นาวหายไปสักพักเขาก็กลับมาพร้อมผ้าอนามัย กางเกงใน และกางเกงบอลตัวใหม่ของเขา ไม่สิ มีเสื้อบอลด้วย
“อาบน้ำก่อน” แค่บอกให้รู้ว่าจะทำอะไรกับร่างกายของฉัน ไม่ได้ถามความสมัครใจสักนิด คิดอะไรก็ทำเลย
เช่นตอนนี้ถอดเสื้อผ้าของฉันโยนทิ้งกองที่พื้น ซึ่งฉันที่กำลังจะกลายร่างเป็นซากศพที่มีลมหายใจได้แต่นั่งอยู่เฉย ๆ
ที่บอกว่าเป็นซากศพที่มีลมหายใจ เพราะการเป็นประจำเดือนแต่ละครั้งของฉันมันทรมาน เจ็บท้องจนฉันไม่อยากจะลุกไปไหนทั้งนั้น ที่ผ่านมาจึงเป็นแม่ที่คอยดูแลตั้งแต่อาหารการกินกระทั่งอาบน้ำเปลี่ยนผ้าอนามัย คือฉันเหมือนคนเป็นง่อย
และเมื่อไหร่ที่เป็นประจำเดือนฉันจะขาดเรียนทันที เพื่อนในกลุ่มก็จะรับรู้ไปโดยปริยาย
“ใส่ไงวะ” นาวที่อาบน้ำให้ฉันเสร็จแล้วเขากำลังง่วนกับกางเกงในและผ้าอนามัยในมือ ฉันแบมือขอของสองอย่างจากมือของนาว
แต่เขาตอบกลับมาว่า “เดี๋ยวทำให้”
ท่าทางเงอะ ๆ เงิ่น ๆ นั่นดูก็รู้ว่าทำไม่เป็น
