EP : 5

2427 Words

“กรี๊ด~” เสียงกรี๊ดดังมาก ดังสุดและฉันเองก็อยากกรี๊ดที่สุดแต่ยังก่อนด้าแกยังเข้าไปกรี๊ดในผับเหมือนที่เคยทำไม่ได้ไม่งั้นสองอาทิตย์ที่ลงทุนสะกดรอยตามเขาอย่างกับสต็อกเกอร์สิ้นค่าไปแน่นอน I_Da : ข้างในเป็นยังไงบ้าง Ploiwang : ชะนีไทยดาหน้าเข้าไปชนแก้วมากมาย I_Da : 😡 Ploiwang : อดทนค่ะลูกสาวตอนนี้ขายังไม่ได้เป็นผัวเรา I_Da : หวงงงงงงง Ploiwang : ลำไย รอเวลาอยู่นั่นและ เติมหน้าเบา ๆ ล่ะอย่าเป็นละครลิง I_Da : ค่า~ Ploiwang : เออแค่นี้ พิมพ์เยอะเดี๋ยวเป้าหมายคาดสายตา I_Da : โอเคค่ะคุณแม่ Ploiwang : อย่าแรดมาก่อนนะยะ I_Da : รู้แล้วน่า หล่อยก็ดูว่าพี่เพื่อนเขยให้ดีเถอะนังปล่อย อย่าอ้อยผู้จนเป้าหมายหลุดเรด้า Ploiwang : ไม่ต้องบอกค่ะอีด้าเพราะตอนนี้อีปล่อยละสายตาไปจากว่าที่เพื่อนเขยไม่ได้อยู่แล้วค่ะ คนบ้าอะไรหล่อทะลุเพดาน หล่อกว่าใครในผับจนอีปล่อยจะจับทำผัวเองแล้วเนี่น I_Da : พิมพ์ยาว Ploiwang : ก็อยาก I_Da : 😡😡😡 Ploiwang : ไม่ต้องโกรธหรอกลูกสาว คุณแม่ไม่แย่งหลอกค่ะ ชะนีหิวขนาดนี้คุณแม่สงสาร อีปล่อยนะอีปล่อยกวนจริง ๆ เลย ฉันวางโทรศัพท์ไว้ข้างตัวแล้วก็นั่งส่องกระจกดูความเรียบร้อยของตัวเองอยู่ในรถอีกครั้ง ครั้งแล้วครั้งเล่าจนถึงร้อยรอบรึยังก็ไม่รู้ Ploiwang : มาได้แล้วค่ะลูกสาว I_Da : เยส!!! สักที! นั่งเติมหน้าอยู่ในรถจนเครื่องสำอางจะหมดอยู่แล้วกว่าจะให้ไป ฉันเดินเข้าไปในผับตอนที่เหลือเวลาอีกครึ่งชั่วโมงผับก็จะปิด แต่นี่แหละดีเพราะสิ่งเร้าน้อยดีไม่งั้นไอด้าได้อยากโยกไปกับจังหวะเสียงเพลงจนลืมผู้ชายแน่ “เตกีล่าค่ะ” “ครับ” ฉันสั่งเสร็จบาร์เทนเดอร์ก็ชงเหล้าให้ส่วนฉันก็นั่งมองซ้ายมองขวาประหนึ่งว่าไม่รู้เลยว่าคนที่นั่งข้าง ๆ คือใคร “อ่าส์!” “ชนแก้วหน่อยดีไหมคะ” “หืม? กับผม” “กับคุณน่ะสิคะ” “หึ ๆๆ ยินดีครับ” เขายิ้มแล้วก็ยกแก้วขึ้นชนเบา ๆ ระหว่างที่ยกแก้วขึ้นกระดกก็จ้องมองสบสายตากับ...