“ไม่ค่ะ ฉันไม่ได้เป็นอะไร”
“เฮ้อ... คุณไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว” เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอก
รถแล่นขึ้นเขาไป ก่อนจะเจอเส้นทางแคบ ๆ แล้วทางลาดชันขึ้นไปเรื่อย เขาขับผ่านประตูใหญ่ ก่อนจะไปจอดที่หน้าตึก
คนรับใช้วิ่งกรูเข้ามา พอเห็นสภาพรถของเจ้านายก็ตกใจ รีบเข้ามาช่วยและประคองคนทั้งคู่ลงจากรถ แล้วพากันขึ้นตึก พาทั้งเขาและเธอไปยังห้องนอนของแกสทอน
“มีอุปกรณ์ทำแผลไหม” หมอเรนนี่ถามสมุนของแกสทอน พวกเขาพยักหน้า
“รีบไปเอามาเร็ว” เธอสั่ง
พอได้กล่องอุปกรณ์มา เธอก็เริ่มเช็ดทำความสะอาด และเช็กว่าเขามีแผลใหญ่ตรงไหนหรือไม่ แต่ก็ต้องหายใจออกมาแบบโล่ง ๆ มีแผลเล็ก ๆ ทั้งนั้น เธอจึงทำความสะอาดและทายา พร้อมปิดบาดแผลให้
“ขอโทษนะเรนนี่ที่ทำให้คุณมาเจอกับเหตุการณ์เหล่านี้” แกสทอนพูดกับเธอ
“ใครจะรู้เหตุการณ์ล่วงหน้าค่ะ ถ้ารู้เรนนี่ไม่รับปากจะมาดินเนอร์กับคุณแน่ ๆ เฮ้อ... หายหิวเลย” เธอหัวเราะ พลางเก็บอุปกรณ์ต่าง ๆ
