CHAPTER 2 "แรกพบสบตา"

1696 Words

หลังจากเปิดเรียนมาได้ 2 อาทิตย์ จีนก็ได้รับข้อความนัดแนะจากพี่ปีสามเพื่อเข้าประชุมการซ้อมดาวเดือนร่วมกับเด็กปีหนึ่งคณะอื่น ๆ ในเย็นวันนี้หลังเลิกเรียน “แก วันนี้มีประชุมดาวเดือนอ่ะ ไม่อยากไปคนเดียวเลย” จีนเริ่มบ่นกับเพื่อนเมื่อทุกคนนั่งพร้อมหน้าเพื่อกินข้าวที่โรงอาหารคณะ “เราไปเป็นเพื่อนมั้ยจีน ยังไงเราก็ต้องรอกลับพร้อมแกอยู่แล้วอ่ะ ช่วงนี้ยังไม่ได้เอารถมา” โบว์ตอบ “แกไปรอเราได้ แต่ยังเข้าไปข้างในด้วยไม่ได้อ่ะ พี่เค้าบอกว่าวันแรกให้เข้าเฉพาะดาวเดือน พี่สตาฟจะได้ไม่สับสนว่าใครเป็นใคร” จีนตอบกลับ “ได้ ๆ ยังไงก็อยู่ข้างนอกเป็นเพื่อนก่อนแกเข้าประชุมไง” จีนรีบพยักหน้าตอบ “งั้นวันไหนเข้าได้แล้วบอกนะ จะเสนอหน้าไปชมเดือน อิอิ” สมายรีบเสนอตัวตอบ “จ่ะ” จีนกระแทกเสียงแซวเพื่อนตัวดีอย่างรู้ทัน 17.00 น. ห้องประชุมอาคารเรียนรวม จีนและโบว์เดินมารอหน้าห้องประชุม พร้อมกับก้าว เพื่อนที่เป็นเดือนคณะเดียวกัน “น้อง ๆ ที่มาถึงแล้ว ลงชื่อด้านหน้า รับป้ายชื่อแล้วเข้าไปนั่งรอด้านในเลยนะคะ” พี่สตาฟประกาศ จีนและก้าว แยกกับโบว์ที่นั่งรอด้านหน้า เพื่อไปลงชื่อและเดินเข้าไปในห้องประชุม เมื่อเข้าไปถึง สายตาของจีนก็ประทะเข้ากับ ร่างสูง ที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ที่โต๊ะประชุม ‘โห...หล่อจัง สตาฟหรือเดือนคณะไหนนะ’ จีนคิดในใจ และเดินตามก้าวไปนั่งตรงข้ามกับหนุ่มหล่อร่างสูง เมื่อนั่งลงร่างสูงก็เงยหน้าจากโทรศัพท์ขึ้นมา จีนจ้องคนตรงหน้านิ่ง จนรู้สึกถึงสายตาที่มองกลับมา ทำให้จีนรู้สึกตัวและละสายตาหันไปคุยกับก้าวที่นั่งข้าง ๆ เพื่อกลบเกลื่อนความเขินที่เกิดขึ้นทันที จีนหันกลับไปลอบมองร่างสูงอีกครั้ง ครั้งนี้คนตรงหน้า เก็บโทรศัพท์ลงแล้ว ทำให้เห็นป้ายชื่อที่แขวนไว้ที่คอร่างสูง ‘ปราบ วิศวกรรมศาสตร์’ ‘ชื่อปราบสินะ เดือนวิศวะ หล่อ หน้านิ่ง เย็นชา แผ่รัศมีความเยือกแข็งมาแต่ไกลเชียว’ จีนคิดในใจ หลังจากทุกคณะเข้ามากันครบ พี่สตาฟก็ให้แนะนำชื่อทีละคนทีละคณะ เมื่อถึงหนุ่มหน้านิ่งที่นั่งอยู่ตรงข้าม