@ กลางดึก
~ทำอย่างพวกมึงไม่เคยไอเวร เธออยากได้เงิน ส่วนกูแค่อยากเอา แฟร์ๆแล้วไหม พวกมึงเลิกถามถึงเหอะว่ะ~
"อึก!" ร่างบางแทบกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ หลังได้ฟังถ้อยคำทุกประโยคในเครื่องดักฟัง เธอจงใจทิ้งไว้ตอนกลับไปเก็บเสื้อผ้า
ครั้งนึงเคยเข้าข้างตัวเองว่าอีกฝ่ายจะมีใจให้ ถึงได้ทำเป็นดูแลเธออย่างดีทุกประการ ทั้งที่ความจริงแค่จะเลี้ยงไว้บำเรอความสุขบนเตียง
"น้ำชา...มาแล้วเหรอ?" น้ำเสียงแหบพร่าเอ่ยถาม เขาพึ่งรู้สึกตัวตื่นตอนกลางดึก หลังหลับไปจากฤทธิ์ยาแก้ปวด จนเห็นหญิงสาวนั่งบนโซฟาเงียบๆคนเดียว
"ค่ะ พี่พัฒน์ยังปวดตรงไหนอยู่ไหมคะ" เธอรีบเก็บหูฟังใส่กล่องตามเดิม ทำทีไม่ให้พบพิรุธเหมือนครั้งอื่น แล้วลุกมาหาคนเจ็บบนเตียงนอน
"เหลือนิดหน่อย ขึ้นมานอนข้างบนด้วยกันสิ?" เขาจับข้อมือเล็กจะบังคับให้ขึ้นบนเตียงจริงๆ
"ไม่ได้นะคะ ที่นี่มันโรงพยาบาล ไม่ได้เด็ดขาด" แต่เขาจะให้เธอขึ้นไปบนเตียงทำไม ถ้าจ
