"ทำไมจะไม่ได้ ผมและน้องเฟยเป็นคู่หมั้นกันพวกเรามีสิทธิ์อย่างเต็มที่ที่จะทำอะไรหรือไปไหนก็ได้"
"ผมบอกว่าไม่ได้คือไม่ได้" โจวเจี๋ยหลุนวางหนังสือในมือก่อนลุกขึ้นยืนเต็มความสูงและจ้องมายังมู่หลิงเฉิงไม่ลดละ
"คุณก็แค่คนอื่นไม่มีสิทธิ์มาห้าม"
"ผมเป็นหมอของเธอ มีสิทธิ์ในตัวคนไข้ทุกประการ หากคุณอยากใช้ฐานะคู่หมั้นของเธอมาอ้างล่ะก็ ผมในฐานะหมอก็ต้องตามไปดูแลเฉียนเฟยเฟยอย่างใกล้ชิด" โจวเจี๋ยหลุนล้วงสองมือเข้าในกระเป๋ากางเกง ยืนอย่างสง่างามท้าทายอยู่ตรงนั้น
"น้องเฟย" มู่หลิงเฉิงพูดไม่ออกจึงได้แต่หันหน้ามาให้เจ้าอี้เฟยเป็นคนตัดสิน
บรรยากาศแห่งความยุ่งยากวิ่งวนอยู่รายรอบ เจ้าอี้เฟยมองทั้งสองคนอย่างอึดอัด ความจริงเธอตั้งใจว่าจะไปคุยเรื่องถอนหมั้นกับมู่หลิงเฉิงให้เสร็จสิ้น ก่อนที่จะแอบไปทำบุญให้เฉียนเฟยเฟย หากพาสองคนนี้ไปด้วยเธอจะแอบไปทำบุญยังไงล่ะ จะไม่แปลกไปหน่อยเหรอที่จะทำบุญหาตัวเอง เจ้าอี้เฟยขม
