เจ้าอี้เฟยกัดริมฝีปาก ร่างกายสั่นเทิ้มไปทั้งตัวพยายามที่จะปัดมือของเขาออกด้วยมือที่สั่นระริก แต่เธอหารู้ไม่ว่าอากับกิริยาของเธอแบบนี้ยิ่งยั่วยวนความต้องการของเขาโดยไม่เจตนา
เธอยังโกรธเขามากที่เขาไม่สนใจเธอตั้งแต่วันนั้น หญิงสาวรู้สึกเหมือนตนเองเป็นสิ่งของที่เขาต้องการใช้เมื่อไหร่ก็แค่เดินเข้ามาหยิบจับได้อย่างง่ายดาย ท่านพี่ช่างโหดร้ายนัก
“ไปเที่ยวสนุกมากเหรอ ทำอะไรมาบ้างล่ะ” เขากระซิบอยู่ด้านหลัง สุ้มเสียงแม้จะแผ่วเบาแต่เจ้าอี้เฟยจับสัญญาณอันตรายไว้ได้อย่างชัดเจน ในขณะที่มือใหญ่จับข้อมือเล็กเอาไว้เมื่อเห็นเธอพยายามผลักไส
“พอหายไปกับผู้ชายทั้งวันกลับมาก็ทำท่าไม่อยากให้ผมแตะต้องตัวซะแล้ว ทั้งที่ผ่านมาเธอเองไม่ใช่หรือที่เป็นฝ่ายร้องขอ” เขาสะบัดเสียงสูงขึ้นเล็กน้อยผิดปกติวิสัยที่คนอย่างเจี๋ยหลุนจะสนใจใครสักคนแบบนี้
“สนุกมากค่ะ คงเป็นเพราะว่าไม่เคยไปที่แบบนั้น” เธอตอบเขาตามตรง
“ที่แบบนั้นค
