ยามโฉ่วผู้คนภายในเมืองหลินอันต่างก็หลับใหลกันไปหมด ค่ำคืนที่เงียบเหงาวังเวงมีเพียงแสงดาวบนท้องฟ้าที่ยังทอประกายส่องแสงวาววับงามจับตายามที่ท้องฟ้ายามค่ำคืนไร้แสงจันทรา
ภายใต้เงามือของราตรีกาลมีร่างของคนผู้หนึ่งอาศัยความมืดหลบเร้นกายมุ่งหน้าออกไปนอกเมือง เงาของคนผู้นั้นมีวิชาตัวเบาเป็นเลิศเพียงแค่สะกิดปลายเท้าบนหลังคาเรือนครั้งเดียวก็สามารถทะยานขึ้นไปบนอากาศได้หลายจั้งเพียงชั่วพริบตาก็ห่างออกไปหลายสิบลี้
สามปีที่ผ่านมากู้ฮุ่ยหนิงสามารถฝึกวิชาตัวเบาเคล็ดวิชาบาทาเหยียบคลื่นที่อยู่ในคัมภีร์ฝึกยุทธ์ภายในพื้นที่มิติได้ถึงขึ้นเก้าแล้ว เคล็ดวิชาตัวเบาขั้นเก้าเรียกว่าเคลื่อนย้ายดังสายลมทำให้กู้ฮุ่ยหนิงสามารถไปยังที่ใดก็ตามต้องการด้วยความเร็วดุจดังสายลมเหมือนกับชื่อของเคล็ดวิชาที่เขียนบอกไว้ในคัมภีร์
เพียงไม่นานร่างโปร่งบางของกู้ฮุ่ยหนิงที่อยู่ในอาภรณ์สีดำก็พลิ้วตัวลงบนหลังคากระท่อมกลางป่าอย่างแผ