ชะนีที่ไหนก็ไม่รู้! อียัยนี่จะมาชุบมือเปิดทั้งที่ฉันนั่งสวยอยู่ข้างเขานี่นะ! อีตาฝรั่งนี่ก็อีกคนทำไมหันไปชนแก้วกับผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้ทั้งที่คนสวยอย่างไอด้านั่งหัวโด่อยู่ตรงนี้ ทำแบบนี้ได้ยังไง! ถึงยัยนั่นจะนมทะลักกว่าฉันแต่ฉันก็มีนะไม่คิดจะหันมามองบ้างเหรอ! “แองจี้ค่ะ” “วิลเลียมครับ” เหอะ! แองจี้แล้วไงเดี๋ยวได้เจอแองเจิ้ลตกสวรรค์จนสมองกระทบกระเทือนหาความดีไม่แล้วจะรู้สึก! “มาคนเดียวเหรอคะ” “ผมว่าคุณรู้นะ” แหม~ ผู้ชายนี่ก็ไม่เบาเลยนะคะ “ฮ่า ๆๆ เขินจังเลยค่ะ แต่ก็จริงแองจี้มองตั้งนานถึงมั่นใจว่าผู้ชายที่ฮอตอย่างคุณมาคนเดียวถึงกล้ามาทัก” “หึ ๆๆ แล้วคุณล่ะ มาคนเดียวรึเปล่า” “มากับเพื่อนค่ะ” “แล้ว...กลับพร้อมเพื่อนไหม” “...” โกรธมากให้ตายเหอะ อีตาพี่วิลไม่ซื้อกินแต่มาหากินอะไรแบบนี้เหรอ ทำแบบนี้ได้ยังไงทำไมเจ้าชู้แบบนี้ “ก็อยู่ที่ว่านอกจากเพื่อนแล้วจะมีคนอื่นที่ดูแลแองจี้ได้รึเปล่า” “อ่าส์~ บอกตามผมไม่ถนัดเรื่องเทคแคร์ใครซะด้วยสิ” หือ~ นี่อย่าบอกนะว่าพี่วิลของด้าแค่แกล้งพูดให้ความหวังแล้วสุดท้ายก็จะปฏิเสธชะนีน้อย ๆ ที่นมใหญ ๆ คนนี้จนหน้าแก เยี่ยมค่ะที่รัก ทำไปเลยด้าสนับสนุน >///< “ไม่เป็นไรค่ะ แองจี้ไม่ใช่ผู้หญิงปะเภทชอบให้ใครมาเทคแคร์อยู่แล้ว แองจี้ชอบแบบแฟร์ ๆ มากกว่า” โอย~ ยัยชะนีน้อยพี่เขาแค่แกล้งให้หล่อนมีความหวังเล่นแล้วอีกสักพักเขาก็จะแหกหน้าหล่อน! “หึ ๆๆ ถ้างั้นก็ดีครับ เพราะผมเทคแคร์ใครไม่เป็นแต่ถ้าให้ไปส่งผมยินดี” ...อะไรนะ? What!!! ฉันอุตส่าห์คิดไปไกลว่าเขาจะพูดเพื่อปฏฏิเสธตุ่ดท้ายพี่วิลเลียมคนนี้ก็ดันใจร่านไปส่งผู้หญิงง่าย ๆ แบบนี้น่ะเหรอ! “ไม่ได้หลอกให้ดีใจใช่ไหมคะ” “ผมเอารถมา ไม่หลอกหรอก” “ฮ่า ๆๆ โอเคค่ะ ถ้างั้นแองจี้ไปลาเพื่อนก่อนดีกว่า ผับใกล้ปิดแล้วเดี๋ยวคนไปออน้าผับ มันวุ่นวาย...เสียเวลา” อ่อยเก่ง นี่หล่อนไปเรียนการอ่อยผู้ชายมาจากที่ไหนกันยะ! ฉันนั่งอยู่ข้างเขา ผับเปิดเพลเสียงดังก็จริงแต่สองคนนั้นก็ตะโกนคุยกันทำให้ฉันได้ยินทุกอย่าง จบ! จบ จบ จบ! อุตส่าห์จะให้เลื่อนขั้นจากผัวมโนเป็นผัวตัวจริงแต่ดูท่าทางอีตาพี่วิลนี่จะกินไม่เลือก ต่อให้ไม่อยากเลือกฉนก็ต้องเลือกแล้วล่ะถ้าไม่อยากช้ำใจหรือติดโรคร้ายตายไปจากโลกนี้ I_Da : ถอยทัพ! Ploiwang : อะไรนะ I_Da : ถอย เจอกันหน้าผับตอนนี้! Ploiwang : อะไรของหล่อนอีด้า I_Da : now!!! ฉันส่งข้อความบอกอีปล่อยเสร็จก็ลุกเดินออกมา ตอนลุกก็เดินกระแทกไหล่เขาไปหนึ่งทีด้วยความหมั่นไส้แต่ถามว่าเขาสนใจไหม