XXX KINDEL :: CHAPTER 3 [30%]
1408 Words
XXX KINDLE
3
ผมจับจ้องสีหน้าของนาราที่ยังคงสีหน้านิ่งเฉย แต่ตัวของเธอสั่นไปหมด ที่เธอพูดมันถูกจริงๆ นั่นแหละ สำหรับเราสองคนในตอนนี้เป็นแค่ศัตรูกันเท่านั้น
“แน่ใจเหรอว่าเธอไม่มีศัตรูที่ไหน บางทีอาจจะเพราะมีข่าวไปยั่วผัวชาวบ้านเขา เมียหลวงเขาอาจจะแค้นเธอก็ได้นะ ทำไมต้องเป็นฉัน?”
“ที่นาราชุดหลุด ไม่ใช่เพราะพี่หรือไงคะ?” นาราเบือนหน้าหนีผมที่ขยับเข้าไปใกล้เธอเรื่อยๆ “มันเป็นอุบัติเหตุ ฉันไม่ได้ทำแบบนั้นสักหน่อย”
“พี่ดื้อจริงๆ เหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน”
“...”
“แต่ก็ช่างเถอะค่ะ นาราเข้าใจว่าทุกอย่างที่กำลังจะเกิดขึ้นกับนาราตอนนี้เป็นเพราะฝีมือของพี่” ผมมองสบตากับนาราที่จับจ้องผมอีกครั้ง “นารารู้ว่าตัวเองเรียกร้องอะไรจากพี่ไม่ได้อีกแล้ว แต่ขอแค่พี่กรรับฟังสิ่งที่เกิดขึ้นสักนิด เพราะนาราไม่อยากปิดบังพี่อีกต่อไปแล้ว”
“ไม่อยากปิดบัง? หึ ทำไมตอนนั้นถึงไม่พูดล่ะ ไปขอร้องไอ้ขุนทำไม มันเป็นผัวเธองั้นเหรอ”
“...”
“ฉันหรือมันที่เป็นผัวเธอนารา ตอนนั้นอะ ฉันหรือมัน!” ฝ่ามือของผมบีบต้นแขนนาราแน่นขึ้น เธอบิดหน้าไปมาด้วยความเจ็บปวด
“นาราขอโทษ นาราขี้ขลาดเกินไปที่จะบอกพี่เรื่องนี้... พี่ขุนเตือนนาราแล้วให้บอกพี่ แต่นาราเอง นาราเองที่ไม่กล้าพอ” ใบหน้าสวยน้ำตาไหลอาบแก้ม ผมกดร่างเธอให้จมกับโซฟา ใช้หัวเข่ากดท้องเธอจนดิ้นไปมา
“นะ นาราเจ็บ!”
“เจ็บให้มากกว่าฉัน เธอเห็นอะไรบนตัวฉันบ้าง! เห็นหรือเปล่าว่าการกระทำของเธอ ทำให้ฉันเป็นแบบนี้!” ผมชี้ไปตามร่างกายแกร่งของตัวเองที่เต็มไปด้วยรอยแผล ทั้งรอยจิกข่วน ทั้งรอยเอาเข็มขัดตีตัวเอง ทั้งรอยมีดที่ข้อมือทั้งสองข้าง รอยแผลเป็นที่เกิดขึ้นมันเป็นเพราะใคร ถ้าไม่ใช่ยัยเลวคนนี้!
“ฮึก” เธอสะอื้นก่อนจะเลื่อนฝ่ามือมาสัมผัสร่างกายของผม “นาราไม่ได้ตั้งใจ นาราไม่ได้ต้องการให้พี่เป็นแบบนี้ นาราขอโทษ”
“ขอโทษ? ขอโทษแล้วมันหายหรือเปล่า ความรู้สึกของฉันที่เสียไป มันหายไปหรือเปล่านารา!”
