ในตอนนี้เพื่อนในกลุ่มกำลังนั่งทำงานที่ต่างคนต่างรับมาทำ ก็มีคุยกันบ้าง แต่ฉันน่ะเลือกที่จะเงียบและนั่งทำในส่วนของฉัน ส่วนนาวน่ะเงียบกริบ ใครถามอะไรก็ไม่พูด
กระทั่งตอนนี้เกือบหนึ่งทุ่มแล้ว งานทุกอย่างไปได้ดีและรวดเร็ว อาจจะเพราะสถานการณ์ที่ไม่ค่อยจะโปร่ง ทุกคนก็เลยตั้งหน้าตั้งตาทำงานกันแทนการคุยกัน
“กลับบ้าน” นาวเดินมากดเซฟงานให้ฉันแบบไม่ถามฉันสักคำ “เอารถโมกลับ” แล้วยังพูดต่อเมื่อฉันมองหน้า
และนาวยังพูดเพิ่มมาอีก แต่ว่าพูดแบบที่เราได้ยินกันสองคน “อยากเอา”
ฉันชักสีหน้าใส่นาวและเบือนสายตาไปทางอื่น ซึ่งบังเอิญไปสบตาเข้ากับต่อพอดี ฉันจึงหันกลับมามองหน้านาวดีกว่า
“อืม” อืมของฉันคือกลับบ้านนะ ไม่ได้หมายถึงจะให้เอา
“ดีมาก เงี่xนมาก” นาวพับโน้ตบุ๊กลงแล้วคว้ากระเป๋าของฉันเดินออกจากห้องไปแล้ว
“กลับก่อนนะ” ฉันพูดลอย ๆ และเดินออกมา
“ช้า”
“ตรงไหน”
“ทุกตรง” นาวคว้ามือของฉันเดินลงบันไดไปด้วยกัน
