“เมื่อคืนมีคนร้ายบุกรุกเข้ามา ข้าห่วงเจ้า ตั้งใจจะมาที่นี่ตั้งแต่เมื่อคืนแต่ท่านพ่อห้ามไว้ว่ารอให้เช้าจึงมา คนของบ้านเสิ่นส่งข่าวเมื่อคืนข้าร้อนใจยิ่งนัก”
เปาหลิวหันมายิ้มอ่อนโยน
“ไม่ได้เป็นอันตรายอะไร แต่ต้องระวังมากกว่านี้ต่อไปเปาหลิวจะนอนในห้อง กับชวนซาและป้าเหยาเสีย บ่าวในบ้านจึงจะคุ้มกันได้ง่ายไม่ต้องลำบากห่วงก็แต่ชวนซา”อี้ซาทำสีหน้า เป็นกังวล
“เปาหลิว ข้าไม่ถามว่าคนที่บุกรุกเขามาเป็นใคร แต่อยากจะบอกว่าข้าห่วงเจ้ายิ่งนักคนผู้นั้นมาดีมาร้าย”
“แค่คนจนตรอกไร้ทางออก หลงเข้ามาเพื่อหาทางออกก็เท่านั้น”
น้ำเสียงเย้ยหยัน
“เขาไม่ทำอะไรเจ้าก็ดีแล้ว เปาหลิวเจ้างดงามยิ่งกว่าหญิงใด หากเขาคิดไม่ซื่อเจ้าจะทำอย่างไรได้ ข้าจัดคนคุ้มกันเพิ่มอีกนับสิบให้ช่วยมาเดินตรวจตราที่บ้านเสิ่น ระหว่างนี้เจ้าเตรียมย้ายกลับบ้านตู้ได้แล้ว ข้าไม่ให้เจ้าอยู่ที่นี่นานอันตรายรอบด้าน”
อยากจะพูดอยากจะถามมากกว่านี้แต่
