ตอนที่6 อย่าลองดี

1548 Words

“แล้วถ้าฉันอยากเลิกละคะ” ฉันพูดสิ่งที่คิดออกมา เพราะตลอดเวลาที่แต่งงานมาฉันแทบไม่เคยมีความสุขเลย การแต่งงานในความคิดของฉันในวัยเด็กมันกับความเป็นจริงมันเหมือนฟ้ากับเหวเลยด้วยซ้ำ มันก็คงเป็นไปไม่ได้แล้วที่เขาจะรู้สึกอะไรกับฉันได้ สำหรับเขาคงไม่สามารถเปิดใจเรียนรู้ฉันได้ แล้วเป็นแบบนี้ฉันจะฝืนต่อไปทำไม ฉันจะทนอยู่กับความเสียใจไปเพื่ออะไร ฉันคิดว่าการเลิกกันตอนนี้มันเป็นข้อดีสำหรับฉันมากที่สุด ก่อนที่ฉันจะรักเขามากกว่านี้ ก่อนที่ฉันจะเจ็บกว่านี้ พลั่ก! “อ๊ะ” ฉันร้องขึ้นหลังจากคุณสิงหาดันฉันจนกระแทกกับผนังห้องอีกครั้งพร้อมกับแรงบีบที่ต้นแขนเหมือนกับจะทำให้มันแหลกลงคามือ “เธอคิดว่าตัวเองเป็นใครถึงกล้ามาบอกเลิกฉัน!” เสียงรอดไรฟันดังออกมาอย่างดุดันชิดหน้าฉัน “ฉันไม่ได้เป็นใครหรอก แต่ฉันก็ไม่ใช่สิ่งของของคุณ” ฉันเถียงกลับไปทั้งความกลัวนี่แหละ “แน่ใจหรอว่าไม่ใช่ของของฉัน” “.....” สำหรับเขานี่เห็นฉันเป็นแค่สิ่งของจริงๆงั้นหรอ ทำไมกันนะ มันจะมีเหตุผลอะไรที่คนๆหนึ่งมีคนรักอยู่แล้วแล้วจะมาแต่งงานกับผู้หญิงอีกคน มันเพราะอะไรกันแน่ “ฉันมาสั่งให้เธอไปลาออก ไม่ได้มาให้เธอบอกเลิกแบบนี้!” “ฉันก็ไม่ได้อยากเลิกทั้งที่พึ่งแต่งไม่นานหรอกนะคะ! แต่ฉันไม่อยากอยู่แบบนี้แล้วคุณเองก็ไม่ได้รักฉัน แล้วเราจะอยู่กันแบบนี้ต่อไปเพื่ออะไร คุณไม่รู้สึกอะไร แต่ฉันเหนื่อย” ตั้งแต่แต่งงานกันมาฉันก็อยู่อย่างไร้ตัวตนมาตลอด มันทำให้ฉันอยากจะพาตัวเองออกจากตรงนี้เพื่อรักษาหัวใจตัวเอง เพราะนับวันมันเหมือนกับไม่ใช่คนเข้าไปทุกวัน ชีวิตที่เคยคิดว่าจะมีอะไรให้เรียนรู้อย่างไม่มีสิ้นสุด กลายเป็นชีวิตที่ต้องอยู่อย่างเดียวดาย อยู่อย่างไร้จุดหมาย จนตอนนี้ฉันแทบไม่หลงเหลือตัวตนของตัวเองแล้ว “ก่อนจะพูดอะไร เธอคิดถึงพ่อแม่เธอแล้วใช่ไหม” อีกแล้วสินะ จุดอ่อนของฉันตอนนี้คือพ่อแม่ของฉัน มันเลยทำให้เขาเอามาขู่ได้ “ฉันจะค*****นที่คุณช่วยเหลือครอบครัวฉันทุกบาท” เพื่อแลกกับการโอนหุ้นคืนให้พ่อฉัน “หึ...” คุณสิงหาเค่นหัวเราะออกมาอย่างเย้ยหยันก่อนจะพูดชิดหน้าฉัน “ฉัน ไม่ เอา” “.....” ฉันจ้องมองเขาอย่างไม่อยากเชื่อกับตัวตนของเขาที่ฉันค่อยๆได้เห็นมันทีละนิดๆ และแต่ละอย่างฉันก็บอกเลยว่า เขาอันตรายกว่าที่คิด “ไปลาออกซะ แล้วอย่าให้ฉันรู้ว่าไปทำงานกับมันอีก!” มันอย่างนั้นหรอ เขารู้จักกับคุณคเชนทร์อย่างนั้นหรอ ทำไมเขาถึงใช้คำพูดแบบนี้ยิ่งปกติเขาไม่เคยจะสนใจเรื่องของฉัน ไม่เคยสนใจอะไรเกี่ยวกับฉัน แต่วันนี้เขากลับมาบอกให้ฉันไปลาออกจากงาน “ฉันไม่ออกค่ะ” ฉันยืนยันออกไปอีกครั้งทั้งความกลัว เพราะฉันไม่อยากทำอะไรตามคำสั่งโดยที่ไม่รู้อะไร และฉันก็เซ็นสัญญาการทำงานกับทางคุณคเชนทร์ไปแล้ว จะให้ฉันมาลาออกทันที่แบบนี้คงไม่ได้ “เธออย่าลองดีกับฉันให้มากน้ำข้าว ฉันไม่ได้มีความอดทนสูงขนาดนั้น!” น้ำเสียงเยือกเย็นเอ่ยขึ้น “ฉันไม่ได้ลองดี แต่ฉันไม่อยากออก” “.....” คุณสิงหาจ้องมองฉันนิ่งกว่าเดิม “ปล่อยค่ะ ฉันอยากพักแล้ว” ฉันออกแรงดันคุณสิงหาออกจากตัวแต่กลับสู้แรงเขาไม่ได้ “กล้าไล่ฉัน?” เขาเลิกคิ้วถามฉัน “ฉันเจ็บ!” ฉันพูดขึ้นเมื่อเขาบีบต้นแขนฉันแรงขึ้นพร้อมกับออกแรงดันเขาออกจากตัวอีกครั้ง แต่กลับไม่สามารถดันเขาออกห่างตัวได้ “เจ็บแล้วจำไหม” เขาถามฉันขึ้น “.....” ฉันไม่ตอบ และออกแรงเท่าที่ตัวเองมีเพื่อดันเขา แต่ไม่รู้ว่าฉันแรงน้อยหรือว่าเขาแรงเยอะเกินไป เพราะเขาแทบไม่ขยับเลยสักนิด พลั่ก! ตุบ! “โอ้ย!” ฉันร้องขึ้นด้วยความจุกเมื่อคุณสิงหาหมุนฉันก่อนจะผลักฉันอย่างแรงจนล้มไปบนเตียงอย่างแรง สิงหา ผมจ้องมองผู้หญิงตรงหน้าที่หดตัวและกำลังพยายามชันตัวลุกอย่างทุลักทุเล แต่สายตากลับสะดุดเข้ากับขาเรียวขาวของเธอที่โผล่พ้นชุดนอนกระโปรงออกมาจนทำให้ผมรู้สึกร้อนๆไปทั่วร่างกาย นั่นเลยทำให้ผมเลือกจะเดินไปหาเธอที่เตียงก่อนจะผลักเธอนอนราบอีกครั้ง “ปล่อยฉันนะคะ” หน้าตาตื่นกลัวเอ่ยออกมาพร้อมกับเสียงสั่นๆ แคว่ก! แคว่ก! ผมไม่ได้ทำตามที่เธอบอกก่อนจะกระชากชุดนอนของเธอจนกระดุมขาดอย่างง่ายดาย เผยให้เห็นผิวขาวอมชมพูภายใต้ชุดนอนสีขาว และหน้าอกที่บดเบียดกันอยู่ใต้บราของเธอ “คุณสิงหา!” เสียงหวาดกลัวพร้อมกับมือเล็กที่รีบจับสาบเสื้อปกปิดร่างกายตัวเอง “.....” ผมก็ไม่ได้สนใจก่อนจะออกแรงนั่งทับตัวเธอและถอดเสื้อตัวเองออก “คุณจะทำอะไร!” เธอถามออกมาเสียงสั่นกลัว แต่ก็ไม่แปลกหรอกเพราะตั้งแต่แต่งงานกันมาผมไม่เคยแตะต้องเธอเลยสักครั้ง ไม่เคยนอนร่วมห้องกับเธอเลยสักคืน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าผมจะทำแบบนี้ไม่ได้ เพราะที่ผ่านมาเวลาผมมีความต้องการ ผมก็ระบายกับผู้หญิงข้างนอกบ่อยๆเหมือนกัน อีกอย่างผมก็เสียเงินให้กับการทำให้บริษัทพ่อเธออยู่รอดเป็นสินสอด มันก็ถูกแล้วถ้าผมจะทำแบบนี้กับเธอ “อย่านะ!” เธอดิ้นสู้ผม แต่แรงอย่างเธอจะสู้อะไรได้ ผมถอดเสื้อผ้าตัวเองออกอย่างรวดเร็วจนเปลือยทำให้น้ำข้าวเบือนหน้าหนีทันที ท่าทางแบบนี้ยังไม่เคยผ่านผู้ชายมาหรือไงอายุก็ไม่น้อย หรือว่าเป็นแค่การแสดง แต่จะอะไรก็ช่างเถอะ เพราะผมไม่ได้สนใจเท่าไหร่ ผมแค่ต้องการปลดปล่อยความต้องการของตัวเอง และก็ถือเป็นการลงโทษเธอไปในตัวที่ลองดีกับผม “อย่า ฉันขอร้อง” “.....” ผมไม่ได้ตอบก่อนจะขยับลงถอดกางเกงชั้นในของเธอ แต่เธอก็หนีบขาไว้ไม่ให้ผมถอด แต่ก็ไม่เป็นไร แคว่ก! ในเมื่อถอดดีๆไม่ชอบก็ฉีกได้ไม่เกินความสามารถของผมเลยสักนิด ก่อนจะจับขาเธอแยกออกจากกันอย่างแรง “อย่า!” เธอร้องขึ้นอย่างตกใจก่อนพร้อมกับใช้มือปิดส่วนกลางของเธอ พรึ่บ! ผมจับมือเธอออกก่อนจะมองไปยังร่องของเธอที่โชว์อยู่ตรงหน้า ร่องสีสดและปากปิดสนิทนั่นทำให้ผมเผลอขมวดคิ้วอย่างแปลกใจ “คุณไม่ควรทำแบบนี้!” น้ำข้าวพูดขึ้น “นั่นคือสิ่งที่ฉันตัดสินใจเอง” “แต่ฉันไม่อยากทำ!” “ฉันถามเธอหรอ” ไม่เลย เพราะผมทำตามความต้องการและความอยากของผมเท่านั้น ส่วนเธอจะอยากหรือไม่อยากก็ของเธอ “คุณไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับฉันนะคะ!” “สินสอดที่ฉันเสียไปไม่ได้เพื่อเอาเธอมานอนสบายๆอย่างเดียวหรอกนะ” “ฉันบอกว่าจะค*****นทุกบาทให้คุณไงคะ” หมับ! “อึก” ผมบีบปากน้ำข้าวหลังจากเธอพูดออกมาจนเธอร้องขึ้น “เธอคิดว่าตัวเองเป็นใครถึงกล้าบอกเลิกฉัน!” “ฉันก็เป็นภรรยาของคุณไง เป็นภรรยาที่คุณไม่ได้อยากได้อยู่แล้ว และฉันก็อยากจะเลิก!” “ไม่ห่วงพ่อแม่เธอ?” “.....” ดางตากลมโตที่มีน้ำตาคลออยู่จ้องมองผมอย่างน่าสงสาร แต่มันไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกสงสารเธอ “ฉันรับเงินสดและเงินก้อน มีไหม” “.....” แน่นอนว่าเธอไม่มีไงถึงได้เงียบแบบนี้ “ถ้าไม่มีให้ฉันก็อย่ามาอวดดี” ผมพูดอย่างเย้ยหยันกับความอวดเก่งที่ไม่ดูตัวเองของคนตรงหน้า พรึ่บ ผมปล่อยมือจากปากของเธอก่อนจะกระชากเสื้อชั้นในออกจากตัวของเธอเผยให้เห็นหน้าอกคู่ใหญ่เกินตัวที่โชว์สายตาของผม “อย่านะคุณสิงหา!” มือเล็กแค่นี้จะปิดยังไงหมด ไร้เดียงสาจริงๆ แต่ปล่อยให้เธอสนใจหน้าอกของเธอต่อไปเถอะ เพราะผมจะไปสนใจด้านล่างแทน สวบบบ! “กรี๊ดดด! ยะ...อย่า!” ทำไมแน่นแบบนี้วะ ขนาดผมกระแทกเข้าไปอย่างแรง แต่มันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดเลย ยิ่งไปกว่านั้นคือเธอสามารถทำให้ผมแข็งได้โดยไม่ต้องเล้าโลมเลย “ซี๊ดด” สวบบบบ!!!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more