08.00 น. เช้าวันต่อมา
ปราบตื่นมาด้วยความรู้สึกเหมือนยังมีไข้นิด ๆ แต่เค้าลุกไหว จึงเลือกเดินไปอาบน้ำให้สบายตัว และส่งข้อความบอกจีนว่าจะลงไปรอที่รถ รอไม่นานเค้าก็เห็นจีนเดินออกมาจากคอนโด ตรงมาหาเค้าที่รถ
“ปราบไม่สบายหรอทำไมหน้าซีดจัง” จีนเอ่ยทักทันทีเหมือนเห็นว่าหน้าปราบซีดผิดปกติ
“ปราบไม่เป็นไรครับ มีไข้นิดหน่อย เดี๋ยวไปกินข้าวแล้วกินยา น่าจะดีขึ้น” ปราบยิ้มให้จีนสบายใจว่าเค้าไม่ได้เป็นอะไรมากจริง ๆ
“งั้นปราบนั่งไป เดี๋ยวจีนขับให้นะ ได้มั้ย ปราบหวงรถมั้ย” จีนเสนอตัวขับรถให้แทน
“ได้สิ ปราบไม่หวงหรอก จีนขับได้” ปราบตอบพร้อมยื่นกุญแจให้จีนแล้วเข้าไปนั่งฝั่งข้างคนขับ
“เดี๋ยวจีนขับไปคณะจีนก่อนนะ แล้วปราบขับไปต่อ ปราบไหวนะ” จีนถามด้วยความเป็นห่วง
“ปราบไหวครับ ไม่ได้เป็นหนักมาก ไปคณะจีนก่อนเลย” ปราบยิ้มกลับให้จีนแล้วหลับตาลง
จีนขับรถเข้ามาถึงที่คณะ แล้วสะกิดเรียกปราบให้สลับมาขับ เพื่อไปที
