-หลายวันต่อมา-
เงียบหายไปทีละเป็นวัน กว่าจะโทรมาก็ตอนดึก ๆ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าฉันคนนี้จะทนได้นานแค่ไหน
จากที่คิดว่าจะทนได้จะอยู่ให้เป็นแต่พอนานเข้าความรู้สึกกับความคิดหลาย ๆ อย่างในใจก็ทำให้เริ่มรู้สึกว่าตัวเองจะไม่ไหวขึ้นมาแล้ว
“เฮ้อ!”
ถอนหายใจบ่อยไปนะไอด้าช่วงนี้ ดูเหมือนชีวิตจะมีแต่เรื่องหนักอึ้งในใจมากกว่าความสุขซะอีก
ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดด
...พี่วิล
“...” บอกแล้วไงว่าดึก ๆ ถึงโทรมา ครั้งนี้ก็เหมือนกัน ตอนนี้สี่ทุ่มเขาก็โทรมา ดีที่ไม่เหมือนเมื่อวานเพราะเมื่อวานโทรมาเกือบห้าทุ่มเลยด้วยซ้ำ
ติ๊ด!
“คะ”
(นอนรึยัง)
“ยังค่ะ กำลังจะออกไปเจอเพื่อน”
(เจอเพื่อน?)
“ค่ะ”
(ที่ไหน ผับเหรอ)
“ค่ะ”
(นัดเพื่อนกะทันหันเหรอไม่เห็นบอกพี่เลย) ต้องบอกเหรอว่าแต่ละวันทำอะไร ทำไมไม่เคยถามก่อนบ้างล่ะว่าวันนี้ทำอะไรไปและพรุ่งนี้มีแพลนจะทำอะไรบ้าง
“เปล่าค่ะ” รู้แค่นี้แหละว่าไม่ได้นัดกะทันหัน ไม่จำเป็นต้
