"ลุง..ยกค่ะยก อย่าอู้ๆ ..."
ร่างสูงยืนพิงต้นไม้ที่ไม่ไกลจากลานกว้างมองไปที่ร่างเล็กของเมียสาวที่หัวเราะเฮฮากับบรรดาคนงานในไร่ มีทั้งแก่และหนุ่มสาวปะปนกันไป แต่ละคนก็มีอาการเมาไม่ต่างกัน แต่ที่หนักสุดดูท่าจะไม่พ้นสาวเจ้าที่นั่งเขย่าขวดสีใสไปมาเหมือนลำยองในละครไม่มีผิด
"คำสร้อย...เบาๆ ก่อนโว้ยข้าจะไม่ไหวแล้ว"
เสียงป้าแก่ๆ คนหนึ่งเอ่ยบอกหญิงสาวพร้อมกับดึงขวดเหล้าสีใสออกจากมือบางไปกอดเอาไว้จนอีกคนทำปากยื่นอย่างขัดใจ
"ของแบบนี้...มีแต่เหยียบให้พุ่งปี๊ดพุ่งปี๊ด นะป้า เอามาค่ะ ม่ายหมด เราจะม่ายเลิกน้า..."
"เอ็งไปคึกอะไรมาเนี่ยนังคำสร้อย"
ลุงที่นั่งร่วมวงเอ่ยถามเพราะเด็กสาวดูคึกคักยกเอายกเอาจนผิดนิสัยที่เคยเป็น เมื่อก่อนคำสร้อยมีหน้าที่คอยเทเหล้าให้พวกเขาและกินเพียงนิดๆ หน่อยๆ เท่านั้น แต่วันนี้เหล้าในขวดถูกหญิงสาวกินคนเดียวไปเกือบครึ่งขวดแล้ว
"ม่ายคึกค่ะ แต่อยากมาวเฉยๆ"
หญิงสาวชี้นิ้วไปมา
