“ทานแล้วครับ ข้าวต้มมื้อเช้าอร่อยมาก แม่บ้านคุณหญิงรสมือดีมากเลยครับ” คุณหญิงยิ้มอ่อนๆ ปรายตามองกาสะลองที่อยู่ใกล้ๆ “ฝีมือดอกปีบเขาน่ะ รายนั้นการบ้านการเรือนเฉียบขาดมาก ไม่เสียแรงเฝ้าอบรมมานาน จบบริหารมานะแต่กลับสมัครใจดูแลย่า ค่าจ้างค่าออนอะไรก็ไม่รับ” ผู้สูงวัยพูดถึงหญิงสาวในหัวข้อสนทนาด้วยความชื่นชม
“ครับ ผมคงได้มาฝากท้องที่บ้านนี้บ่อยๆ”
“เปรมจะมาอีกวันไหน แจ้งย่าล่วงหน้าน่ะลูก ย่าจะให้ดอกปีบจัดกับข้าวชาววังไว้ให้ลองชิม”
“ครับ คุณหญิงมีอะไรอีกไหมครับ ผมต้องขอตัว อยากเข้าไปเคลียร์งานเสียหน่อย ค่ำๆ ผมจะแวะมาฝากท้องอีกครั้งน่ะครับ”
“จริงนะเปรม! ย่าจะรอ”
“ครับ”
“ดอกปีบๆ ไปส่งเปรมหน่อยสิ จะได้ถามไถ่กันว่าเปรมจากรับอะไรเป็นพิเศษมื้อค่ำ” คุณหญิงประกายเรียกกาสะลอง และสั่งงานให้หญิงสาวรับรู้ สายตาหวานช้อนมองชายหนุ่มก่อนจะเสหลบเป็นพัลวัน เมื่อมองสบนัยน์ตาฉ่ำหวานของเปรมที่จ้องอยู่
ชายหนุ่มเ
