ตอนที่ 8 มึงมานอนห้องกูได้ไง
1832 Words
“ก็แค่อะไร นึกไม่ออกเหรอ”
“ไม่ใช่โว้ย กูนึกออก แต่กูไม่บอกมึง”
ผมรีบหันรีหันขวาแล้วเดินกลับไปที่รถผมทันที ผมว่าตอนนี้ผมควรกลับบ้านได้แล้วนะ เพราะมันดึกแล้ว แต่ผมก็นึกได้ว่าแขนไอ้ตะวันมันยังมีเลือดออกอยู่
“ไอ้ร้าย มึงจะไปไหน”
“กูก็จะกลับบ้านดิ ถามโง่ๆนะมึง ว่าแต่แผลมึงเป็นไงบ้างวะ”
“แผลไหน”
“ก็แผลที่แขนมึงนั่นไง”
ผมพยักหน้าไปทางแขนมัน มันถึงรู้ว่าตัวมันได้แผลจากการสู้กับโจรเมื่อกี้ มึงนี่มันซึนจริงๆเลยนะไอ้ตะวันเอ้ย ขนาดเลือดออกอาบแขนขนาดนั้นมันยังไม่รู้
“ไม่เป็นไรหรอก ไกลหัวใจกูเยอะ”
“หรา ปากดี เกิดเป็นบาดทะยักอย่ามาโทษกูก็แล้วกัน”
“มัวแต่พูดอยู่นั่นแหละ มึงไม่ฝากเงินแล้วเหรอ”
เออนั่นดิ ผมต้องฝากเงินเข้าตู้นี่หว่า แล้วเงินอะ เงินผมหายไปไหน ผมพยายามมองหาซองเงินแต่หายังไงก็หาไม่เจอ ไอ้ตะวันมันเลยเดินมายืนตรงหน้าผมก่อนจะจับซองที่ผมกอดอยู่ ใช่ครับผมกอดซองเงินไว้ตลอดเวลา แต่ผมลืม
“ตกใจอะไรขนาดนั้น มึงนี่มันโก๊ะจริงๆเลยนะ”
ไอ้ตะวันใช้น้ำเสียงนุ่มนวลคุยกับผมให้ตายเถอะครับขนผมลุกไปหมดเลย มึงอย่ามาทำกับกูแบบนี้กูไม่อิน แต่กูขนลุก
ไอ้สัส!!!!!!คำโตๆเลย
“อย่ามาใช้เสียงนี้กับกูนะไอ้ตะวัน”
“เสียงแบบไหนวะ”
“ก็เสียงที่มึงพูดอยู่เนี้ยไง กูไม่ชอบ”
ผมตะคอกใส่มัน แต่มันกลับยิ้มครับ ยิ้มแบบเอ็นดูกูด้วย มันใช่มั้ยเนี้ยไอ้ตะวัน กูไม่ใช่ผู้หญิงนะที่มึงจะมาพูดมายิ้มให้แบบนี้
“มึงยิ้มอะไร”
“เปล่า กูว่าดึกละมึงรีบไปฝากเงินมึงดีกว่านะ จะได้รีบกลับบ้าน”
จริงอย่างที่มันพูดครับ ตอนนี้ก็ปาไปตี 3 แล้ว ผมควรที่จะต้องรีบทำอะไรให้มันเสร็จซะที ผมจึงเดินไปที่ตู้และทำการฝากเงินเข้าบัญชีของร้าน แต่พอหันกลับมาผมก็แทบช็อคเลย จะอะไรละ ก็ไอ้ตะวันอะดิ มันยืนอยู่ข้างหลังผมเนี้ย แถมยังยืนติดผมด้วยนะมันเลยทำให้ผมตัวติดกับมันทันทีเมื่อหันมา แถมปากยังห่างกันแค่ข้อนิ้วเอง พระเจ้าช่วยกล้วยตกพื้น ใครก็ได้ช่วยผมด้วยครับ เพราะผมดันใจเต้นเมื่อได้ใกล้ชิดมันแบบนี้ ไม่นะไม่ใช่ ไม่ใช่นะไอ้ร้าย มันต้องไม่ใช่แบบนี้
“มึงทำเหี้ยอะไรเนี้ยไอ้ตะวันมายืนทำห่าอะไรตรงนี้”
ผมผลักมันอย่างแรงจนมันกระเด็นไปตามแรงมือผมเลย แต่แม่งมันไม่โกรธผมเลยนี่ดิ และผมก็เกลียดไอ้รอยยิ้มของมันที่ทำเหมือนกับว่ามันไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรกับคำด่าของผม รอยยิ้มที่แม่งยิ้มกับผมคนเดียวเนี้ย เพราะขนาดมันอยู่ร้านผมยังไม่เห็นแม่งยิ้มให้ใครเลย ทีกับกูยิ้มอยู่นั่นแหละ ยิ้มหาสวรรค์วิมานอะไรนักหนา
“กูไปทำอะไร กูยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ มีแต่มึงแหละที่หันมาจนเกือบจะจูบกูเนี้ย”
“จูบเหรอ กูเนี้ยนะจะจูบมึงไอ้....ไอ้….”
