“ผมจะถือว่าที่คุณพูดไปทั้งหมด เพราะอยากเบี่ยงเบนเรื่องความสัมพันธ์ของเราจากสองคนนั้น” ทันทีที่ออกมาจากห้อง ชายหนุ่มก็พูดด้วยเสียงแข็งๆ แน่นอนเขาไม่พอใจ เรียกว่าน้อยใจเลยก็ได้ที่ถูกเธอต่อว่าสารพัด
“ก็ไม่นี่ ฉันพูดจากใจล้วนๆ” เธอหันมายักไหล่ให้
“ก็ดี ผมจะได้เข้าไปป่าวประกาศเรื่องของเราให้สองคนนั้นรู้ จะกลั่นทุกคำพูดออกมาจากใจเลยคอยดู” ไม่พูดเปล่า แต่คนใจน้อยยังหันกลับไปทางประตูที่เพิ่งเดินออกมา ทำให้เธอต้องรีบกระโจนไปรั้งแขนเขาเอาไว้
“เฮ้ย! เดี๋ยวสิ ฉันก็แค่ล้อเล่นหน่อยเดียวเอง อย่างอนเลยนะ” เธอทำเสียงเล็กเสียงน้อยพลางเขย่าแขนที่จับอยู่เบาๆ
“งั้นก็ง้อมาสิ” เขาแสร้งเบือนหน้าหนีด้วยท่าทางกระเง้ากระงอด
“ก็กำลังง้ออยู่นี่ไง จะเอาอะไรอีกเล่า” เธอเผลอลืมตัวเสียงแข็งขึ้นมาอีก กระทั่งเห็นอีกฝ่ายชะงักนิ่งไป ก่อนจะใช้สายตาตัดพ้อ ราวกับว่าเธอเพิ่งทำผิดร้ายแรง น้ำเสียงเธอจึงเปลี่ยนเป็นเบาลง ด้วยไม
