(“มีตั้งราคาที่เหมาะสมด้วย แถมยังบริการถึงใจ ไม่ต้องสวมถุง ปล่อยสด หนูเป็นคนลงเองไม่ใช่หรือไง”)
“มะ ไม่ใช่นะคะ! นาราไม่ได้ทำแบบนั้น และก็เลิกโทรมาด้วย นาราไม่ได้ขายตัว”
(“อะไรกัน! ก็เธอเป็นคนลงข้อมูลเองนี่นา ไอ้เว็บขายตัวเนี่ย เหอะเล่นตัวชะมัดไม่เอาก็ได้วะ”) ฉันกดวางสายและปิดเครื่องในทันที ก่อนจะพุ่งไปเปิดโน้ตบุ๊คของพี่คิด หาเว็บขายตัวที่เสี่ยคนนั้นพูดถึง แต่ว่าหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอเพราะมันเยอะมากจริงๆ
“นารา! รู้ยังว่ารูปเธอลงไปอยู่ในเว็บขายตัว”
“ยะ ยังค่ะ” พี่คิดวิ่งหน้าตาตื่นก่อนจะยื่นแท็บให้ฉันดู ก็เบิกตากว้างด้วยความตกใจ แต่ก่อนมีข่าวว่าขายตัวจริงแต่ไม่เคยขึ้นเว็บแบบนี้เพราะมันเป็นแค่ข่าวลือ แต่ตอนนี้มันมีรูปของฉันว่อนเว็บไปหมด แถมยังโปรโมทได้น่าเกลียดจนฉันส่ายหน้าไปมา
“มะ ไม่จริง”
“พี่ว่าจะแย่ก็ตรงนี้ ใครกันที่ทำเรื่องอุบาทว์แบบนี้ได้ แบบนี้ชื่อเสียงมันได้ตกแน่!”
“...”
“พี่ต้องไปจัดการก่อน เธออย่าเพิ่งไปไหน พี่จะยกเลิกงานไปก่อนแล้วกัน” ฉันไม่พูดอะไร แต่กุมขมับรู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที เรื่องขายตัวฉันไม่เคยเครียดเท่านี้มาก่อน เพราะว่ามันไม่เป็นเรื่องจริง แต่ตอนนี้ทั้งเว็บมัน...
Rrr
ปลายสายของฉันดังขึ้น แต่เบอร์นี้ฉันจำเป็นต้องรับ “ค่ะคุณภู”
(“ผมอ่านข่าวแล้วนะ กำลังให้คนจัดการเรื่องเว็บอยู่”)
“ขอบคุณนะคะ... คุณไม่ต้องทำเพื่อนาราขนาดนี้ก็ได้นะคะ ตอนนี้พี่คิดกำลังหาทางแก้ไขอยู่”
(“ไม่ทำได้ไงในเมื่อผมเป็นห่วงคุณ”) ฉันเม้มปากตัวเอง อีกแล้วสินะที่ทำให้คนอื่นต้องมาเดือดร้อนเพราะตัวเอง เป็นอีกครั้งที่ฉันชอบอ่อนแอทุกทีเวลาเจอปัญหาแบบนี้
(“คุณโอเคไหม?”)
“ค่ะ นาราไม่เป็นไร” ถึงแม้ตอนนี้มันจะไม่ได้เป็นอย่างที่ตัวเองพูดก็ตาม (“นารา ผมห่วงคุณมากนะ...”)
“นาราขอบคุณนะคะ เดี๋ยวนาราจะโทรกลับขอเคลียร์ทุกอย่างก่อนนะคะ” ฉันวางสายลง ไม่อยากฟังน้ำเสียงที่ห่วงใยจากเขา เพราะมันจะทำให้ฉันยิ่งอ่อนแอลงไปเรื่อยๆ ฉันหลับตาลงมองมือถือที่มีข้อความเข้ามา และข้อความนี้ทำให้ฉันรู้แล้วว่าใครกันที่เป็นคนทำเรื่องแบบนี้
‘ขายเท่าไหร่ล่ะ? ฉันมีเงินเยอะนะ ไม่ใช่ผู้ชายธรรมดาๆ ที่ไม่มีเงิน ไม่มีอำนาจ เอาเท่าไหร่ดีล่ะนารา? ขายเท่าไหร่’
เพียงเท่านี้ฉันก็ลุกขึ้นยืนและออกจากบริษัทมุ่งตรงไปที่สนามแข่งรถ ฉันไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน แต่ถ้าให้เดาน่าจะอยู่ที่นั่นแน่
“มาหาใครครับ?”
“พี่กร เขาอยู่ไหม?”
