“พี่ตุลย์มาถึงนานรึยัง”
“เพิ่งถึง มาถึงก็โทรหาโทรไม่ติดเลยลองลงมาหาที่นี่” เขาตอบแล้วเดินไปทิ้งตัวนั่งที่โซฟา
“ค่ะ จะทำอะไรต่อคะหนูจะดูซีรีย์ต่อ” ไล่ทางอ้อมแล้วนะ ไปเลย รีบ ๆ ออกไปเลยไม่อยากเห็นหน้า อยากอยู่คนเดียว อ้อไม่ใช่สิ อยากอยู่กันสองคนแค่ฉันกับตัวเล็ก คนอื่นไม่ต้อง
“ไม่มีอะไรทำแล้ว เดี๋ยวพี่ดูด้วย”
“พี่ดูไม่เป็นหรอก ซีรีย์เกาหลีหวานแหววแต๋วจ๋า” ฉันเลี่ยงแต่เขาไม่พูดอะไรแค่ปลดกระดุมที่ข้อมือแล้วก็ถอดนาฬิกาของตัวเอง
เฮ้อ~ ดูจากสภาพคงไม่ออกไปสินะ
ฉันเดินไปนั่งที่โซฟาอีกตัวแล้วมองหน้าจอด้วยอารมณ์ที่ไม่อยากดูต่อแต่ก็พยายามเก็บอารมณ์เอาไว้
“ทำไมไปนั่งตรงนั้น” เสียงทุ้มดังขึ้นฉันเลยต้องมองตามเสียง
“นั่งตรงนี้สบายดี”
“ตรงนี้สบายกว่า”
“ชู่ว์~ หนูจะดูซีรีย์” ฉันเบรกเบา ๆ แล้วมองหน้าจอต่อแล้วเสียงขยับตัวจากคนที่นั่งโซฟาข้าง ๆ ก็ดังขึ้น
หมับ~
“...”
“หิวแล้วปลุกพี่นะ” เขาขยับมาล้มต
