ปรัณย์นิ่งอึ้ง จริงสิ ไม่รู้เป็นเพราะอะไร วันนี้เขาถึงเลือกปฏิเสธแก้วกานต์ แต่แวะมาหารินรวี
“ฉันคิดว่าฉันมีโอกาสนะ จะเลือกใครก็ได้ และนี่ก็เป็นบริษัทของฉัน สิทธิ์ส่วนตัวของฉัน”
เขาเอาชื่อของบริษัทมาอ้างอีกแล้ว ก็ไม่รู้ว่าจะเถียงหล่อนอย่างไร
“ก็แล้วทำไมคะ คุณก็เลือกของคุณไปสิ ตามที่คุณชอบ อยากได้”
รินรวียิ่งยั่วและท้าทายเขามากกว่าเดิม เมื่อหล่อนอิ่มอาหารแล้ว หลังจากดื่มน้ำตาม บริเวณนั้นพนักงานรู้ดีว่า มีผู้บริหารมานั่ง ทุกคนจึงหลีกไปนั่งไกลกว่านั้น ทำให้การสนทนาระหว่างปรัณย์กับรินรวีออกรสยิ่งขึ้นตามลำพัง โดยไม่สนใจใคร
รินรวีเป็นตัวของตัวเอง และปรัณย์ก็เช่นกัน
“ปากดีนะ เอาแบบเมื่อคืนก่อนเป็นยังไงน๊า ที่กอดกันกลมดิกเลย”
เขาเอาเรื่องนี้มาพูด ทำให้รินรวีหน้าแดง
“อ้าว อิ่มแล้ว ยังไม่ต้องลุกขึ้น มานั่งคุยกันก่อน” เขาออกคำสั่งเพราะตัวเขาเองยังทานไม่หมด
“คุณมีธุระอะไรจะคุยเหรอคะ”
“คุย
