บทนำ 1
844 Words
ณ สนามกอล์ฟชื่อดัง
ก๊อก! ก๊อก!
"มีอะไร" เสียงของผู้บริหารถามราบเรียบ เขาคือ พิพัฒน์ ทายาทจากตระกูลดัง ภาพลักษณ์ที่คนรอบข้างต่างยกย่องเขาคือคาสโนว่า ผู้ชายอันตราย
นึกขัดใจที่ลูกน้องคนสนิทพานักศึกษาสาวฝึกงานเข้ามารบกวนเวลา ทั้งที่เมื่อวานเธอก็มาแล้ว ใบหน้าจิ้มลิ้มปานตุ๊กตา รวมถึงผิวขาวสุขภาพดี ไม่น่าเชื่อว่าอยากจะมาทำงานตากแดกตากลม
"คือลูกค้ามาแจ้งกับทางเราว่า แคดดี้คนนี้ดูแลไม่ดีครับ" เบลก้มหน้าลงอธิบาย ราวกับยังมีเรื่องจะเล่าไม่จบดี
"น้ำชาไม่ได้ดูแลเขาไม่ดีนะคะ แต่เขาจะล่วงเกินน้ำชาก่อน" หญิงสาวในชุดพนักงาน กระโปรงตัวสั้นเหนือหัวเข่า รีบยกมือปฏิเสธทันควัน เรื่องที่เธอเล่ามาคือความจริงทั้งหมด
"เธอไปให้ท่ามันหรือเปล่าล่ะ" เขาใช้หางตามองเพียงนิด ในรูปลักษณ์ของสาวนักศึกษาระดับปีหนึ่ง ที่อยากมีเงินส่งตัวเองเรียน เพราะบุพการีได้เสียชีวิตไปหมดแล้ว
"ไม่เลยค่ะ น้ำชาทำตามกฎทุกอย่างเลยค่ะ" เธอท่องกฏทุกข้อจำขึ้นใจอย่างดี
"แต่มีอีกอย่างนึงครับนาย" เบลเอ่ยขึ้น ดึงให้เจ้านายหันมอง
"รีบว่ามา"
"เธอเอาไม้กอล์ฟตีหัวลูกค้าครับ แล้วทางนั้นมาเรียกร้องค่าเสียหายกับเราครับ" คนเล่าหรี่สายตาเชิงตำหนิแก่หญิงสาวข้างกาย ตั้งแต่ดูแลเจ้านายมา เขายังไม่เคยเจอคนในบริวารคนไหนก้าวร้าวถึงเพียงนี้
ตุ๊บ!
"ให้ตายสิว่ะ! ตั้งแต่เริ่มงานเธอก็ทำฉันฉิบหายแล้ว เธอคิดว่าฉันจะจ้างเธอไว้ทำซากอะไรอีกว่ะ" มือใหญ่ตบลงบนโต๊ะทำงานเสียงดัง ทำสองบุคคลที่ยืนอยู่สะดุ้งเฮือก
เมื่อเจ้านายแสดงความเดือดดาล ลุกขึ้นยืนจ้องอย่างโมโหไปที่หญิงสาว
"น้ำชาขอโทษค่ะ แต่อย่าไล่น้ำชาออกเลยนะคะ น้ำชาไม่มีที่ไปแล้วจริงๆค่ะ" เธอยกมือพนมไว้ร้องขอ แสร้งขับน้ำตาหยดใสลงแก้มเนียน เรียกให้คนมองรู้สึกสงสาร
พยามจะเข้าไปเกาะแขนผู้เป็นเจ้าของสถานที่ แต่ก็ถูกเบลห้ามขัดขวางไว้
"เหอะ! แมร่งวันนี้วันอะไรว่ะ โครตรำคาญฉิบหายเลย! มึงรีบจัดการไล่ไปสิ" แค่ก่อนเข้าทำงานก็ยังเจอเรื่องปวดหัวที่โกดัง พอมาถึงสนามกอล์ฟก็ไม่พ้นเรื่องจุกจิก ฝ่ามือหนารีบโบกไล่ ล้วงหยิบมวนบุหรี่ยี่ห้อนอกในลิ้นชัก มาจุดไฟแช็กสูบระบาย
