มาร์ตินนั่งเฝ้ารอน้องสาวตรงหน้าห้องนานหลายชั่วโมงกระทั่งประตูเปิด ร่างเพรียวเดินออกมาด้วยชุดรัดกุมพร้อมโค้ทตัวหนาพาดแขนเอาไว้
“นั่นเราจะไปไหน?”
“...” เธอเดินเชิดหน้าตรงทำเหมือนพี่ชายเป็นเพียงอากาศ
“ กาเลียฟังพี่ก่อน”
เขาพยายามเข้าถึงตัวน้องสาวเพื่อขอโทษ แต่กลับมีบอดี้การ์ดของเธอคอยกันไว้ตลอดทาง
“ขอโทษ กาเลีย พี่ขอโทษ ...บ้าเอ๊ย ให้กูคุยกับน้องกูหน่อยเซ่!”
“ไม่ได้ค่ะ มาดามท่านสั่งมา”
“โอเค เข้าใจแล้ว...” เขายอมหยุด แต่ยังร้องบอกน้องสาวด้วยความเป็นห่วง
“ดูแลตัวเองดีๆนะ อย่าเพิ่งรีบมีแฟน ส่วนเหล้าก็อย่าดื่มให้มากล่ะ”
กาเลียหยุดฝีเท้า หมุนตัวกลับ
“ฉันแค่ดื่ม ไม่ได้เสพเหมือนพี่แล้วกัน”
“นี่!”
เธอไปได้ยินมาจากไหนกัน?!
“ตาโกน ผิวก็ซีดจนแทบไม่เหลือเค้าความเป็นคนแบบนี้ ก่อนจะสอนใครหัดสอนตัวเองด้วยนะคะ”
มาร์ตินทำหน้าจ๋อยสนิท ไร้ถ้อยคำจะเอื้อนเอ่ย ใช่ เขามันไม่ดีเป็นพี่ที่ไม่ได้เรื่อ
