Prim : กลับมาก่อนได้ไหม อย่าเพิ่งทิ้งปริมไป ปริมไม่มีใครที่รักปริมอยู่ข้างปริมตรงนี้เลยนะพี่ตุลย์
“...”
ติ๊ด!
Tun : เจอกันที่กรุงเทพพรุ่งนี้ปริม
ผมส่งข้อความกลับไปเพราะไม่อยากให้ค้างคา คุยธุระให้เสร็จผมจะได้นอนสักที
Prim : อยู่เป็นเพื่อนปริมอีกคืนได้ไหม ปริมไม่ไหว
Tun : พี่ให้พนักงานพี่มาอยู่เป็นเพื่อนปริมแล้ว
ตื๊ดดด ตื๊ดดด
...ปริม
ติ๊ด!
“อื้ม”
(พี่ตุลย์อยู่ที่ไหนคะ~ ฮึก!)
“พี่กำลังจะกลับ ปริมก็ควรพักนะ ให้พีนัทพาไปพักที่โรงแรมดีกว่าอยู่ตรงนั้นทำอะไรไม่ได้หรอกปริม พักเอาแรงยังมีอะไรที่ต้องทำอีกเยอะนะ”
(แล้วปริมจะอยู่ยังไง ฮึก! ปริมเกรงใจพนักงานของพี่ตุลย์)
“ไม่ต้องเกรงใจหรออก ปริมก็รู้จักนี่ อยู่กับผู้หญิงด้วยกันน่ะดีแล้ว ถึงพี่อยู่พี่ก็ปลอบปริมไม่ได้หรอก”
(แต่...ฮึก! ปริมแค่อยากมีคนที่รักปริมอยู่ข้าง ๆ ฮึก! ตุลย์กลับมาอยู่เป็นเพื่อนปริมก่อนนะ~)
“พี่อยู่ไม่ได้หรอกปริม”
(ตุ