กึด
“อึก นะ นาราเจ็บพี่กร...” หัวเข่าของผมกดลงที่หน้าท้องแบนราบ ฝ่ามือก็คว้ามือทั้งสองข้างของเธอไว้เหนือหัว จนเธอแอ่นตัวแนบชิดกับร่างกายของผม “ฉันไว้ใจเธอ ฉันดูแลเธออย่างดี แต่ทำไม? ทำไมต้องทำลายฉันขนาดนี้ด้วย”
“พี่กร ฮึก”
“เพราะฉันมันจน พ่อแม่เธอไม่ชอบ หรือยังไง? คบฉันไว้ทำไม เพราะว่าอะไร? หรือเพราะผู้ชายที่พ่อแม่เธอหาให้มันแก่ หรือยังไง!”
“เพราะนารารักพี่กร!” เธอตะคอกใส่หน้าผมที่นิ่งไป คำว่ารัก? เหอะ คำว่ารักงั้นเหรอ ไม่หรอก... ผมเลิกเชื่อคำๆ นี้มานานแล้ว ผมส่ายหน้าไปมาจนเธอมองผมด้วยน้ำตาที่เอ่อล้น
“นารารักพี่กรที่เป็นพี่กร ไม่เคยมองว่าพี่จนหรืออะไรเลยสักนิด”
“...”
“ต่อให้พี่กรไม่ใช่ลูกชายของเจ้าสัวอินทรี นาราก็รักผู้ชายธรรมดาๆ คนนั้นที่ชื่อว่ามังกร ไม่ว่าเขาจะเป็นใคร หรืออะไร นาราก็รักเขา” ผมกัดปากตัวเองแน่น “หยุดพูด”
“ฮึก คำว่ารักของนารามีให้ผู้ชายที่ชื่อว่ามังกร... ผู้ชายที่แสนดีของนารา”
“บอกให้หยุด!”
“ผู้ชายที่ชื่อมังกร อยู่ในใจของนาราเสมอ ไม่เคยเปลี่ยน”
“ฉันบอกให้หยุด!”
กึด
“โอ๊ย! ฮือๆ โอ๊ยเจ็บ...” หัวเข่าของผมกดกระแทกลงไปที่หน้าท้องของนาราจนเธอกรีดร้องออกมา ส่ายหน้าไปมาด้วยความเจ็บปวด ความเจ็บปวดของเธอมันทำให้ผมรู้สึกดี ใช่ รู้สึกดีมากจริงๆ ไม่มีความสงสารเลยสักนิด
“ไอ้มังกรหน้าโง่คนนั้นมันตายไปแล้ว จำไว้ซะ!”
“ฮึก”
“มันตายไปพร้อมกับการโกหก การหลอกลวงของผู้หญิงที่มันรักสุดหัวใจ! และตอนนี้มันไม่มีอีกต่อไปแล้ว ไอ้มังกรที่เทิดทูนความรัก มันไม่มีอีกแล้ว เธอจำไว้ด้วย”
“พี่กร... นาราเจ็บ”
“เจ็บสิดีเพราะฉันชอบที่เธอทรมาน ทรมานให้เหมือนกับที่ฉันเคยเป็น นารา!” ผมยกยิ้มมองใบหน้าสวยที่ส่ายหน้าไปมา พยายามลุกขึ้นให้ได้เพราะผมกดข้อมือเธอไว้ไม่ให้ขยับ แถมยังกดหัวเข่าลงกระแทกกับหน้าท้องของเธอที่แทบจะหายใจไม่ออกแล้ว ริมฝีปากบางกัดกันแน่น จนผมขยับหัวเข่าออก นาราตัวงอทันทีที่ผมปล่อยท้องให้เธอเป็นอิสระแต่ทว่าข้อมือทั้งสองยังคงถูกกอบกุมไว้
“ฮึก นารายอมรับผลของการกระทำของตัวเอง ถ้ามันทำให้พี่กรยกโทษและให้อภัย นาราก็ไม่ปฏิเสธในสิ่งที่พี่จะทำต่อจากนี้”
“...”
“แต่นาราขอ... เรื่องงาน นาราต้องหาเงิน”
“มีสิทธิ์ขอร้องฉันด้วยเหรอ? ไม่ยักรู้นะว่าคนอย่างเธอมีสิทธิ์ต่อรองกับฉันด้วย” ใบหน้าของผมโน้มเข้าไปใกล้นาราที่เบือนหน้าหนี และมันยิ่งทำให้ผมหงุดหงิด รวบข้อมือเธอด้วยมือข้างเดียว ส่วนอีกข้างก็เลื่อนมาบีบปลายคางมนให้หันมาสบตากับผม
“มองฉัน! มองคนที่เธอเคยทำร้ายให้เต็มสองตา อย่าเบือนหน้าหนี”
“นาราไม่อยากมองหน้าพี่กร... เพราะมันทำให้นารานึกถึงแต่เรื่องเก่าๆ”
“...”
