ปราบเดินออกจากห้องจีน ลงมาคืนคีย์การ์ดที่เคาน์เตอร์ด้านล่าง และกลับเข้าไปนั่งในรถ ด้วยความรู้สึกหน่วง ๆ ที่หัวใจ ความรู้สึกของเค้าตอนนี้ มันเป็นห่วง เค้าห่วงจีน เค้าสับสน แต่ก็ได้แค่ปลอบใจตัวเองว่า เค้าห่วงจีนในฐานะเพื่อนคนนึง ที่สนิทกันเท่านั้น
ปราบขับรถกลับมาที่มหาลัย เพื่อเข้าเรียนในช่วงบ่าย เพื่อน ๆ สังเกตอาการของปราบ พลางคิดถึงเหตุการณ์เมื่อช่วงสาย จึงตัดสินใจเอ่ยถามขึ้นในช่วงเย็นหลังจากเลิกคลาส
“ปราบมีเรื่องอะไรรึเปล่า เมื่อตอนสายก็ทีนึงและ ลุกพรึบออกไป ไม่บอกอะไรเลย” ฟานเอ่ยถาม
“นั่นดิ แถมกลับมาก็เงียบ มีเรื่องอะไรไม่ดีรึเปล่า” เซนถามย้ำ
“เออ...แถมบีก็ดูโมโห ที่มึงขับรถออกไปไม่บอกอีก ฟึดฟัดเดินกลับคณะไป ได้โทรไปหายัง” หมอกเปิดประเด็นต่อเนื่อง
ปราบถอนหายใจ แล้วตอบเพื่อนกลับไป “มีเรื่องนิดหน่อยว่ะ เรื่องจีน เดี๋ยวโทรหาบีก่อน แล้วจะมาเล่าให้ฟัง” ปราบทิ้งท้ายไว้ แล้วลุกออกจากห้องไ
