เย่เซิ่งเจียปิดประตูเงียบกริบอยู่ภายในห้องไม่ยอมออกมาพบหน้าพูดคุยกับผู้ใด ใช่ว่าเขาจะไม่ใส่ใจอยากรู้เรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นก่อนหน้าแต่เป็นเพราะเขาทำตัวไม่ถูกอยู่ต่างหาก!!
ยามนี้ชายหนุ่มยืนเอาหูแนบประตูแอบฟังการสนทนาของมารดาทั้งสามที่เล่าเรื่องกู้ลี่ถิงให้บิดาของเขาฟังกันอย่างออกรส
“แล้วเจ้าคิดว่าพวกเราสมควรจัดการเรื่องนี้กันอย่างไรดีเล่าฮูหยิน” เย่เฟิงลูบเคราเบาๆ ปล่อยให้ภรรยาทั้งสามช่วยกันบีบนวดท่อนขาและเนื้อตัวที่ปวดเมื่อย
“พวกเราเป็นสตรี ดีร้ายอย่างไรก็เห็นใจสตรีด้วยกันไปเจ็ดส่วนแล้วเจ้าค่ะ มีหรือข้าจะไม่ดีใจที่บุตรสะใภ้วิ่งตามเซิ่งเอ๋อร์มา แต่พวกเราก็รู้กันดีว่าการแต่งงานในครั้งนี้เซิ่งเจียก็ไม่ได้เห็นด้วยแต่แรก ข้าเลยอยากให้เขาตัดสินใจด้วยตัวเองเจ้าค่ะ”
“กล่าวตามจริงข้าเองก็รู้สึกสังหรณ์ใจแปลกๆ เกี่ยวกับคุณหนูสกุลกู้ผู้นี้อยู่เล็กน้อย พวกเจ้าคิดว่าเรื่องราวมันประจวบเหมาะเกินไป
