ตอนนี้มืดค่ำคนเข้าบ้านกันหมด ไม่รู้ว่าพริกหวานมารอตั้งแต่ตอนไหน อดเป็นห่วงไม่ได้จริงๆ
รีบลงจากรถแล้วเดินไปเปิดประตู ขับรถเข้าไปจอดในบ้านแล้วรีบลงมาหาคนที่ยังคงยืนอยู่ที่หน้าบ้าน
"เข้าบ้านกัน"
เขาจะไม่ถามว่าพริกหวานมาทำไมในเมื่อเขาอยากเห็นหน้าอีกฝ่ายอยู่แล้ว แค่เป็นห่วงที่ออกบ้านมาตอนกลางค่ำกลางคืน แต่หากถามไป พริกหวานอาจไม่ได้คิดแบบนั้น เขาจึงเลือกชวนเธอเข้าบ้านดีกว่า
พริกหวานส่ายหัว
"พริกแค่เอาเงินมาคืนค่ะ อาทศเลิกโอนมาให้พริกสักทีได้ไหมคะพริกไม่อยากได้"
"แต่อาอยากให้นี่"
อารมณ์แบบนี้ยังไม่หายงอนเขาชัวร์ แต่ไม่เป็นไรเขาจะง้อ
"ก็บอกไม่อยากได้ไงคะ!"
อาทศนี่พูดไม่เข้าใจ โอนมาอยู่นั่นแหละ
"ถ้าไม่ให้เมียแล้วอาจะให้ใคร"
พริกหวานกำกำปั้นแล้วทุบลงไปบนอกแกร่งทีนึงอย่างโมโหเมื่อได้ยิน แรงมากจนทศวรรษนิ่วหน้า อุทานในลำคอออกมา
"เพราะอีพริกหวานมันตายด้วยคำว่าเมียใช่ไหมคะอาทศถึงขยันพูด!"
บอ
