“อื้ม”
อนาสตาเซียส่งเสียงครางออกมาอย่างไม่สบอารมณ์เมื่อโลอาห์นรีบถอนจูบออก ทั้งที่ในห้องนี้ไม่ได้โจ่งแจ้งเกินจะเมคเลิฟกันไม่ได้ เธอและเขาเคยทำในห้องทำงานนี้ออกจะบ่อยด้วยซ้ำ ไม่ว่าจะเป็นบนโต๊ะ เก้าอี้ หรือห้องหับต่างๆ ยกเว้นเพียงแต่ห้องนอนของเขาที่สงวนเอาไว้
“ทำไมคะ”
“ผมมีงานด่วนมากจริงๆ” เขาโกหก ความจริงคือมีอะไรกับดารัณหนักหน่วงเสียจนฟ้าเหลือง ยิ่งนึกถึงใบหน้าของเจ้าหล่อนทีไรเล่นเอาน้องชายเขาหดลงฉับพลัน
“นะคะ” เธอลากเสียงหวานขณะเอื้อมมือลูบคลำเป้าของเขาและพยายามจะปลุกให้ความเป็นชายแข็งผงาดขึ้นเพื่อบรรเลงบทรักเร่าร้อนกันสักครั้งก่อนกลับไปทำงาน
“ขนาดฉันมีงานถ่ายแบบแต่ยังปลีกตัวมาหาคุณได้เลย อื้ม ไม่เคยอ่อนปวกเปียกแบบนี้นี่นา ไปหักโหมที่ไหนมาน้า?”
“เปล่า ผมก็นั่งทำงานที่นี่แหละ แค่เหนื่อยน่ะที่รัก”
เขาดึงเธอขึ้นมาประจันหน้ามองกันและกันอย่างหวานซึ้งก่อนจุมพิตกันอีกครั้งแทนคำร่ำลา
จุ๊บ
