“เฮ้ย! เมื่อกี้มีคนเห็นรึเปล่าวะ” เธอทำสีหน้าตื่นตระหนก ด้วยเกรงว่าจะมีใครผ่านมาเห็นเหตุการณ์ชวนสยิวก่อนหน้า แต่พอหันไปมองรอบๆ ก็ค่อยโล่งใจ
“เฮ้อ! ดีนะที่จอดรถตรงนี้ ไม่งั้นเป็นข่าวดังไปทั่วทั้งมหา’ลัยแน่ แล้วนี่เราต้องรอหมอนั่นตรงนี้จริงๆ เหรอ ให้ตายสิ! รู้สึกเหมือนแม่มารอรับลูกหน้าโรงเรียนยังไงก็ไม่รู้ เฮ้ย! แล้วทำไมต้องรอ ฉันไม่ใช่แม่เขานี่ เชิญกลับเองคนเดียวเถอะย่ะ”
คนที่ตั้งปณิธานเอาไว้แน่วแน่ว่าไม่รอ แต่สุดท้ายกลับมานั่งหง่าวอยู่ในร้านกาแฟที่เขาชี้ให้ดูตั้งแต่ทีแรก
“เฮ้อ! อะไรดลใจให้ฉันมานั่งอยู่ตรงนี้เนี่ย” เธอนั่งมองแก้วกาแฟกับขนมเค้กหนึ่งชิ้นบนโต๊ะด้วยสีหน้าสุดเซ็ง ครั้นพอหันไปมองนอกกระจกก็ต้องครางออกมาอีก
“นี่มันมหา’ลัยหรือว่ารันเวย์กันแน่วะ มีแต่คนหน้าตาดีเดินกันให้ควั่ก เด็กสมัยนี้ทำไมหน้าตาดีกันจัง สมัยเรายังเดินหน้าเมือกกันอยู่เลย เอ๊ะ! หรือว่าเป็นเราที่เมือกอยู่คนเดียว”
