“ตกลงมึงจะเอามั้ย” ไอ้ตะวันมันถามย้ำผม โอ้ยยยยยยย กูนี่แทบวิ่งกลับบ้านเลยหละความอยากได้ของกูอะไอ้ตะวันเอ้ย แต่ถึงอย่างนั้นศักดิ์ศรีผมก็ยังมีเหลืออยู่บ้าง ถ้าไอ้ตะวันมันบอกว่าแกล้งอำผมเล่น นี่หน้าผมแตกแบบหมอไม่รับเย็บเลยนะ งั้นผมควรเก็บอั้นความดีใจไว้ก่อน ใจเย็นนะร้ายนะเย็นไว้
“มึงอย่ามาอำกูเลย กูไม่เล่นกับมึงหรอก” ผมทำท่าจะถอดคืนมัน ผมไม่มีทางให้มันสมใจแน่ๆ เชื่อเหอะว่าพอผมดีใจมันก็ต้องขอคืน ทองตั้ง1 บาทใครไม่เอาก็โง่แล้ว
“ถ้ามึงถอด กูยึดคืนจริงๆนะ” สตาฟไว้เลย อย่าขยับนะไอ้ร้ายเดี๋ยวแม่งเอาคืนจริง ว่าแต่นี่ไอ้ตะวันมันให้ผมจริงดิมันดูจริงจังมากเลยอ่ะ
“มึงพูดจริงเหรอที่ให้ทองกูอ่ะ”
“อืม จริง กูให้มึง”
ว้าวเซอร์ไพร์ผมเหมือนกันนะเนี้ยที่ไอ้ตะวันมันให้ทองผมจริงๆ จะว่าไปข้อดีมันก็มีเหมือนกันนะ เอาเป็นว่าปล่อยมันไว้แบบนี้ไปซักหน่อยก็ดี นี่เห็นแก่ทองที่มันให้หรอกนะ
“ยิ้มอะไร” เจอไอ้ตะวันถาม