“เออ ครับ เฮียมังกรอยู่ในห้องกับ...” ฉันไม่ฟังเสียงคนของเขา มุ่งตรงไปที่ห้องทันที ก่อนจะเปิดประตูเข้าไปก็เห็นร่างสูงกำลังคร่อมร่างของหญิงสาวอยู่ในสภาพที่เปลือยเปล่า
“อื้อ มังกร ใครมาน่ะ” ใบหน้าหล่อที่กำลังซุกไซ้ลำคอของฟ้ารุ่ง ใช่ ฟ้ารุ่ง เธอไม่ได้ลืมตามามองฉันหรอกนะ แต่กำลังเลื่อนใบหน้าต่ำไปที่หน้าท้องแกร่ง พี่กรยกยิ้มและผลักฟ้ารุ่งออก
“นะ นารา เธอมาที่นี่ได้ไง?”
“รีบแจ้นมาขายตัวให้ฉันเหรอนารา?” พี่กรลุกขึ้นหยิบผ้าขนหนูมาพันเอว ส่วนฟ้ารุ่งก็นิ่งไปในทันทีที่เห็นหน้าฉัน “มังกรคะ ยังไม่เสร็จ”
“เธอก็ช่วยตัวเองเสร็จได้นี่นาฟ้ารุ่ง รอฉันแป๊บนา” ฉันเบือนหน้าหนีภาพทั้งคู่ ก่อนจะถูกฝ่ามือหนาคว้าออกจากห้องไปอีกห้องหนึ่งที่อยู่ฝั่งตรงข้าม เขายืนกอดอกหยิบบุหรี่มาจุดสูบ
“พี่เป็นคนเอาภาพนาราไปลงในเว็บขายตัวใช่ไหมคะ?”
“เปล่า ฉันเห็นรูปเธอว่อนเว็บขายตัวก็เลยถาม... ว่าขายจริงๆ ใช่ไหม?”
“ไม่จริง พี่กรเป็นคนทำ พี่ทำแบบนี้ทำไม นี่มันงานของนารานะคะ”
“ฉันไม่สนว่ามันจะเป็นงานของเธอหรือเปล่า ที่ฉันสนคืออะไรที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้ ฉันจะทำ!” ร่างสูงก้าวเท้าเข้ามาจนฉันถอยหลังล้มลงกับโซฟาขนาดกว้าง “อะไรที่ทำให้เธอเจ็บปวด ฉันทำทั้งนั้นล่ะ”
“รวมถึงเรื่องฟ้ารุ่งด้วยใช่ไหมคะ”
“เกี่ยวอะไรกับฟ้า...” เขาไม่รู้เลยใช่ไหมว่านอกจากจะทำลายฉันแล้ว เรื่องฟ้ารุ่งก็ทำให้ฉันเจ็บเหมือนกัน “ค่ะ ไม่เกี่ยว แต่เรื่องเว็บพี่เป็นคนทำ เพราะนารามีข่าวเรื่องนี้มาตลอดและมันก็หายไป แต่ไม่เคยเป็นเรื่องจริง”
“เหรอ? บางทีมันอาจจะมีพวกที่หมั่นไส้เธอ เอารูปเธอไปลงก็ได้ ทำไมต้องเป็นฉันล่ะ?”
“ก็เพราะว่าพี่เกลียดนารา”
“...”
“ตอนนี้พี่กำลังทำให้นาราเจ็บปวด ถ้าจะให้พูด... พี่คือศัตรูของนาราเพียงคนเดียวที่พร้อมจะทำลายนาราได้ทุกอย่างไงคะ” ฉันไม่อยากใช้คำนี้กับเขา แต่มันคงถึงเวลาที่จะต้องใช้
เขาไม่ได้เหมือนเดิม ไม่ใช่คนเดิมของฉันอีกต่อไปแล้ว
น้ำเสียงเค้นหัวเราะของพี่กรทำให้ฉันเงยหน้าสบตากับเขาที่โน้มตัวลงมาพ่นควันบุหรี่ใส่หน้า ริมฝีปากเหยียดยิ้ม ดวงตาที่ร้ายกาจ ทำให้ฉันหายใจไม่ทั่วท้อง แถมยังอยู่ในท่าที่มัน... หมิ่นเหม่อีกต่างหาก
“ใช่ ศัตรูของเธอก็คือฉัน และศัตรูเพียงคนเดียวของฉันก็คือเธอ พูดถูกทุกอย่างแล้วล่ะ”
จากนี้ไป... เราเป็นแค่ศัตรูกัน รอจนกว่าวันที่เราสองคนจะยอมปล่อยไป ไม่สิ ต้องบอกว่าฉันต้องรอวันที่เขาจะปล่อยฉันต่างหาก หลังจากที่ได้แก้แค้นฉันอย่างสาสม หรือไม่เขาก็อาจจะเอาชีวิตของฉันไปด้วยก็ได้
ใครจะไปรู้?
-NARA TALK END-