เท่านั้นสมุทรก็ไม่รอช้า ค่อยๆ ถลกชายเสื้อยืดบนตัวของเธอขึ้นแล้วถอดมันออกทันทีที่พบว่าภายในไร้ซึ่งบราเซียปิดบังสองปทุมงามคู่นั้น
ก็เธอจะเข้านอนอยู่แล้วนี่นา จะไม่ใส่มันก็ไม่แปลก
สมุทรรู้ว่าแสนรักมักจะไม่สวมบราเซียหรือแพนตี้ตอนนอน เพียงแต่ไม่คิดว่าจะไม่ใส่ทั้งๆ ที่เขาก็อยู่ด้วย ความจริงก็เป็นเรื่องที่ดีเพราะมันทำให้เขารู้ว่าแสนรักยังคงเหมือนเดิม
ยังคงเป็นแสนรักคนเดิมที่เขาคิดถึงและเสน่หา...
ฝ่ามือคลึงเคล้นไปทั่ว ก่อนที่จะจับร่างอรชรให้นอนราบลงไปบนโซฟา แล้วโถมทับเพื่อกลืนกินยอดถันข้างหนึ่ง
ความเสียวซ่านที่แล่นพล่านไปทั่วสรรพางค์กายทำให้แสนรักครางแผ่วออกมา ก่อนจะบิดตัวเล็กน้อยเมื่อปลายถันอีกข้างถูกนิ้วร้ายรังแกด้วยการบิดเขี่ยไปมา
“อือ...”
เสียงหวานยังคงครางแผ่วเรื่อยๆ สมุทรชอบเหลือเกินที่ได้ยินเสียงนั้น นานแล้วที่เขาไม่ได้ฟัง มันยิ่งทำให้เขาคิดถึง
“ผมคิดถึงรักจริงๆ นะ”
ชายหนุ่มย้ำคำเม
