บทที่4.ล่อเข้าถ้ำเสือ...
1570 Words
ชายหนุ่มเสือกปลายลิ้นเลาะเล็มตามอุ้งปากหวานหอม ดูดดื่มความหวามหวานอย่างพึงพอใจ อุ้งมือร้อนผ่าวขยับลูบไล้ตลอดสีข้างของหญิงสาวในอ้อมกอด จนกระทั่งไปหยุดอยู่ใต้ฐานอกอวบอิ่ม ปลายนิ้วสะกิดตุ่มไตบนยอดอก บีบบี้ขยี้ขยำเนินทรวงอย่างเร้าอารมณ์ นำพาความสุขสันต์ซาบซ่านที่กาสะลองไม่เคยพบเจอ ลำคอเรียวถูกปลายลิ้นสากๆ ไล้เลียเมื่อชายหนุ่มผละออกมาจากกลีบปากหวานละไมที่ดื่มชิมจนสมใจ ริมฝีปากแกร่งเม้มแผ่วๆ ตามผิวอ่อนบางจนหญิงสาวในอ้อมกอดสะท้านเยือกเพราะความไม่คุ้นชิน จนลืมขืนตัว
“กรี้ด!”
ลลิตาหวีดเสียงร้องดังลั่น เธอกระทืบเท้าลงบนพื้นอย่างขัดใจ เมื่อกลับมายังพื้นที่ตัวเองแล้วพบกับภาพบาดตา
“เจนาสคุณทำแบบนี้กับลิซ่าได้ยังไงคะ!” หญิงสาวตั้งท่าจะเข้าไปกระชากผู้หญิงหน้าด้านที่แอบย่องมาหาชายหนุ่มคู่ควง ตอนที่ตัวเองเผลอตัว
“หยุด! อย่ามาทำตัวเป็นเจ้าของผมน่ะลิซ่า กริยาผู้หญิงข้างถนนแบบนี้อย่ามาทำต่อหน้าผมอีก” เสียงตวาดของชายหนุ่ม ลลิตาจึงหยุดชะงักโดยอัตโนมัติ
เปรมกอดกระชับร่างบอบบางให้แน่นขึ้น หลังจากที่ทั้งสองคนหลุดออกมาจากภวังค์หวาม ปลายนิ้วกดบนแผ่นหลังกาสะลอง โอบกอดหล่อนแนบแน่นและออกโรงปกป้องเธอเต็มที่ หญิงสาวหัวใจเต้นระรัว ทั้งความรู้สึกแปลกใหม่และเหตุการณ์คับขันตรงหน้า
“แม่นี่เป็นใครคะเจนาส?” ลลิตาเค้นเสียงถาม เมื่อความหึงหวงพุ่งเต็มหน่วยตา
“เธอจะเป็นใครก็ช่างเถอะ! ไม่เกี่ยวกับคุณนะลิซ่า” ชายหนุ่มตอบเสียงเย็นเยียบ ประกายสายตาเคร่งเครียด
“คุณทำแบบนี้กับลิซ่าไม่ได้นะคะ ลิซ่าเสียหน้าเพื่อน แล้วลิซ่าจะตอบกับเพื่อนๆ ว่ายังไงคะ”
“ตามใจคุณสิ อยากบอกใครยังไงก็แล้วแต่คุณ วันนี้ผมคงไปส่งคุณไม่ได้แล้วล่ะ ผมมีธุระ”
“อะไรนะ!”
“ผมไม่สะดวกที่จะไปส่งคุณลลิตา แต่ผมจะให้คนของผมไปส่งแทน okไหมครับ”
“ไม่นะคะ ลิซ่าจะกลับกับคุณ”
“ผมไม่สะดวก! หรือคุณจะกลับกับเพื่อนคุณก็ได้นะ” ชายหนุ่มตัดบทอย่างไร้เยื่อใย เมื่อเขามีเป้าหมายใหม่ถูกใจมากกว่า กาสะลองขยับตัวอย่างอึดอัด เธอรู้สึกรังเกียจชายหนุ่มเพิ่มมากขึ้น เมื่อได้ยินบทสนทนาเต็มสองหู มือเรียวบางขยับดันหน้าอกแกร่ง จนสามารถหลุดออกมาจากอ้อมแขนแข็งแรงได้เพราะชายหนุ่มไม่ทันระวัง
“โธ่ๆ นึกว่าใคร แม่ดอกปีบ แม่ดอกไม้กลิ่นหอมนี่เอง” เสียงหยามเหยียด กับสายตาดูถูก เมื่อหญิงสาวเขม้นมองผู้หญิงในอ้อมกอดคู่ควงจนแน่นใจ
“ดอกปีบชื่อเพราะดีนี่” ชายหนุ่มเอื้อมมือจับข้อมือหญิงสาวเอาไว้พร้อมทั้งกระซิบชมเสียงแหบพร่า
