เจ้าอี้เฟยเคาะประตูเบาเบาแล้วค่อยๆก้าวเท้าผ่านเข้าไปภายในห้องของเจี๋ยหลุน ในมือถือถาดของว่างและน้ำผลไม้สีสด ตั้งแต่วันนั้นที่เธอเป็นของเขาอย่างสมบูรณ์โจวเจี๋ยหลุนก็ไม่ได้เหลียวแลเธออีกเลย เรื่องของเขาและเธอเป็นเพียงสายลมที่พัดผ่านเท่านั้น
"คุณป้าให้เอาของว่างมาให้ค่ะ" เจ้าอี้เฟยเอ่ยปากบอกเขาอย่างประหม่า ไม่กล้าแม้กระทั่งจะสบตากับเขา
"อืม วางไว้ตรงนั้นแหละ" ชายร่างสูงยังนั่งตัวตรงก้มหน้าทำงานโดยไม่สนใจเธอแม้แต่น้อย
เจ้าอี้เฟยวางถาดของว่างลงบนโต๊ะ เสียงโทรศัพท์ของเธอดังขึ้นหญิงสาวจึงส่งสายตาขอโทษที่รบกวนเขาก่อนก้าวเท้าออกจากห้องนั้นอย่างรวดเร็ว
"ขอบคุณมากค่ะคุณชาชุน" เจ้าอี้เฟยวางโทรศัพท์พร้อมรอยยิ้มสี่วันแล้วที่เธอทิ้งวิญญาณของเฉียนเฟยเฟยไว้ที่โรงแรมเธอจึงขอร้องให้ชาชุนชายหนุ่มที่เพิ่งรู้จักแต่ส่งข้อความและโทรหาเธอวันละสามเวลาให้พาไป
รถสปอร์ตสีแดงสดของชายนามว่าชาชุนก็เข้ามาจอดเทียบด้าน
