นับตั้งแต่วันที่กู้ฮุ่ยหนิงมาถึงจวนตระกูลกู้นางต้องตื่นแต่เช้าเพื่อไปแสดงความกตัญญูต่อฮูหยินผู้เฒ่าที่เรือนใจสงบทุกเช้าในเวลายามเฉินแต่เช้าวันนี้กลับแตกต่างออกไปจากทุกวัน เมื่อกู้ฮุ่ยหนิงมาถึงเรือนใจสงบก็ได้พบกับกู้หลี่หลินและกู้อี้หยางทั้งสองพี่น้องที่หน้าเรือนใจสงบของฮูหยินผู้เฒ่า
“หนิงเอ๋อเจ้ากลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่”
กู้ฮุ่ยหนิงปรายตามองญาติผู้น้องด้วยแววตาเรียบเฉยก่อนที่จะหลุบเปลือกตาลงปิดบังแววตาของตนเอง
“ข้ากลับมาได้หลายวันแล้วอาสะใภ้รองไม่ได้บอกเจ้าหรือ?”
“ท่านแม่อาจจะเห็นว่าไม่ใช่เรื่องสำคัญเลยไม่ได้เล่าให้ข้าฟัง”
กู้หลี่หลินตอบกลับด้วยน้ำเสียงไม่พอใจถึงแม้มารดาของนางจะพูดถึงเรื่องการกลับมาที่จวนของกู้ฮุ่ยหนิงให้นางฟังแล้วก็ตาม แต่เรื่องอะไรนางจะยอมรับว่ารับรู้ถึงการกลับมาของกู้ฮุ่ยหนิงที่นางไม่เคยชอบหน้าด้วยล่ะ
ภายในจวนตระกูลกู้ตลอดสามสี่ปีที่ผ่านมากู้ฮุ่ยหนิงไม่อยู่ที่จวนตระ