“ปล่อยค่ะ! ดอกปีบขอตัว เชิญคุณเคลียร์กับคนของคุณก่อนเถอะค่ะ ดอกปีบไม่เกี่ยวนะ” เสียงหวานที่ปรับจนหายสั่นพูดห้วนๆ พร้อมทั้งพยายามปลดฝ่ามือแข็งๆ ให้หลุดออกจากข้อมือตัวเอง
“ได้คนสวย เดี๋ยวผมตามไป” ชายหนุ่มยอมปล่อยหญิงสาวที่พอใจไปก่อน เพื่อจัดการกับสถานการณ์เคร่งเครียดตรงหน้าให้เรียบร้อย
“ทุเรศ!” ลลิตากระซิบด่ากาสะลองเมื่อหญิงสาวเดินผ่านไป
กาสะลองเชิดหน้าขึ้น เดินต่ออย่างไม่สะทกสะท้าน ทั้งที่แข้งขาอ่อนแรงใกล้จะล้มพับเต็มทน หัวใจเธอเต้นรัว ทั้งอับอายและโกรธผสมผสานกันจนแยกไม่ถูก
ลลิตาสะบัดหน้ากลับมาตรงๆ หลังมองกาสะลองเดินหายไปจนลับสายตา เธอปักหลักสู้สายตากับชายหนุ่มอย่างแค้นเคือง “เราตกลงกันแล้วใช่ไหมลิซ่า ความสัมพันธ์ที่ขึ้นอยู่บนความพอใจ และจะไม่แสดงความเป็นเจ้าของกัน คุณกำลังล้ำเส้นที่ตกลงกันไว้นะ”
“คุณใจร้ายเกินไปแล้วเจนาส คุณมากับลิซ่านะคะ คุณจะมาฉีกหน้าลิซ่าด้วยการทำแบบนี้ไม่ได้!”
“ทำไมล่ะ! ทำไมผมจะทำไม่ได้”
“คุณๆ”
“ถ้าคุณไม่อยากเสียหน้ามากไปกว่านี้ คุณก็ควรยอมกลับไปกับคนของผม เพราะผมคงไม่หยุดเพียงแค่นี้หรอก คุณน่าจะรู้จักนิสัยของผมดีนี่” ชายหนุ่มบอกอย่างไม่สะทกสะท้าน เมื่อคิดจะสานต่อกับคนที่หมายตาไว้
“ลิซ่าไม่ยอม! แม่นั่นมีอะไรดีกว่าลิซ่าตรงไหนคะ?”
“คุณไม่อยากรู้หรอก”
“เจนาส! ถ้าคุณกล้าทำ...เราจะได้เห็นดีกัน”
“ตามสบายลิซ่า แต่อย่าล้ำเส้นก็แล้วกัน เพราะผมคงไม่ไว้หน้าคุณเหมือนกัน คุณน่าจะรู้นิสัยของผมดีนี่นา” ชายหนุ่มกล่าวเตือน เขาไม่อยากเลวมากไปกว่านี้ หากเขาใจและยอมถอย...เขาหยัดกายลุกขึ้นยืน สายตาเหี้ยมเกรียมตวัดมอง จนลลิตาสะท้านไหว
เหตุการณ์บานปลายไปไกลกว่าที่คาดไว้ ชายหนุ่มตรงหน้าไม่แคร์แม้จะมีความสัมพันธ์แนบแน่นกันเพียงใด เธอจึงสะบัดหน้าอย่างฉุนเฉียว แต่ก็ต้องตัดใจยอมกลับแต่โดยดี เพื่อรักษาเสถียรภาพเอาไว้ ดีกว่าถูกตัดออกจากวงจรชีวิตของชายหนุ่ม
“ลิซ่ากลับก็ได้ค่ะ ลิซ่าขอโทษที่ใช้แต่อารมณ์” หญิงสาวยอมจากมาอย่างเจ็บใจ ดีกว่าปล่อยให้ชายหนุ่มหลุดมือ
“พวกเธอไม่มีทางชนะฉันหรอก!” หญิงสาวเค้นเสียงคลั่งแค้น ต่อว่ากลุ่มของคู่ปรับเมื่อเดินผ่าน ก่อนจะสะบัดหน้าเดินฉับๆ จากไป
“เกิดอะไรขึ้น? ดอกปีบยัยพลาสติกถึงได้มาด่าเราถึงที่” แก้วกุดั่นถามแต่ไม่ได้รับคำตอบจากกาสะลอง เมื่อหญิงสาวอายเกินกว่าจะพูดถึง
“อะไรอะดอกปีบ” เพรีถามอีกคนหนึ่ง จนมาถึงบางอ้อเมื่อสาเหตุเดินมาปรากฎตัวขึ้น
เปรมเดินตรงมายังที่นั่งของผู้หญิงที่ถูกใจ สองมือล้วงในกระเป๋ากางเกงส่งยิ้มเป็นทัพหน้า “ยิ้มละลายใจมาเลยนะ คุณเปรมของดอกปีบนี่หล่อกระชากใจดีแท้ๆ” เพรีเอียงตัวกระซิบข้างหูกาสะลอง
“บ้า!! บอกแล้วว่าเขาไม่ใช่ของดอกปีบ!”