เสียงกรี๊ดเบา ๆ ก็ดังขึ้นรอบ ๆ ห้อง จีนหันไปสบตากับร่างสูง แล้วรีบหลบสายตาทันทีเมื่อร่างสูงมองกลับมา จนเมื่อวนมาถึงคณะบริหาร จีนก็ลุกขึ้นแนะนำตัวต่อจากก้าว “จีน ตัวแทนจากคณะบริหารค่ะ” สิ้นเสียงแนะนำตัว สายตาของจีนก็ปะทะสายตาเข้ากับปราบอีกครั้ง และก็ต้องหลบสายตาเช่นเดิม ‘ใจสั่นทุกครั้งที่มอง เฮ้อออออ’ หลังจากพี่ ๆ แจ้งกำหนดการซ้อมและทำกิจกรรม พร้อมให้โจทย์กลับไปคิดการแสดงส่วนตัวของแต่ละคนเรียบร้อย จีนก็รีบบอกลาก้าวแล้วออกมาหาโบว์หน้าห้องประชุมพร้อมลากโบว์กลับมาที่รถ “เดี๋ยว ๆ แก รีบไปไหนเนี่ย” โบว์ร้องค้าน พร้อมฉุดแขนจีนให้เดินช้าลง “แกกกกกกก เจอคนหล่ออ่ะ ฮืออออออออ หล่อมาก ละลายเลยอ่ะ ต้องรีบหนี อยู่ไม่ได้ เห็นหน้าแล้วเขิน” จีนบ่นให้โบว์ฟัง พร้อมลากโบว์ไปที่รถ “โห...นาน ๆ แม่จะละลาย แสดงว่าหล่อมาก 5555” โบว์เอ่ยแซวจีน เพราะนาน ๆ จีนจะละลายกับความหล่อของผู้ชายซักที ทั้ง ๆ ที่เล่นบาสกับเพื่อนผู้ชายตั้งเยอะแยะ ไม่เคยหวีดใครซักคน “เออ หล่อ หล่อมาก นิ่งมาก เย็นชาจับขั้วหัวใจ พ่อหนุ่มวิศวะ” จีนตอบโบว์พร้อมทำตาเยิ้มใส่ ยกมือขึ้นมากุมบริเวณอกข้างซ้าย ใส่อินเนอร์เต็ม “5555 ส่งข่าวไอ้สองคนนั้นดีกว่า เหมือนแม่จะเจอพ่อของลูก ๆ แล้ว” โบว์แซวเพื่อนพร้อมเดินเข้ามานั่งในรถ และหยิบโทรศัพท์เตรียมเม้ากับเพื่อนทั้งสองคน โบว์ : พวกแกกกกกกกก แม่หาพ่อให้พวกเราได้แล้ว สมาย : อะไรของแก ไปเจออะไรดีดีมาใช่มั้ย โบว์ : ไอ้จีนเว้ยแก ไปโดนเดือนวิศวะตกมา หวีดไม่หยุด เขินตั้งแต่หน้าห้องประชุมยันที่จอดรถ 555 เฟย : เห้ย นาน ๆ ที จีนจะหวีดหนุ่มหล่อ แสดงว่าหล่อมาก โบว์ : จีนบอกว่า ก.ไก่ล้านตัว พ่อหนุ่มเย็นชา 55555 สมาย : อ่ะ ต้องได้เห็นและ เดี๋ยวจะไปส่องบ้าง คริคริ โบว์ : เออ ไว้ให้เจ้าตัวเค้าเม้าต่อนะ มันขับรถ : ไปและ บรัยยยย อีกด้านในห้องประชุมหลังจากประชุมเสร็จ ปราบมองตามสาวบริหาร ที่รีบวิ่งออกจากห้องประชุมเหมือนกลัวขึ้นรถไม่ทันอย่างขำ ๆ เค้าเห็นเธอแอบมองเค้าหลายรอบและหลบตาทันทีที่เค้ามองกลับไป ‘ก็น่ารักดี’ เค้าคิดในใจ ตัวเค้าเอง ไม่ได้สนใจกิจกรรมมากเท่ากับการเล่นกีฬา