่ได้คุยกันเลย พอถึงปากซอยจะเข้าบ้านนาวจับมือของฉันข้ามถนน กึ่งลากกึ่งจูงฉันเข้าร้านขายยา
ขณะที่ฉันโวยวาย แต่นาวทำเฉย
“ร้านป้าอรเหรอเฮีย” ฉันหยุดเดิน นาวก็หยุดด้วย
“อืม ไปมั้ย”
“ไม่ไป ซื้อมาเผื่อด้วย เอาหมี่ขาวไก่ปนหมูสองถุง แวะซื้อมะระมาด้วย” เป็นคำตอบที่ออกไปทางคำสั่ง ซึ่งออกจากปากของนาว จากนั้นนาวก็ลากฉันขึ้นห้อง ฉันได้ยินเฮียโอโวยวายด่าน้องชายของตัวเอง
แต่ใด ๆ แล้วไม่ได้ทำให้นาวสะทกสะท้าน
และเพราะเราเป็นเพื่อนกัน ทำให้นาวรู้ว่าฉันชอบกินอะไรเวลาที่ไปร้านไหน ง่าย ๆ ก็คือเคยไปกินด้วยกัน แล้วฉันสั่งแบบนั้นเป็นประจำ
ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเขาจดจำ หรือว่ามันบังเอิญ
เข้าห้องมาได้นาวก็หยิบโน้ตบุ๊กมาวางที่เตียงนอน วางโทรศัพท์ของฉันไว้ข้าง ๆ ค้างหน้าจอที่นาวคุยกับโมไว้ นาวเดินเข้า