“ไปกลับบ้านดีกว่า ดึกแล้ว”
อ้าวตัดบทกูเฉย สรุปผมเลยไม่ได้ด่ามันเลย เพราะมันเดินหนีไปคร่อมมอไซค์ซะงั้น เออก็ดีเหมือนกัน ตอนนี้ผมอยากออกไปจากตรงนี้จะแย่แล้ว แล้วพอผมสตาร์ทรถแล้วขับออกมา ไอ้ตะวันมันก็ขับตามผมมาตลอดทางเลยนะ ทำไมมันทำตัวน่ากลัวแบบนี้วะอย่างกับเป็นสต็อกเกอร์เลย ผมว่าผมเริ่มกลัวมันแล้วนะเนี้ย แล้วซักพักผมก็ขับมาถึงบ้านโดยไอ้ตะวันมันก็มาจอดเทียบข้างรถผมเหมือนกัน
“มึงตามกูมาทำไม” ผมเริ่มถามมันก่อนเลย ใครจะไปพอใจละครับ เมื่อโดนตามอย่างกับพวกโรคจิตแบบนี้ บ้านช่องมึงไม่มีให้กลับรึไง
“กูก็แค่เป็นห่วง”
“ห่วงใคร ห่วงกูเนี้ยนะ”
“อืม”
“แล้วมึงจะห่วงกูทำไม กูไม่ใช่ผู้หญิงนะที่จะให้มึงต้องมาห่วงแบบเนี้ย กูผู้ชายทั้งแท่ง”
“แล้วเมื่อกี้ใครวะที่ตะโกนเรียกให้กูช่วย ไม่ใช่เสียงผู้ชายทั้งแท่งอย่างมึงเหรอ”
หน้าชาอย่างกับโดนกระทืบเลย นี่ไอ้ตะวันมันย้อนผมได้จุกมากเลยนะ และผมก็เถียงมันไม่ได้ด้วยเพราะว่าผมตะโกนขอความช่วยเหลือจากมันจริงๆ ตะโกนดังด้วยด
“งั้น ตอนนี้กูก็ถึงบ้านแล้ว มึงก็ไสหัวไปเลยไป”
“ไล่กูจังเลยนะ”
“เออกูไล่”
“งั้นมึงก็เข้าบ้านซิ กูจะได้ไป”
ไอ้นี่มันเรื่องมากจริงๆเลยนะ ผมจึงเดินไปเปิดประตูรั้วและเข็นมอเตอร์ไซค์เข้าบ้าน ว่าแต่นี่มันก็ดึกแล้วนะ ผมก็ไม่รู้หรอก ว่าไอ้ตะวันมันต้องขับรถไกลแค่ไหนกว่าที่มันจะถึงบ้านมัน แต่ก็ช่างมันเหอะ อย่าไปสนใจมันมากเลย
ผมเดินเข้าบ้านโดยไม่หันกลับไปมองมันเลยแม้แต่นิดเดียว อาจจะดูว่าผมใจร้าย แต่ผมก็ไม่ได้ขอให้มันมาส่งผมนี่มันเสนอหน้ามาเอง เพราะฉะนั้นผมก็ไม่ควรเก็บเรื่องนี้มาคิดมาก ใช่ๆ ไม่ควรอย่างยิ่ง แล้วพอเข้าบ้านมาได้ผมก็ตรงไปบนเตียงเลยครับ คือมันเหนื่อยมากจนผมไม่ยอมไปอาบน้ำเลย เคยได้ยินมั้ยครับว่าถ้าใจเราสะอาดเราก็ไม่จำเป็นต้องอาบน้ำก็ได้ นั่นแหละ หลับแม่ง จบข่าว
