เกมพิศวาสมาเฟีย

ตอนที่ 2

"อู... โอ้ว... เรนนี่ทำไมเก่งขึ้น อ๊าก... " เขาชมพร้อมส่งเสียงอย่างทรมาน ร่างหนาใหญ่ถูกเล่นงานขาสั่น เด้งจรวดลำโตพุงเข้าแบบลึกและชักขยับออก เขาสูดปากยกใหญ่

"เรนนี่พี่ไม่ไหว ชู... " เขารีบดึงแท่งบุรุษออกมาอย่างรวดเร็ว

บล็อก... น้ำลายไหลย้อยเป็นทางจากปากของหญิงสาว สายตาที่จ้องสบกับเธอมีแววหื่นฉายความต้องการออกมาชัดเจน

บารอนสอดแขนรั้งรวบเธอขึ้น ผลักร่างนวลให้นอนคว่ำทาบเรือนกายไปกับโต๊ะ โชว์ส่วนสะโพกงอนงามตรงหน้า ชายหนุ่มรีบซุกหน้าลงไปอย่างรวดเร็ว ปลายจมูกคมฝังลงไปในร่อง และส่งปลายลิ้นแตะวนเวียนรอบรูทวาร

"อ๊ะ... อ้า... ซี้ด... " หญิงสาวส่งเสียงครางยาว ๆ ยิ่งเขาสอดสองนิ้วเข้าไปในร่อง แล้วเขย่าขยับส่งปลายนิ้วสะกิดกับปุ่มเสียวข้างใน เธอหวีดร้องลั่นร่างบางกระตุกเกร็งขาสั่นพั่บ ๆ ส่งสายน้ำหวานล้นเอ่อมากกว่าเดิม

เขายกยิ้มอย่างพอใจ จัดส่งความเขื่องใหญ่ที่พองจนน่ากลัวเข้าไปในกลีบแยก ดันพรวด...

"อึก... อ้า... อ๊ะ ๆ อ๊ะ ๆ อ๊ะ" แทบไม่ให้เสียเวลา สะโพกสอบของบารอนก็กระแทกหนักหน่วงแทบไม่อาจนับได้

เรนนี่เด้งสะโพกมนสวนเขาแบบทันกัน หยัดตัวเอง สองมือจับขอบโต๊ะเอาไว้มั่น สองคนประสานเสียงร้องครางระงมลั่นไปทั้งห้อง ก่อนที่บารอนจะกระแทกหนัก ๆ กระทุ้งส่งท้ายให้ลึกสุด

หญิงสาวกรีดร้องดังลั่น ร่องรักร้อนระอุสั่นระริก ๆ ตอดขมิบตัวเองสุดตัว ถึงสวรรค์ไปอีกครั้ง ชายหนุ่มชักท่อนเนื้อออกจากเรือนกายนวล เขย่าขยับปลายมือ ก่อนจะคำรามลั่นอยู่ในลำคอ ฉีดส่งความสุขสีข้นลงบนเนื้อสะโพกขาวสวย

เขาก้มลงไปหอมแก้ม

"ยังฟิตนะ"

"หึ ๆ... " เธอส่งเสียงหัวเราะในลำคอ ก่อนจะหยิบทิชชูส่งให้บารอนทำความสะอาดตรงที่เขาทำเปรอะ แล้วจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่

เขาก็เช่นกัน บารอนเดินไปล้างมือ แล้วหันกลับไปทำอาหารที่ค้างเอาไว้

หญิงสาวนั่งลงที่เก้าอี้ จัดเสื้อผ้ายังไม่เสร็จ

"จะทำหลังกินเสร็จก็ไม่ได้... " เธอต่อว่าต่อขานเขา

บารอนยิ้มหวานกลับมาให้พร้อมสายตาพออกพอใจ

"ทำไมไม่ปฏิเสธ" เธอไม่ตอบ กลับยิ้มมุมปากนิด ๆ ยกแก้วไวน์ในมือขึ้นมาดื่ม

"มาดามถามว่าเมื่อไหร่ เราสองคนจะแต่งงานกัน" สีหน้าของบารอนดูจริงจังมาก ๆ กับคำถามนี้

"บารอนคะ หาคนที่เหมาะกับบารอนเถอะ" หญิงสาวบอกกับเขาไปตรง ๆ

"แล้วเราสองคนไม่เหมาะสมกันตรงไหน" ชายหนุ่มชะงักมือที่กำลังผัดตรงหน้า

"บารอน พี่ไม่ได้รักเรนนี่ ไม่เชื่อพี่ลองถามตัวเองค่ะ ถามหัวใจตัวเอง พี่ก็จะได้คำตอบนั้น"

เขาไม่พูดได้แต่เงียบไป

"เรนนี่ไม่กินแล้วดีกว่าค่ะ ขอไปทำงานเลย"

เขาชะงักมือ แล้วหันมามองหน้าเธออีกครั้ง

"มีเคสผ่าตัดค่ะ" เธอฉวยกระเป๋าขึ้นมาสะพาย

"ไปก่อนนะคะ" เธอโบกมือลา เดินออกไปจากครัว

ปัง... บารอนทุบมือลงไปที่โต๊ะเพื่อระบายอารมณ์

"เธอต่างหากที่ไม่ได้รักพี่... เรนนี่"

สายตาที่มองตามหลังของเธอเต็มไปด้วยความเจ็บปวด

ภายนอกห้อง มีเงาวูบแวบหายไป ตอนที่เรนนี่เดินออกไป มีคนอยู่หลังผ้าม่านผืนใหญ่ และคงเห็นการกระทำของคนทั้งคู่เมื่อครู่นี้แล้ว

หมอเรนนี่แกเป็นมารหัวใจฉัน ฉันจะกำจัดแก...