“อิๆ...” แก้วกุดั่นเผลอหัวเราะตาม เมื่อเห็นสีหน้าของเพื่อนสาวที่ซับสีระเรื่อ
“สวัสดีครับสาวๆ ผมเจนาสยินดีที่ได้รู้จัก” ชายหนุ่มถือวิสาสะทรุดตัวลงนั่งฝั่งตรงข้าม และพูดแนะนำตัวอย่างมั่นใจ
“ติดกับ” ริมฝีปากบางเฉียบของแก้วกุดั่นพะงาบๆ บอกเพื่อนสาว
“มะลิแก้วอยากไปห้องน้ำอะ ไปเป็นเพื่อนแก้วหน่อย ยินดีที่ได้รู้จักค่ะมิสเตอร์เจนาส แก้วค่ะ นั่นมะลิ ส่วนคนนี่ดอกปีบ” แก้วกุดั่นทักทายเสียงใสกระซิบชักชวนเพื่อน เพื่อเปิดโอกาสให้ชายหนุ่มเต็มที่
“ตามสบายดอกปีบโปรยเสน่ห์เต็มที่ หาทางดึงคุณเปรมของแกไปส่งที่บ้านให้ได้นะ แก้วกับมะลิจะไปสแตนบายรออยู่ข้างนอก ถ้าหมอนี่ออกนอกเส้นทางจะได้เข้าไปช่วยทัน” แก้วกุดั่นกระซิบบอก และรีบเดินออกไป แต่ยังอุตส่าห์หันกลับมาขยิบตาให้กาสะลองเมื่อเดินออกมาจนพ้นอย่างขี้เล่น
หญิงสาวรีบปรับเปลี่ยนสีหน้า เธอมองสบนัยน์ตากับชายหนุ่มเบื้องหน้า
“คุณคงรู้จักผมแล้ว ถึงไม่แปลกใจที่ผมแนะนำตัว เรามากระชับความสัมพันธ์ให้แน่นขึ้นมากกว่าเดิมดีกว่าไหมครับ” ชายหนุ่มถามขึ้นอย่างทะนง รอยยิ้มกรุ่มกริ่มติดแต้มเต็มใบหน้า
“ขอบคุณค่ะที่หนุ่มไฮโซมีชื่อเสียงโด่งดังอย่างคุณ ปรายตามองคนธรรมดาอย่างดิฉัน” กาสะลองไม่วายเหน็บแหนมชายหนุ่มเล็กๆ
เปรมเลิกปลายคิ้วขึ้นสูง เมื่อไม่เข้าใจความนัยที่หญิงสาวพูดถึง คิ้วเข้มๆ ขมวดแน่น เริ่มพิจารณาผู้หญิงตรงหน้าอย่างจริงจัง
“อะไรทำให้คุณคิดแบบนั้นล่ะครับ?”
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ดิฉันแค่พูดตามความจริง สังคมของคุณกับของดิฉันอยู่คนละชั้น จนไม่น่าเชื่อว่าจะโคจรมาเจอกันได้ง่ายๆ”
“ผมเป็นแค่ผู้ชายธรรมดาเหมือนคุณนั่นล่ะครับคนสวย เพียงแค่ผมมีกิจการเป็นของตัวเองตั้งแต่อายุยังน้อย ก็เลยดูเหมือนว่าผมเข้าถึงยากสักหน่อย แต่ความจริงแล้วผมไม่มีอะไรซับซ้อน เป็นคนน่าคบค้าด้วยซ้ำนะครับ”
“ค่ะคุณเข้าถึงยากมาก ต้องใช้ความพยายามถึงจะผ่าเข้าไปถึงได้จริงๆ ค่ะ”
“แต่สำหรับคุณนะดอกปีบ ผมว่างเสมอถ้าคุณต้องการ” ชายหนุ่มหยอดคำหวาน ป้อยอสาวน้อยที่ต้องใจ ลีลาเร่าร้อนบนฟลอร์เต้นรำของเธอติดตรึงใจ แล้วเวลาที่อยู่บนเตียงเธอจะมีลีลาพลิ้วไหวเช่นไร? นั่นเป็นสิ่งที่ชายหนุ่มกระหายและอยากรู้
“ขอบคุณในความกรุณาค่ะ ดิฉันจะไม่มีวันลืมคำพูดนี้ของคุณเลยค่ะคุณเปรม”
“เจนาสดีกว่าไหมครับ ผมไม่คุ้นชื่อไทยเท่าไหร่หรอก” ชายหนุ่มบอกปัดเมื่อกาสะลองเรียกตัวเองด้วยชื่อไทยที่อยากลืม
- Writer