แต่ต้องมาเป็นเดือนคณะ เพราะพี่ ๆ ขอร้องมา เลยมาแบบจำยอม เค้าไม่ค่อยชอบการพูดคุยกับคนแปลกหน้ามากนัก ไม่ค่อยคุ้น ยกเว้นกับคนที่สนิทอย่างเพื่อน ๆ และคนที่ชอบอะไรเหมือนกัน ๆ กัน ถึงจะคุยกันรู้เรื่อง หลังจากพี่สตาฟปิดประชุม ปราบก็เก็บกระเป๋าเตรียมจะออกจากห้องประชุม ก็ต้องชะงักกับเสียงเรียกตามมาจากด้านหลัง “เอ่อ...ปราบ สวัสดี” ผู้หญิงคนนึงเรียกเค้าไว้ ปราบก้มมองป้ายชื่อ ‘บี นิเทศศาสตร์’ เค้าหยุดเดิน พยักหน้ากลับเบา ๆ แต่ไม่ได้เอ่ยตอบอะไรออกไป “อ่า...เราชื่อ บี นะ นิเทศศาสตร์ เราอยากรู้จักปราบอ่ะ” บีเอ่ยแนะนำตัว “ครับ สวัสดีครับ” ปราบตอบกลับตามมารยาท “เราขอไลน์เธอได้มั้ย” บีเอ่ยถาม อย่างกล้า ๆ กลัว ๆ เพราะไม่มั่นใจในความนิ่งของปราบ ยังไม่ทันที่ปราบจะได้ตอบอะไร ก็มีเสียงตะโกนเรียกมาจากด้านหน้าห้อง “เฮ้ย ปราบเสร็จยังวะ ไปกันเดี๋ยวสนามเต็ม” ฟาน หนึ่งในกลุ่มเพื่อนสนิทของปราบเดินเข้ามา “อ่อ แปปนึง เค้ามาขอ Line” ปราบหันไปตอบเพื่อน ฟานมองกลับด้วยสายตากรุ้มกริ่ม “PRAB เลยครับ ID Line มัน” ไม่ใช่เสียงปราบ แต่เป็นเสียงฟาน ที่ตอบแทนเพื่อนเสร็จสรรพ ปราบเอาศอกกระทุ้งเพื่อนกลับ “ขอบคุณค่ะ แล้วจะแอดไปนะ” บีเอ่ยตอบอย่างเขิน ๆ แล้วเดินกลับไปหากลุ่มเพื่อนด้านนอก “แหม เนื้อหอมเว้ย เพื่อนเรา ไป ๆ ไอ้พวกนั้นรอที่สนาม” ฟานเอ่ยแซวแล้วกอดคอปราบออกจากห้องเพื่อไปสนามบาสตามที่นัดเพื่อนไว้ ทางด้านบี เมื่อเดินออกมากก็ยิ้มให้เพื่อนที่นั่งรออยู่ด้านนอก “ได้มาและ บีซะอย่าง ไม่ปล่อยผ่านแน่นอน” บีเอ่ยกับเพื่อน “แหม มาวันแรก ได้ Line หนุ่มหล่อเลย หล่อจริงอ่ะคนนี้ ยอม”หลินเอ่ยแซวเพื่อน “เออ เพื่อนเค้าก็หล่อนะแก หล่อทั้งกลุ่มเลยมั้ยวะ” อิงเพื่อนสนิทบีอีกคนเอ่ย “น่าจะอ่ะแก เห็นเมื่อกี้มาตามกันไปสนาม ไม่รู้สนามอะไรไว้ค่อย Line ไปถาม อิอิ” บีวางแผนเดินหน้าจีบปราบทันที ของดี ต้องรีบคว้า คู่แข่งเยอะ เธอมั่นใจในรูปร่างหน้าตาของเธอ บวกนิสัยคุณหนูเอาแต่ใจ อยากได้อะไรก็ต้องคว้ามาไว้ให้ได้ เพื่อนสนิททั้งสอง มองหน้ากันยิ้ม ๆ แล้วส่ายหน้ากับความหลงหนุ่มหล่อของเพื่อนสนิทของพวกเธอ 18.30 น. สนามบาสมหาลัย ปราบและฟานเดินเข้ามาหาเพื่อนอีกสามคนที่นั่งพักอยู่ข้างสนาม “ไงมึง สาวน่ารักเยอะป่ะ” เซนเอ่ยแซวทันทีที่ปราบเดินเข้ามา “แหม มึงก็รู้ ไอ้ปราบมันมองใครที่ไหน แผ่แต่รังสีเยือกแข็งอ่ะวัน ๆ นึง” บอยสวนขึ้นมา “น่ารัก ก็มีบ้าง เป็นถึงดาวคณะเชียวนะ” ปราบตอบเสียงเรียบ “ใช่น้องคนสวยที่มาขอ Line มั้ย ที่ว่าน่ารักอ่ะ” ฟานแซวปราบเมื่อที่มีช่องว่างให้เค้าแทรก “เฮ้ย ใช่ย่อยนะเนี่ย ไปวันแรกแจก Line สาวเลยวุ้ย” หมอกที่เดินออกมาจากสนาม ได้ยินพอดี “ป่าวเว้ย ไอ้ฟานนู่นให้ กูไม่ได้ให้” ปราบรีบตอบ “อ่าวยังไง ตกลงใครแจก Line” หมอกถามกลับ “กูให้จริง แต่ Line ไอ้ปราบนะ เค้าขอ Line มันแต่มันช้า กูเลยแจกแทน 555” ฟานตอบขำ ๆ “เออ ฟีโรโมนแรงจัง พ่อหนุ่มขั้วโลกเหนือ” เซนยังคงแซวปราบไม่หยุด “พอ ๆ จะเล่นต่อมั้ย บาสเนี่ย” ปราบรีบเปลี่ยนเรื่องแล้วเดินเข้าสนามทันที “ไป ๆ พวกมึง เดี๋ยวพ่อหงุดหงิด” บอยบอกเพื่อน แล้วทุกคนก็เดินลงสนามบาสเพื่อซ้อมกันต่อ ก่อนจะแยกย้ายกลับห้อง ปราบขับรถเข้ามาจอดในช่องจอดประจำที่คอนโดของที่บ้าน แล้วกดลิฟต์ขึ้นไปชั้น 33 ซึ่งเป็นที่พักของเค้าที่เพิ่งจะย้ายเข้ามา เพราะใกล้กับมหาลัยกว่าการเดินทางไปกลับบ้าน เมื่อกดรหัสเข้าห้อง เค้าก็ทิ้งตัวลงที่โซฟา ปิดเปลือกตาลง บรรเทาความเหนื่อยล้าจากการซ้อมบาสที่ทำประจำแทบทุกวันถ้าไม่เหนื่อยจากการเรียนและการรับน้องมากนัก เค้าและกลุ่มเพื่อน เป็นนักกีฬาบาสกันทั้งกลุ่ม ว่างเมื่อไหร่ก็ขลุกกันอยู่ที่สนาม แต่พอเข้ามหาลัย ก็หาเวลายากขึ้น เพราะช่วงแรกต้องทุ่มเวลาให้กับการรับน้องสุดโหดของคณะวิศวะ ไหนจะประกวดดาวเดือนอีก เมื่อคิดถึงการประกวด ใบหน้าหวานของสาวบริหารก็ลอยเข้ามา ปราบยกยิ้มพลางคิดถึง เค้าลุกไปอาบน้ำ เพื่อเตรียมเข้าพักผ่อน โดยที่ไม่ได้สนใจโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋า แม้แต่น้อย ติ๊ง!! Bee Add you by Line ID บี : สวัสดี ปราบ เราบีนะ ที่ขอ Line เมื่อเย็น

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more