“เซย์นิส เป็นอะไร”
“...ฮึก!”
“เซย์... / หนูกลัว~ ฮึก~ หนูกลัว~ ฮื่อ ๆๆ หนูกลัวมันอีกแล้ว~ ฮื่อ ๆๆ หนูกลัวมันอีกแล้ว~”
“กลัวอะไร” ผมไม่เข้าใจในสิ่งที่เธอกำลังพูด แต่ก็สัมผัสได้ว่าเธอหวาดกลัวจริง ๆ
“ฮึก! ฮื่อ ๆๆ” เธอไม่ตอบอะไรทั้งนั้นนอกจากปล่อยโฮอย่างคนที่กลั้นมันเอาไว้ไม่อยู่ ผมจะทำยังไงดีวะ
“ตั้งสติก่อน ขอร้อง”
“ฮื่อ ๆๆ” ยิ่งปลอบยิ่งร้องไห้ผมเลยยืดตัวขึ้นแต่พอมองบรรยากาศรอบ ๆ เป็นครั้งแรกผมถึงได้รู้ว่ามีคนมุงดูสถานการณ์เยอะมากพอสมควร
อ่าส์!
ผมจะเรียกสติของผู้หญิงคนนี้ยังไงดี ผมจะทำยังไงให้เธอหยุดร้องไห้
“ผมขอคุยกับคู่กรณีคุณดีกว่าครับ คุณถอยออกมาเถอะมันจะเป็นการคุกคามคู่กรณีนะคุณ”
“ไม่เป็นไรครับเรารู้จักกัน” ผมบอกเจ้าหน้าที่ตำรวจแล้วตัดสินใจก้มตัวลงไปหาเธออีกครั้ง
“เซย์นิส”
“ฮึก!”
“ขอร้องล่ะตั้งสติก่อน ปลดเข็มขัดออก” ผมขอร้องพร้อมกับจับข้อมือข้างขวาของเธอแล้วดึงมาจากมืออีกข้า