“ไอ้ร้ายกูชอบมึงที่กูเข้ามาใกล้มึงก็เพราะกูอยากได้มึงเป็นเมีย” ไอ้ตะวันแม่งกดผมลงไปกับเตียงเลย ไอ้สัส อะไรเนี้ย ผมมาอยู่นี่ได้ไง เฮ้ย เป็นไงมาไงวะเนี้ย
“มะ...มึง..มึงพูดเหี้ยอะไรเนี้ยไอ้ตะวัน เมียพ่องมึงดิ ออกไปเลยนะมึง ไม่งั้นกูเรียกให้คนช่วยนะ”
“มึงหนีกูไม่รอดหรอกยอมรับเหอะว่ามึงต้องเป็นเมียกู”
“ไม่ ไม่ กูไม่ใช่เมียมึง ไม่ใช่โว้ยยยย”
____ เสียงกรีดร้องผมดังปานโดนข่มขืนเลย สัส
ผมลืมตาโผลงขึ้นมาเลยเหงื่องี้แตกเต็มไปหมดเลยครับ ให้ตายเหอะ นี่ผมฝันไปเหรอเนี้ย ทำไมมันเหมือนจริงจังวะ แม่งโคตรหลอนอ่ะ ผมรีบเอามือมาวางไว้ตรงหน้าอก เพราะตอนนี้ผมใจเต้นแรงมากทำอย่างกับมันจะหลุดออกมาเต้นลั้นลาข้างนอกอย่างงั้นแหละ ไม่ใช่ๆ ผมคงตกใจแหละ แล้วทำไมผมต้องฝันแบบนี้ด้วยวะ ยิ่งคิดก็ยิ่งเครียด นี่โชคดีนะเนี้ยที่วันนี้ไม่มีเรียนอ่ะ งั้นขอผมนอนต่อละกันตอนเย็นค่อยไปร้านของเฮียที ผมรีบดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างกายเอาไว้ก่อนที่จะหันข้างเพื่อเอนตัวไปกอดหมอนข้างสุดที่รัก
แต่ แต่....หมอนข้างผมวันนี้มันใหญ่มากเลยครับ แถมยังแข็งๆแปลกๆอีกด้วย หรือว่าไอ้แสบมันจะแอบมานอนกับผมอีกแล้ว
“ไอ้แสบ ใครใช้ให้มานอนห้องพี่เนี้ย”
ผมส่งเสียงดุไอ้แสบอย่างดังเลย แต่ดูเหมือนน้องสาวจะหลับลึกนะ งั้นก็ช่างเหอะวันนี้ก็เป็นวันหยุดของไอ้แสบด้วย อยากจะนอนกินบ้านกินเมืองก็นอนไปตามสบายเลย เพราะพี่อย่างผมก็ลุกไม่ไหวเหมือนกัน
“พี่ร้าย พี่ร้ายตื่นยั้ง น้องมีเรื่องจะคุยด้วย”
เดี๋ยวนะนั่นมันเสียงไอ้แสบนี่หว่า ไหงเสียงมันถึงดังมาจากข้างนอกได้ละ ชิบหายละ แล้วไอ้คนที่นอนข้างผมนี่ละมันเป็นใคร ผมจึงรีบเปิดผ้าห่มอย่างไวเลย เพราะความอยากรู้ตอนนี้มันมากกว่าการนอนละครับ
“ไอ้เหี้ยตะวัน ไอ้ตะวัน”