ไม่หรอก! “อีด้า~ เกิดอะไรขึ้นคะลูกสาว” “ร่าน!” “เอ้าชะนี ฉันถามดี ๆ หล่อนมาด่าฉันทำไมยะ ฉันช่วยหล่อนทั้งคืนยังไม่ได้ไปร่านใส่ผู้คนไหนเลยนะ” “ไม่ใช่แกแต่ฉันหมายถึงตานั่น ไอ้พี่วิลนั่นต่างหากโคตรร่านเลย!” “ยังไง” คราวนี้อีปล่อยดูเหมือนจะเข้าใจแล้วมันก็เลยรีบขยับมาใกล้แล้วถามฉันด้วยความอยากรู้ทันที “ชะนีนมโตมาชนแก้ว คุยกันไม่กี่คำตกลงจะกลับด้วยกัน” “เอ้า! แสดงว่าชะนีน้อยของคุณแม่ที่นั่งอ่อยอยู่ข้าง ๆ อดกินเหรอคะลูกสาว” “อือ” ฉันพยักหน้ารับด้วยความเซ็ง “เฮ้อ! จะเอายังต่อล่ะยะ” “พอ จบ ไม่เอาแล้วร่านเกินไป เข้าใจนะว่าเพลย์บอยแต่นึกว่าจะกินกับคนที่รู้จักบ้างแล้ว แต่นี่อะไรก็ไม่รู้” “สมัยนี้ใคร ๆ ก็ทำหล่อนก็รู้นังด้า” “อือรู้ แต๋ฉันก็ไม่กล้าเสี่ยงหรอก พอดีกว่าปล่อย ปล่อย ๆ พี่เขาไปแล้วฉันก็หาไม่ดีกว่า” “ไม่เศร้านะ” “เศร้าสิ โคตรเศร้าเลยเพราะรู้ว่าเขากำลังจะไปกินตับกับผู้หญิงคนอื่น ถึงไม่สวยเท่าฉันแต่นมใหญ่กว่าฉันะอีปล่อย” “โถ ๆๆ ลูกสาวคุณแม่ ถ้างั้นไม่เป็นไร ปล่อยเขาไปสมสู่กันแล้วหล่อนไปสนุกให้มันลืมผัวมโนไปเลยดีไหม แต่ไปร้านอื่นนะที่นี่จะปิดแล้ว เดี๋ยวฉันขับนำแล้วหล่อนขับตาม” “อือก็ต้องแบบนั้นแหละคุณแม่ คิดซะว่าวาสนาพี่เขาไม่ถึงซิงของด้า” ฉันพยักหน้ารับด้วยความเซ็งก่อนจะเดินไปที่รถ “เอออีด้า” “ว่า” “เดี๋ยวไปเข้าห้องน้ำก่อน ปวดฉี่ รอที่รถนะยะอย่าเพิ่งไปก่อนล่ะ” “โอเค” ฉันพยักหน้าตกลงอีปล่อยก็กลับเข้าไปในผับส่วนฉันก็เดินช้า ๆ ไปที่รถพร้อมกับปล่อยตัวปล่อยใจไปกับความคิด “กูว่าแล้ว! ตอแหลกูว่าจะมางานวันเกิดเพื่อนสุดท้ายมาแรดกับผู้ชาย ล่อของนอกเลยนะมึงอีจี้!” จะขึ้นรถอยู่แล้วเชียวแต่เสียงคนด่ากันก็ดังเข้าหะก่อนเลยต้องหันไปดู “บอย!” “ไง! มึงจำผัวตัวเองได้ด้วยเหรอ!” “ผัว? นี่เธอมีสามีแล้วเหรอ” “เอ่อ...บอย ไม่ใช่อย่างที่คิดนะ นี่ผู้ชายอีแหม่มมันให้แองจี้พาออกมารอมันน่ะ” “อย่ามาตอแหลกู! มึงมองหน้ากูทำไมไอ้ฝรั่ง!” “คุยกับผู้หญิงดี ๆ สิวะ” เขาเองก็ใช่ย่อยนะคะ ดูท่าทางเมาแล้วเอาเรื่องน่าดู “มึงกล้าสอนกูเหรอ มึงกล้าสอนกูทั้งที่มึงกำลังจะไปเอากับเมียกูนี่นะ! สัสเอ้ย! กูจะฆ่าพวกมึงสองตัวคืนนี้แหละ!” “มึงคิดว่ามึงทำร้ายคนอื่นได้ฝ่ายเดียวรึไงวะไอ้ลูกหมา” “มึงเก่งเหรอไอ้ฝรั่ง! ได้! มึงเจอกู!” “ยะ อย่านะคะ!” ฉันว่าจะแค่มองดูเขากับผู้หญิงคนนั้นแล้วก็ผัวของนางทะเลาะกันแล้วนะแต่พอเห็นอีกฝ่ายมีมีดด้วยฉันก็ทนดูไม่ได้อีกต่อไป ฉันร้องแล้วก็รีบวิ่งทั้งที่ใส่รองเท้าส้นสูงไปหาเขา “คนนอกอย่ามายุ่ง!” “มะ ไม่ใช่คนนอกค่ะพี่ คนนี้ผัวหนูค่ะพี่” ฉันวิ่งไปยืนข้างเขาและแน่นอนว่าข้างหน้าฉันมีคนถือมีดท่าทางเอาเรื่องอยู่ไม่ไกล ไม่ถึงหนึ่งเมตรเลยด้วยซ้ำ “ฮะ!” “ฮะอะไร! เงียบ ๆ เลยนะ! กล้าหนีเที่ยวแล้วมาทำงงจำเมียไม่ได้เหรอไอ้ฝรั่ง!” เพราะเขาอุทานออกมาด้วยความตกใจกับคำพูดฉันเลยทำให้ฉันต้องด่ากลบเกลื่อน ทั้งที่ไม่รู้เลยว่ามันจะเนียนรึเปล่า “เธอเป็นเมียมัน?” “ค่ะพี่ หนูเป็นเมียเขาแล้วเขาก็เป็นผัวหนู” ถึงจะเป็นแค่ผัวมโนก็ตามเถอะ! “แล้วทำไมหน้าไอ้ห่านี่เหมือนงงที่เธอบอกว่าเป็นเมียมัน” “ก็...เขาก็แบบนี้ล่ะค่ะ เวลาอยู่ข้างนอกชอบทำเป็นไม่รู้จักเมีย แต่หนูเป็นเมียเขาจริง ๆ นะคะพี่” “ดี! ถ้างั้นก็ถอยออกมาเพราะฉันจะจัดการผัวเธอแทนเธอเอง เธอรู้ไหมว่าผัวเธอกำลังจะเป็นชู้กับเมียฉัน!” “เอ่อ...เดี๋ยวหนูจัดการเองค่ะพี่ พี่...พี่พาเมียพี่กลับบ้านดีกว่านะคะ อากาศหนาวเดี๋ยวปอดบวมนะคะ” โอ้ย! อีด้า~ กลัวจนพูดบ้าอะไรออกไปก็ไม่รู้เดี๋ยวไอ้มือมีดตรงหน้าก็หาว่าไปกวนตีนมันหรอก! “อะไรของเธอวะพูดจาไร้สาระ ถอย! ฉันไม่สนว่าเธอจะเป็นเมียมันหรือเมียหมาที่ไหน ฉันสนแค่ไอ้ฝรั่งนี่มันจะไปนอนกับเมียฉันแล้วฉันก็จะฆ่ามัน!” “แต่พี่จะติดคุกนะคะ” “กูไม่สน! ถอย! เฮ้ย! มึงไม่อายเหรอวะให้ผู้หญิงมาบังหน้า หน้าตัวเมียว่ะ กูว่า...ยัยนี่น่าจะเป็นผัวแล้วให้มึงเป็นเมียมากกว่านะมึงว่าไหม” “มึงว่ายังไงนะ?” จากที่ยืนเมาเงียบ ๆ ทำหน้ากวนส้นตีนอยู่นานเขาก็เอยขึ้นด้วยท่าทางเอาเรื่อง “กูบอกให้มึงไปเป็นเมียยัยนี่ไง...ไอ้หน้าตัวเมีย หลบใต้กระโปรงผู้...” ผัวะ! “หน้าตัวเมียเหรอ? มึงด่ากูว่าหน้าตัวเมียเหรอไอ้ลูกหมา!” ผัวะ! เขาต่อยผู้ชายคนนั้นจนล้มทั้งที่ผู้ชายคนนั้นยังถือมีดอยู่แล้วยังตามไปเตะที่มือจนมีดกระเด็น แค่เตะไม่พอเขายังกระทืบลงไปที่มือของผู้ชายคนนั้นอีก ตุบ! ตุบ ตุบ ตุบ! “อั๊ก! อ๊าส์!” “กรี๊ด~ พอแล้วอย่าทำพี่บอย ฮื่อ ๆๆ” ยัยชะนีนมโตพอเห็นผัวตัวเองโดนตีนว่าที่ชายชู้ก็เริ่มทนไม่ไหวร้องไห้โวยวายให้เขาหยุดใหญ่เลย เหอะ! ทีอย่างนี้ล่ะทำเป็นห่วงผัว ทีตอนจะไปสนุกกับผู้ชายคนอื่นทำไมไม่ห่วงความรู้สึกผัวตัวเองบ้างยะ! “พอแล้ว นี่! บอกให้พอไง” ฉันกลัวนายบอยอะไรนี่ตายคาตีนเขาเลยช่วยห้ามอีกแรง “ปล่อย!” เขาสะบัดมือฉันออกจนฉันเซแล้วหยุดกระทืบแต่ก้มลงไปง้างมือต่อยหน้านายบอยแทน “พอแล้ว! บอกให้หยุดไงเดี๋ยวเขาก็ตายหรอก!” “เฮ้ย! นั่นไอ้บอยนี่หว่า ไอ้บอยกำลังมีเรื่องโว้ยพวกเรา!” ไม่รู้ว่าชาติที่แล้วคนอย่างไอด้าทำบุญด้วยลำโพงมารึเปล่าชาตินี้ถึงได้หูดีตาดีจนทำให้ห้ามผู้ชายอยู่แล้วยังได้ยินเสียงตะโกนดังมาจากไกล ๆ พอหันไปก็เห็นผู้ชายท่าทางเหมือนกุ๊ยกับนักเลงผสมพันธ์กันกำลังตะโกนเรียกพวกที่ยืนอยู่แถวนั้นประมาณ...ยี่สิบคน! แน่นอนว่าตอนนี้ผู้ชยาประมาณยี่สิบคนกำลังมองมาและอีกไม่นานก็คงเดินมาตรงจุดนี้แน่! “กรี๊ด!!! พอแล้วไม่ต้องระทืบแล้ว!” ฉันกรี๊ดด้วยความตกใจแล้วรีบพุ่งไปกระชากมือเขาที่กำลังง้างหมัดเตรียมซัดไอ้บอยอะไรนี่ที่น่วมจนเละเป็นโจ๊กต่อ “ปล่อย!” เขาหันมาตะคอกแล้วทำท่าจะสะบัดมือฉันออกแต่คราวนี้ฉันกอดแขนเขาแน่น แน่นจนแทบจะเอานมหนีบแขนเขาเอาไว้ หมายถึงถ้านมฉันใหญ่เหมือนยัยชะนีข้าง ๆ นะฉันคงหนีบไปนานแล้ว! “บอกให้ปล่อยไงวะ! ปล่อยแล้วก็ไปไกล ๆ อย่ามายุ่งกับฉันยัยแม่เล้า!” อะไรนะ? นี่เขาจำฉันได้เหรอ! แต่หยุดก่อนไอด้าอย่าเพิ่งคิดอะไรเอาชีวิตตัวเองกับเขาให้แคล้วคลาดปลอดภัยจากภัยอันตรายทั้งปวงให้ได้ก่อน! “ไม่! พอแล้ว หยุดเลย! หมาหมู่กำลังมาแหกตาดูบ้างสิวะไอ้ฝรั่ง!” “อะไรนะ?” “พวกของนายนี่กำลังมาดูซะ!” ฉันตะคอกใส่หน้าแล้วชี้ไปที่ผู้ชายประมาณยี่สิบคนที่กำลังตรงมาทางนี้ “...ฉิบหาย” “เออสิ! ฉิบหายแน่ถ้าไม่รีบไป!” ฉันตะคอกใส่เขาอีกครั้งในขณะที่เขากำลังมองกลุ่มคนพวกนั้นเหมือนคนที่กำลังตกใจจนทำอะไรไม่ถูก หมับ! “รีบมาสิวะ! จะมัวแต่มองให้ไอ้พวกนั้นมากระทืบตายรึไง!” ฉันรีบกระชากคอเสื้อเขาพร้อมกับตะโกนใส่ทำให้เขาได้สติแล้วรีบลุกตามแรงลากของฉัน แต่พอลุกคนพวกนั้นก็ตะโกนขึ้นมา “เฮ้ย! มันกำลังจะหนีรีบตามไปเร็ว!” “เฮ้ย! ทำเพื่อนกูแล้วจะหนีเหรอ! มึงไม่ตายดีแน่!” “กรี๊ด!!!!!”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more