"ไม่นะคะ น้ำชาขอร้องล่ะค่ะ ให้น้ำชาทำงานอะไรก็ได้นะคะ" ร่างบางทิ้งกายลงพื้นกระเบื้องหินแกรนิต โดยไม่ทันระวังว่ากระโปรงตัวสั้นร่นขึ้น เกือบเห็นเนินสามเหลี่ยมอวบอูมอยู่มร่มมร่อ
"ถ้านายให้โอกาสแล้วยังทำพลาด เธออย่าคิดว่าจะมาร้องขอได้อีก" เสียงบอดี้การ์ดเอ่ยเตือน จับข้อมือเล็กขึ้นพยามกระชากให้หญิงสาวลุกตาม
ทว่าถ้อยของคำเขายิ่งกว่ามีดเฉือดในใจดวงน้อย เป็นเหมือนกุญแจค่อยๆไขปริศนาที่สงสัย
"น้ำชาขอร้องนะคะคุณพิพัฒน์ ให้น้ำชาทำอะไรก็ได้ค่ะ" เธอรีบใช้โอกาสนั้นคลานไปเกาะขาแกร่ง ของบุคคลน่าเกรงตรงโต๊ะทำงาน
"มึงออกไปก่อน!" น้ำเสียงเข้มเอ่ยสั่งลูกน้องคนสนิท สายตาเจ้าเล่ห์เล็งเห็นเรือนร่างบอบบาง คล้ายว่าซ่อนรูปสัดส่วนอยู่ในเสื้อเชิ๊ตขาว เวลาก้มลงเลยเห็นถึงบราเซียร์สีดำ
"ครับนาย" คนบอกก้มหัวทิ้งท้าย ไม่ลืมมองหญิงสาวอย่างสงสัย ก่อนออกจากไปตามคำสั่ง
"เมื่อกี้เธอว่าอะไรนะ?" ร่างสูงย่อขาลง ใช้มือหนาจับแก้มเนียนบีบขึ้น ให้เขามองสำรวจใบหน้าสวยดีๆ คับคล้ายว่าเห็นรูปโครงประมาณนี้ที่ไหน แต่นิสัยชายเจ้าชู้ก็จำไม่ได้ เพราะเคยผ่านผู้หญิงมากมาย
"น้ำชาบอกว่า ให้ทำอะไรก็ได้ค่ะ แต่อย่าไล่น้ำชาออกเลยนะคะ...ขอร้องจริงๆค่ะ" ดวงตากลมคู่สวยแสร้งปล่อยน้ำตา ถือโอกาสที่ชายตรงหน้าให้ความสนใจ จับเข้าข้อมือใหญ่แล้วเผยมารยาของเด็กสาวใสซื่อ
"ได้สิ ถ้าเธอยอม" แล้วเขาก็ปล่อยแก้มเนียนเป็นอิสระ ลุกขึ้นนั่งเก้าอี้ประจำตำแหน่ง จับชายเสื้อสูทติดกระดุมกระชับเข้าที่
"คุณพิพัฒน์จะให้น้ำชาทำอะไรคะ บอกมาได้เลยค่ะ น้ำชาจะทำให้ทุกอย่างเลยค่ะ" เธอรีบคลานเข่าไปเกาะขาแกร่งอ้อนวอนใหม่ เมื่อเห็นโอกาสสำคัญมาถึง
"เป็นคนของฉัน แล้วเธอจะไม่ต้องทำงาน"
...........................................................
ร้ายปะทะร้าย 555
++ สวัสดีนักอ่านทุกท่านนะครับ แล้วเราก็มาเจอกันเรื่องใหม่ น้องสายตั้งใจทำพระเอกคนนี้ แตกต่างไปกว่าเดิม เรื่องไหนที่ว่าร้ายแล้ว ต้องมาเจออิพิพัฒน์ รับรอง...ประสาทรับประทานของจริง
- Writer
