“ยิ้มอะไรของแก ประสาท! แล้วตกลงว่ามันรางวัลอะไร” พรสวรรค์หุบยิ้มแล้วหันมาทำหน้าม้านแทน เรื่องดับฝันทำลายมโนขอให้บอกคุณป้าของเธอเถอะ ถนัดนักล่ะ
“ก็รางวัลที่หนูไปช่วยเขาจับคนร้ายมาไงป้า” เธอบอกด้วยสีหน้าภาคภูมิ ถ้าไม่เล่าถึงที่มาที่ไปอะนะ
“จับคนร้าย?” คุณป้าทวนเสียงสูง
“ใช่! แล้วไม่ใช่คนร้ายธรรมดาด้วยนะ ระดับอาชญากรข้ามชาติเลยด้วย พูดแล้วก็ไม่อยากจะเล่า เดี๋ยวจะหาว่าคุย แต่ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้วขอเล่าหน่อยแล้วกัน หนูอะนะ…” เล่ายังไม่ทันจบ เสียงสูดปรี๊ดของคุณป้าก็ดังขึ้น
“แกทำบ้าอะไรลงไปหานังหลานไม่รักดี แกไปเสี่ยงแบบนั้นได้ยังไง เกิดแกเป็นอะไรขึ้นมาฉันจะทำยังไง ฉันจะตอบพ่อแม่แกที่อยู่บนสวรรค์ได้ยังไง แล้วนี่แกเป็นยังไง บาดเจ็บตรงไหนรึเปล่า” คุณป้าจับหลานสาวหมุนไปมาเพื่อสำรวจ
“เอ่อ…หนูไม่ได้เป็นอะไรเลย ไม่ถูกยิงสักนัดเลยด้วย แต่หนูนี่แหละที่เป็นฝ่ายยิงมัน อุ๊บ!” พรสวรรค์รีบเอามือปิดปากด้วยความ