หมอเรนนี่วิ่งตึงตังขึ้นมาบนตึก เธอรีบเดินไปหยิบเสื้อกาวน์เพื่อที่จะเปลี่ยน

ติ๊ง... มือถือส่งสัญญาณว่ามีข้อความเข้า

บ้าจริง รถไม่น่าติด วันนี้มันเป็นวันอะไร สายแล้ว

เธอดูนาฬิกาที่แขวนอยู่ตรงบนประตูทางออก รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมเข้าห้องผ่าตัด

ติ๊ง... มือถือดังขึ้นมาอีกแล้ว

อะไรกันนักนะ เธอหยิบมือถือที่ร่วงไปตรงพื้นขึ้นมาเปิดอ่าน

ผู้อำนวยการ เธอตกใจมากที่เห็นข้อความของเขา

‘เชิญที่ห้องของผม เคสผ่าตัดทำจมูกและตัดกรามของลูกค้า ผมให้หมอมินาจัดการแล้ว’ หญิงสาวทิ้งมือลงข้างตัว

"Shit... " เธอสบถเบา ๆ รีบผลักประตูออกไปจากห้องแต่งตัวทันที

หน้าห้องหมอครูซ

หญิงสาวถอนหายใจอย่างชั่งใจ ก่อนจะยกมือขึ้นเคาะ

ก๊อก... ก๊อก...

"เข้ามา... " เสียงมีอำนาจเอ่ยปากอนุญาต เธอผลักประตูเข้าไปในทันที

"นั่งสิ" น้ำเสียงเย็น ๆ และมีสายตาตำหนิ

"คิดว่าที่นี่ทำงานกันเล่น ๆ เหรอ"

"เปล่าค่ะ" เธอสวนคำปฏิเสธไปในทันที

"รถมันติด"

คำแก้ตัวยิ่งทำให้เขาชักสีหน้าใหญ่ สายตาตำหนิยิ่งกว่าเดิม

"คุณหมอเรนนี่ยังไม่คุ้นชินกับเส้นทางระหว่างอพาร์ตเมนต์ของบารอนมาที่โรงพยาบาลอีกเหรอ" น้ำเสียงที่ฟังดูแล้วหยัน ๆ

เธอคอแข็งขึ้นมาทันที

"ชินค่ะ"

"นั่นน่ะสิ หรือว่า... "

เขาเดินเข้ามาหาใกล้ เดินซ้อนไปที่แผ่นหลังของเธอ ส่งสองมือจับหัวไหล่ของหญิงสาวแล้วบีบหนัก ๆ สายตาของสองคนจ้องสบกันอยู่ในแผ่นกระจกส่องสะท้อนที่อยู่ตรงหน้า ปลายนิ้วมือของหมอครูซลูบเร็วผ่านวูบจนไปถึงสามเหลี่ยมสงวนของหญิงสาวที่เมื่อก่อนเขาเคยหลงใหล เขาถลกเสื้อกาวน์และชายกระโปรงของเธอขึ้น สอดฝ่ามือล้วงเข้าไปในบิกินีของหญิงสาว

"แฉะ... " พูดพลางงับริมฝีปากลงไปกับติ่งหูของหมอเรนนี่

"เพิ่งเอากับบารอนมาเหรอ" ว่าแล้วก็กระแทกนิ้วแข็งเข้าไปในนั้น

"พูดบ้า ๆ และอย่ามาทำกับฉันอย่างนี้นะ หมอครูซ คุณไม่มีสิทธิ์" เธอปฏิเสธ

"ฮา... " หมอหนุ่มหัวเราะ ดึงร่างของเรนนี่ขึ้น ก่อนจะผลักเธอลงไปนอนหงายกับโต๊ะ

"ต้องพิสูจน์นะ"

"ครูซ คุณจะบ้าหรือไง นี่มันห้องทำงานนะ และฉันจะไม่มีวันยอมคุณด้วย"

"พูดเหมือนสาวเวอร์จิน อย่างกับว่าคุณกับผมไม่เคยเอากันในที่แปลก ๆ แบบนั้น"

เขาหมุนร่างเธออย่างรวดเร็ว ร่างหนาใหญ่ใช้เรี่ยวแรงที่มีทั้งหมดจัดการให้เธอศิโรราบ เธอต่อสู้ขัดขืนเขาจนถึงที่สุด แต่ก็ไม่เป็นผล

สวบ... พรวด... กึก... เขากระแทกตัวเองเข้าไปในร่องรักของเธอ

"อะ... ครูซ บอกว่าอย่าทำ ปล่อยฉันนะ อื้อ" เธอร้องห้าม

"ร่าน... " คำหยาบคายที่หลุดออกมาจากของหมอหนุ่ม

"เยิ้ม แฉะขนาดนี้ ในหัวใจของคุณมีผมอยู่แล้วนะ ทำไมไม่ปฏิเสธบารอน ฮึ... "

เขากระแทกตัวเองเข้าไปอย่างแรง ร่างบางสั่นไหว ก่อนจะกดสะโพกสอบระรัว หญิงสาวหันหน้ามามองสบตาทำตาปรือ ตอนนี้รู้สึกเสียววูบวาบในช่องท้องไปหมดแล้ว

“ฉันไม่ได้เป็นของคุณ หรือเป็นของใครทั้งนั้น ตราบใดที่ฉันยังไม่แต่งงาน ฉันก็ยังเป็นฉัน อะ... อื้อ... ” เธอเผลอร้องคราง