"เย้!! ในที่สุดก็สอบเสร็จแล้ว~ลั้ลล้า~ ยู้หู้วววว~ พวกแกมาดีใจเหมือนฉันมั้ยฮ่าๆๆๆ "
วิรุทและแอนนี่มองคนที่กระโดดโลดเต้นอยู่บนโต๊ะพลางส่ายหน้าพร้อมกับเบือนหน้าหนีไปทางอื่นด้วยความอาย เพราะเพื่อนสาวดันตะโกนเสียงดังจนคนหันมามองกันให้พรึ่บไปหมด
'ยัยนี้ช่างไม่สนใจอะไรจริงๆ ' วิรุทคิดในใจ
'คำว่าอายสะกดเป็นบ้างไหมว่ะ ยัยเบื๊อก!! ' แอนนี่มองค้อนเพื่อนอย่างปลงตกกลอกตามองบนแวบหนึ่งแล้วพูดเสียงเหนื่อยใจออกมา
"แกเบาๆ ได้มั้ยย่ะ" เธอจับแขนเพื่อนลงพร้อมกับดึงให้คนตัวเล็กเดินตามหนีไปอีกทาง
คำสร้อยทำปากยื่นออกมาน้อยๆ เมื่อเพื่อนดูไม่ดีใจเหมือนเธอสักนิดที่สอบเสร็จทั้งที่ตลอดสองสัปดาห์ที่ผ่านมาแต่ละคนแทบจะต้มหนังสือและซีทกินแทนข้าวกันอยู่แล้ว
ร่างเล็กเดินตามแรงดึงของเพื่อนไปนั่งตรงโซนที่นั่งประจำก่อนจะมองคนนั้นทีคนนี้ทีตาปริบๆ
"พวกแกทำไมเฉยอ่ะ ไม่ดีใจกันเลยเหรอ รุท...เอกพล..."
"แอนนี่ย่ะ! เดี๋ยวแม่ต
