เช้าวันต่อมา ปราบเดินทางมาถึงคณะ ด้วยสภาพที่ดีขึ้นกว่าที่ผ่านมามาก เค้าตัดสินใจแล้วว่า เรื่องทั้งหมดต้องจบในวันนี้ เค้าจะเคลียร์ตัวเองให้สะอาด แล้วตามรอยยิ้มของเค้ากลับมาให้ได้
“ว่าไงสุดหล่อของเพื่อน เมื่อวานหล่อเชียวนะ ได้ซีนไปเต็ม ๆ” ปราบยกยิ้มรับคำแซวจากเซน
“ไม่ปฏิเสธด้วยครับ พอสารภาพความในใจไปก็โล่งเลยดิมึง” ปราบพยักหน้าแทนคำตอบ
“หมอก ขอคนของมึงเช็คให้หน่อย ว่าวันนี้บีมีเรียนที่ไหนเลิกกี่โมง ขอพิกัดละเอียดเลยนะ จะไปดักรอหน้าห้อง” หมอกคือคนที่จะให้คำตอบที่เค้าขอได้เร็วที่สุด หมอกก้มหยิบโทรศัพท์กดส่งข้อความสองสามประโยค เงยหน้าขึ้นมามองเพื่อนอีกครั้ง
“รอแปป เดี๋ยวได้คำตอบแล้วบอก” ปราบเอ่ยตอบ “ขอบใจ”
“มันเอาจริงแล้วเว้ย น่ากลัวว่ะ ให้พวกกูไปด้วยมั้ย เผื่อต้องการกำลังเสริม” บอยเสนอตัวช่วย
“ไม่เป็นไรมึง เค้าผู้หญิง กูแค่ไปคุย ไม่ได้ไปดักตี จะเอากำลังเสริมไปเพื่อ!” ปราบหัวเราะให้เพื่อน
