เมื่อได้กลับมาเกิดใหม่อีกครั้งในเวลานี้เหตุการณ์เดิมกำลังวนกลับมาอีกครั้งทำให้กู้ฮุ่ยหมิงอยากจะหัวเราะให้กับความโง่เขลาของตนเองยิ่งนัก
“คุณหนูใหญ่ฮูหยินรองให้ข้านำเสื้อผ้าและเครื่องประดับที่จะใส่ในพิธีปักปิ่นวันพรุ่งนี้มาส่งให้เจ้าค่ะ”
เสียงเรียกแม่นมจูดังขึ้นหน้าเรือนทำให้กู้ฮุ่ยหนิงละสายตาจากหนังสือที่กำลังถืออยู่ในมือก่อนจะพยักหน้าให้อันฉีเปิดประตูเรือนออกไปรับของตามเสียงเรียกของแม่นมจู แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่ยอมกลับไปง่าย ๆ เมื่อส่งถาดเสื้อผ้าให้อันฉีเรียบร้อยแล้วถึงได้เดินเข้ามายืนอยู่ด้านหน้าของกู้ฮุ่ยหมิง ก่อนจะกวาดสายตามองสำรวจภายในเรือนไผ่เขียวด้วยความอยากรู้อยากเห็นเช่นนี้
“แม่นมจูในเมื่อส่งของเสร็จแล้วไยเจ้าไม่กลับไปอีก”
“คุณหนูใหญ่สะใภ้รองเป็นห่วงว่าท่านจะไม่มีชุดใส่ในพิธีปักปิ่นในวันพรุ่งนี้จึงให้ข้านำเสื้อผ้าและเครื่องประดับมาให้เจ้าค่ะ”
“ข้ารู้แล้วฝากเจ้าขอบคุณอาสะใภ้รอ