“ทางที่จะไม่ทำให้นารานึกถึง คือการไม่มองสบตากับพี่กร ถึงแม้แววตาในตอนนี้จะไม่ใช่ตอนนั้น” ผมกลอกตาไปมาอย่างสมเพช “ความจริงเธอควรจะลืมๆ มันไปนะ เพราะฉันยังลืมเธอไปแล้วเลย”
“นาราจะลืมได้ยังไง ในเมื่อ...” เธอเม้มริมฝีปากตัวเอง เพราะอาจจะกลัวว่าผมจะทำร้ายเธอหนักกว่าเดิม ถ้าพูดคำว่ารักที่ผมไม่อยากฟังและต่อให้ฟังก็ไม่ได้รู้สึกอะไรแล้ว
“แค่นี้ยังน้อยไปนารา เธอจะต้องเจอหนักกว่านี้แน่”
“พี่จะทำอะไร?”
“ทำอะไรก็ได้ ทำให้เธอเจ็บปวด... และเหลืออยู่ตัวคนเดียวบนโลกใบนี้” ผมผละออกจากตัวเธอ มองร่างบางที่เป็นอิสระยกมือกอบกุมหน้าท้องของตัวเอง “อยู่โดยไม่เหลือใครให้พักพิง ทรมานให้ตายทั้งเป็น เหมือนที่ฉันเคยเป็นมาหลายปีไง”
ผมเท้าเอวมองนาราที่ไม่พูดอะไร เธอลุกขึ้นเผชิญหน้ากับผม แววตาที่เคยมีความสุข รอยยิ้มที่ผมเคยเห็น ตอนนี้มันไม่มีอีกแล้ว ก็เหมือนกับผม
ที่ไม่มีอะไรเหลืออยู่แล้วในความทรงจำ ทั้งอดีตหรือจะปัจจุบันก็ตาม!
“ไสหัวไปรอรับชะตากรรมที่ฉันจะกำหนดให้เธอได้แล้ว...”
“มังกร” น้ำเสียงหวานๆ ดังขึ้นพร้อมกับร่างของฟ้ารุ่งที่นุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเดินตรงเข้ามาหาผม เธอโอบกอดผมพลางลูบไล้ไปตามร่างผมด้วยความกระหาย สายตาของนารามองผมด้วยความเจ็บปวด ใช่เธอกำลังเจ็บปวดที่เห็นผมอยู่กับผู้หญิงคนอื่น
เจ็บให้มากนะ! เพราะตอนที่ผมเห็นเธอกับไอ้ขุน มันก็ไม่ได้ต่างอะไรกันเลย
“อ้อนแบบนี้ สงสัยไม่อยากลุกจากเตียง”
“ก็แบบนั้นล่ะ... อยากให้มังกรอยู่ในตัวฟ้าทั้งวัน ทั้งคืนเลย” ผมโอบกอดเอวบางและตวัดไปที่เตียงนอน หันไปมองนาราที่หันหน้าหนี เดินกุมท้องออกไป
“นารา ช่วยปิดประตูให้ฉันทีนะ มังกรเขาชอบเสียงดังอะ” ฟ้ารุ่งตะโกนบอกเธอที่เดินออกไป ก่อนที่ประตูจะปิดลง ตามด้วยผมที่บรรเลงรักกับฟ้ารุ่งอย่างดิบเถื่อนและรุนแรง ชนิดที่หล่อนแทบจะกระอักตาย หล่อนเป็นพวกมาโซ *มาโซคิส ความสุขหรือความพึงพอใจทางเพศเมื่อได้รับความเจ็บปวดกับตัวเอง หล่อนชอบให้ผมกระทำหล่อนแรงๆ หรือบางทีตามร่างกายก็จะมีแต่รอยตบ รอยแดงที่ผมกระทำ
- Writer
