เมื่อกินอิ่ม
"เรนนี่ขอตัวนะคะ มีเคสด่วนที่โรงพยาบาลน่ะค่ะ" เรนนี่จึงขอตัว
"ตามสบายลูก"
"ผมก็มีธุระเหมือนกันครับ"
"อ้าว บารอนก็จะไปด้วยอีกคน แล้วเรื่องชุดแต่งงานล่ะลูก" มาดามกินาเอ่ย
"แม่ครับ ทำทุกอย่างที่แม่ต้องการได้เลยครับ ผมเห็นแม่มีความสุข แค่นี้ผมก็ดีใจแล้วครับ"
"มาดามกินาจะแต่งเองเสียแล้วกระมัง" คุณหมอเอ่ยแซวภรรยา
"คุณละก็ ทำมาเป็นแซวดิฉันนะคะ"
"พ่อครับ แม่ครับ ผมไปก่อนนะครับ" เขาผงกหัวให้ทั้งสองท่าน รีบเดินออกไปอย่างรวดเร็วเพื่อให้เดินทันหมอเรนนี่
ที่โรงจอดรถ
"เรนนี่" บารอนเรียกเธอ
หญิงสาวหยุดที่ข้างรถ หมอเรนนี่หันหน้ายืนรอเขา
"พี่รู้ว่าเรนนี่เลิกงานแล้ว ไม่มีเคสอะไร แล้วนี่เรนนี่จะไปไหน"
เธอถอนลมหายใจ บารอนช่างรู้ไปเสียทุกเรื่อง หญิงสาวเงยหน้าขึ้นสบตากับพี่ชาย
"อีกหน่อย เรนนี่ก็จะไม่มีอิสรภาพที่จะทำอะไรได้ วันนี้เรนนี่ขอทำอะไรตามใจตัวเองบ้าง จะได้ไหมคะ" เธอประชดเขา รี
