“ไง ฉันเอาของมาเยี่ยม เห็นว่าป่วย... ฉันว่าฉันยังไม่ได้ทำอะไรที่มันหนักเลยนะ ป่วยได้ไง?” ใบหน้าหล่อเถื่อนยกยิ้มกวาดสายตามองร่างกายฉันที่อยู่ในชุดโรงพยาบาลแต่ก็โนชุดชั้นใน แถมทรวงอกตัวเองยังเด่นหราทำให้ฉันดึงผ้าห่มปิดร่างกายตัวเอง
“เหอะ จะปิดทำไม? ฉันเห็นมาหมดแล้ว แต่ตอนนี้ยังไม่เห็นนะว่ามันเฟะแค่ไหน”
“ขอบคุณที่มานะคะ แต่นาราไม่ได้เป็นอะไรเลยต้องพักงานก่อนถึงจะกลับไปทำได้”
“ดีนะ เอเย่นต์เธอเนี่ยถ้าไม่โง่คงจะหลงใหลร่างกายเธอมาก ถึงได้ไม่ตัดเธอทั้งที่เบี้ยวงานและข่าวฉาว” พี่กรโยนพวงหรีดลงไปที่โซฟา ก่อนจะเดินตรงมาหาฉันที่ขยับตัวหนีแต่ทว่าขยับมากไปหน่อยจนตัวเองเกือบจะหล่นเตียงถ้าเขาไม่คว้าเอวฉันไว้ก่อน ใบหน้าของฉันซบลงกับอกแกร่ง เงยหน้าสบตากับพี่กรที่ยิ้มสมเพช
“จะยั่วฉันงั้นสิ?”
“นาราเปล่า...”
“เหรอ ยั่วผู้ชายทุกคนแบบนี้สินะ ถึงได้ติดอกติดใจกัน ทั้งผู้จัดการ ทั้งเอเย่นต์และไอ้ภู”
“ไม่เกี