ใช่แล้วครับ ไอ้ตะวันคือคนที่นอนอยู่ข้างๆผม แถมมันยังใส่แค่บ็อกเซอร์ตัวเดียวอีกด้วย ผมเลยถีบแม่งเลย แต่ตัวมันหนักมาก ผมถีบเท่าไหร่มันก็ไม่ตกเตียงซะที นี่มันควายชัดๆ ควายล้วนๆ ไอ้ควายเอ้ย
“เฮ้ออออ ตัวหนักอย่างกับควาย มึงลุกมาเลยนะไอ้ตะวัน มึงมานอนห้องกูได้ไงเนี้ย”
ผมพยายามทั้งตบทั้งตีมันพัลวัน จนมันรู้สึกตัวจนได้ ซึ่งมันก็หันมามองหน้าผมอย่างคนสะลืมสะลือ
“อะไรของมึงเนี้ยไอ้ร้าย กูง่วง กูขอนอนก่อน”
มันรู้ด้วยว่าเป็นผม แสดงว่ามันตั้งใจลักลอบเข้ามานอนห้องผม แบบนี้ยอมไม่ได้ผมต้องแจ้งความแล้วแบบนี้ แบบนี้มันเข้าข่ายคุกคามแล้วครับ
“มึงเป็นโรคจิตใช่มั้ยเนี้ย กูจะจับมึงส่งตำรวจ ไปหาตำรวจกับกูเลยนะมึง”
ผมจับแขนมันให้ลุกขึ้น แต่มันก็ทำตัวอ่อนปวกเปียก แล้วใครจะดึงมึงขึ้นละแบบนี้ไอ้เวร
“เอะอะโวยวายอะไรลูกร้าย” เสียงแม่ผมดังขึ้นที่หน้าประตู ผมจึงรีบไปเปิดให้แม่เข้ามาทันทีคราวนี้มึงไม่รอดแน่แม่กูเอามึงเข้าคุกแน่นอนไอ้ตะวัน
“แม่ แจ้งตำรวจด่วนเลย มีโจรบุกเข้ามาในบ้านเรา”
“โจรที่ไหนร้าย”
“ก็มันนี่ไงแม่ เห็นมั้ยว่ามันเป็นโจร มันทำงานที่เดียวกับผม แล้วมันก็ตามผมมา มันต้องคิดไม่ดีกับผมแน่ๆ แจ้งตำรวจเลยแม่”
“อ้าว นี่ตะวันทำงานที่เดียวกับร้ายเหรอลูก”
“เห็นมั้ยแม่กูจะจับมึงส่งตำรวจ.... หะ!!!! อะไรเนี้ย แม่รู้จักไอ้ตะวันมันได้ไงอ่ะ”
อะไร ผมนี่งงเป็นไก่ตาแตกเลย ทำไมแม่ผมถึงรู้จักไอ้ตะวันได้อ่ะ ไปรู้จักกันตอนไหนเนี้ยทำไมผมถึงตกข่าว
“แม่รู้จักมันได้ไง เล่ามาเลยนะแม่”
“ก็ต้องรู้ซิพี่ร้าย ก็พี่ตะวันคือคนที่มาเช่าบ้านเรา”
ไอ้แสบพูดขึ้นด้วยสีหน้าที่พอใจสุดๆ ผมรู้นะว่าไอ้แสบมันกำลังคิดอะไรอยู่เนี้ย มันต้องคิดลามกระหว่างผมกับไอ้ตะวันอยู่แน่นอน
“เช่าห้อง ไอ้ตะวันนี่คือ คนที่จะมานอนร่วมห้องกับผมเหรอ”
“ใช่แล้ว ”
“ทำไมต้องเป็นมันอะแม่”
“แล้วทำไมจะเป็นตะวันไม่ได้ในเมื่อตะวันจ่ายค่าเช่าให้แม่”
- Writer
